Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

maandag 16 januari 2017

Zapateer. 15 januari 2017

Op Bakufal/Zapateer tieren de planten welig. Er is veel water gevallen op de vruchtbare grond.. De anders onafzienbare vlaktes zijn omgetoverd in velden van wuivend riet, dat als je er doorheen gaat, hoog boven je uittorent en je omsluit. In de volksmond wordt het Olifantsgras genoemd. Helaas komen olifanten niet op Dushi Korsow voor. 



De ene plant is nog groter dan de andere. Wie niet de neiging kan onderdrukken om toch door dit doolhof van Fantasia heen te banjeren en er best een paar modderschoenen voor over heeft, kan erop dat de kleur van het leven geen levenssleur is. We hebben gedacht om krijgertje te spelen in dit hoge gras, maar besloten al gauw om dit niet te doen, want voor je het weet, moet je krijgertje met jezelf spelen en dan zijn de rapen gaar.  

De Karpatas, de Castorolieplant, Ricinus Communis, zijn bomen geworden en kunnen een hoogte bereiken van 12 meter. Ze laten je met hun grote, 15 tot 45 cm, bladeren in stille bewondering achter. 



Al slalommend door het groene woud vervolg je je weg. De Castorolie bereid uit de bonen ( zaden ) werd hoofdzakelijk in tweetactmotoren gebruikt, ook wel in vliegtuigen en race wagens gedurende de tweede wereldoorlog. 



De ricineboon lijkt op een bruinkleurige teek, karpat, bevat een giftige stof en bij het innemen van 3 bonen kunnen muizen doodgaan. 4 een konijn. 5 een schaap. 6 een paard. 7 een varken. 11 een hond. Het schijnt dat eenden er beste tegen kunnen, bij 80 legde de eend het loodje. Een mens heeft 4-8 gekauwde bonen nodig om de pijp uit te gaan. Geen lekkere dood als je er tussenuit wil knijpen. Het duurt ongeveer 3- 5 dagen. Het giftige bestanddeel heet ricin. Ook kan het een allergie veroorzaken, sommigen die erg gevoelig zijn, kunnen bij aanraking van de bladeren zelfs een reactie krijgen. Castor olie is ongevaarlijk, de ricine is er uitgehaald.



Ik zag de Karpatas even voor een Bereklauw aan. Gelukkig zijn hier geen beren net zo min als de olifanten, die het in de klauwen hebben of ze moeten verscholen zitten in dat olifantengras. De Reuzenberenklauw kan wel 4 meter hoog worden. Deze plant behoort tot de Schermbloemigen en de sappen zijn zeer giftig en kunnen tot verbrandingswonden aanleiding geven. Ze komen veel voor langs spoorlijnen, bosranden etc. Het sap van een Berenklauw is blaartrekkend. Voor dat je het weet, loop je op blaren.

Verzamelen bij de parkeerplaats van de tennisclub CSC aan de Chuchubiweg voor een natte tocht langs Curacaosch dreven, is wat ons te verwachten stond.



Gelukkig was het niet zo erg en de plassen niet te diep, zodat we redelijk droog op Bakufal aankwamen. BIj de oversteek van de Erosweg was het uitkijken geblazen. Een weggetje achterlangs bracht ons op het terrein van Lands landbouw bedrijf Soltuna. Een mooie regenboog verraste ons. Er was geen wolk genoeg voor een hele. Het betonnen bassin hield onze blik gevangen ,maar niemand had een duidelijke verklaring.We liepen het pad achterlangs dat naar de Karpatas voerde. Een beetje modder is niet erg. De Karpatas stonden hoog, als je even niet oplette zou je zomaar ineens verdwalen tussen het groen. De weg terug langs het olifantengrasveld was hier en daar wild. De hilo diable ( duivelsnaaigaren ) klom langs het struikgewas. De Palu di Lechi stond in bloei evenals de Basora cora shimaron. Bloemen waren er genoeg. de Carawara stond in bloei en ook de Welensalie bloeide. De bruidstranen waren in grote getale aanwezig.



De Kalabasboom hield zijn enorme vruchten verscholen. Op de terugweg door het Kabouterbos begon het heel voorzichtig te spetteren, maar gelukkig zette het niet door. Op de parkeerplaats werden de modderschoenen in de daar aanwezige plassen schoongemaakt.

G.K.