Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

maandag 6 februari 2017

Point and shoot. Some pictures.

No title.

Field with local "bol"cacti. (Protected!)

Statue.

Two holes in the coral tuff.

Man..zanilla tree climbing its tree :-)

Mockingbird in Manzanilla tree

Ruins


Artists love the cracked walls of the old buildings. To many, also the fainting layers of paint and the sand colours are an inspiration. Some times a crack showes the materials that were used. 





Wandelverslag Roi Kayuda 05-02-2017


Bon Siman.

Landhuis Knip ( Kenepa ) is een ludieke plaats om een wandeling te beginnen. Ten eerste is er genoeg plek om je auto neer te zetten en dat bleek vanwege al dat bezoek aan het landhuis i.v.m. een feestelijk gebeuren. Ten tweede  heeft het landhuis een rijke historie waarvan het Tula beeld getuigt. Rondom kun je van hieruit naar alle kanten het heuvelgebied bekijken tijdens het wachten. Een prachtige omgeving.



Om vier uur starten we de wandeling naar Roi Kayuda. Het is een hele afstand als je uit de stad en omgeving moet komen en je moet rekeing houden met een rijtijd van 45 minuten tot een uur. De weg naar beneden naar het talud hadden we enige moeite om de ingang van het pad te vinden. Maar even voorbij de vangrail waar een plakbandrol hing, begonnen we het avontuur naar de rooi. Een slingerpad goed gemarkeerd door de vele linten vonden we al snel de weg langs het hekwerk. Een lint hing valselijk in de rooirichting die we gevolgd hadden. Als je dat volgt kom je nog eens nergens en zie je nog eens niks. Het hekwerk volgend langs een kronkelend paadje doet je denken aan een groot bos waar je best in verdwalen kunt. Ook in een klein bos op Curacao kun je gedisorienteerd raken.

Gelukkig was het pad goed gemarkeerd en als we toch even van de route afweken was deze vlug weer gevonden . We kwamen aan in de rooi waar de Kayudas het gehele jaar van bronwater voorzien zijn. Op San Pedro is ook een bron. Deze werd omgelegd voor de bevloeiing en om het vee te drenken, evenwel de Kayudas hier legden het loodje. 



De put met de oude ezelkop er boven op is altijd een attraktie. Helaas droegen de Kayudas geen vrucht. We beklommen het heuveltje achter de rooi waar de Byrsommia Crassifolia  zijn vruchtjes droeg. De bloeitijd was blijkbaar al voorbij, want er waren geen gele bloemetjes te bespeuren. Wel was de Yerba di Glas in grote getale aanwezig. Het paarse bloemetje is  een feestelijke tintje en fleurt het heuveltje geweldig op.



Het prachtige uitzicht is overweldigend. De seru Gracia met zijn zendmasten, de seru Bientu met zijn Sabalpalmen met de Seru Paramira vormen het decor van de omgeving. In de diepte lag het landhuis Knip te glansen in de zonneschijn. De afdaling van het heuveltje is een oefening die je vaak zal heugen als je een tak misgrijpt. De fotograaf stond klaar om de misgrijper voor eeuwig vast te leggen, edoch een ieder had zich goed geprepareerd. De terugweg leek toch anders dan de heenweg, want af en toe moesten we het rechte pad weer opzoeken. Het moet gezegd worden dat er weinig te knippen viel, mogelijk houdt de gids van het landhuis het pad bij. Om 18.15 uur waren we bij onze autos wedergekeerd.