Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

dinsdag 20 februari 2018

Wandelverslag 18-02-2018 Ser'i Neger.

Bon siman.
Wiegend en waggelend repten wij ons naar het beginpunt van onze wandeling. Het plateau op van de strijdgronden waar Tula eens zijn hoofdmacht verzamelde om de felle eindstrijd te leveren. Maar zoals we weten was de overmacht te groot en ongelijk. En toen begon het zachtjes te regenen en allengs werden we druipnat. 

Door het gebied waar de Mata Pisca het voor het zeggen heeft schudden de blaadjes hun vocht af aan de wandelaars. We volgden de vestingsmuur van Tula en dat gaf mooie 
vergezichten over het resort Fontijn. We liepen langs baardmossen verscholen in de bomen. Hier en daar had het pad wel enig onderhoud nodig. 

De Lantana Camara bloeide volop langs de route. Ook de Bessie di Llora stond met zijn/haar oranje vruchtjes de papagaaien en Prikichis te verleiden. De Kinikini liet haar geluid horen, het leek erop, dat we niet welkom waren, misschien had ze wel jongen. 

De vuist van Tula als aandenken, dat hier de strijd gestreden was, voor de vrijheid van de slaven.

Dat het de laatste tijd veel geregend heeft, was te merken aan het groen alom. Er moest flink gesnoeid worden. We naderden het punt waar we naar beneden moesten. Al zittend en glijdend volbrachten we deze laatste operatie. 

Langs de weg liepen we in ganzenpas 
terug naar onze auto's onder begeleiding van het geblaf van de honden. We hadden er 2 uur en veertig minuten over gedaan.

Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.


 wandelpad

 Uitzicht vanaf Seru Neger