Als je de Kaya Ma Pieternella afrijdt naar de kust kom je in het pittoreske vissersplaatsje Boca St. Michiel uit, waar het Fort St. Michiel ons een misplaatst gevoel van veiligheid geeft, daar er geen bruikbaar kanon meer is te bekennen.
De oude Indjuboom nabij ons geparkeerde auto's achter het restaurant Octopus staat er als vriendelijk symbool van vrijheid en gastvrijheid meewuivend met de passaatwind. Hier is de plek waar ons wandelavontuur start.
De spirits van vroegere indiaanse inwoners houden de wacht en beschermen ons op onze tocht door hun eeuwige jachtvelden.
Het bruggetje.
Waar vroeger de schoenen uitgingen is nu een solide houten bruggetje gebouwd, die ons aan de wilduitziende overkant brengt.
De wandeltocht is begonnen. We lopen langs de rand van de lagoon en soms klauterend banen we ons een pad langs het door mangrove boompjes omzoomde binnenwater. De flamingos wachten ons op op een veilige afstand. Ze geven kleur en fleur aan de omgeving.
Een paar grijze reigers vliegen op als we naderen en brengen enige consternatie onder het oranje gekleurde volkje. Ze proberen er op hun paasbest uit te zien en zelfs rijst bij mij het oranje vermoeden, dat ze weten, dat de koningsdag viering in aantocht is.
Op de vlakte, die normaal onder water staat, liggen nu diverse uitgedroogde krabben, zelfs een visje op het droge, die betere tijden gekend hebben. Het moet droog zijn, de quaresma striemt de vlakte onophoudelijk Na enig zoeken vinden we het weggetje achterlangs en wurmen ons door een opening in een hekwerk, welke net genoeg ruimte heeft overgelaten om goed gevuld paasbrood door te laten. We lopen langs een paar achteraf liggende huizen, waarvan je denkt , dat er aan de veel in het rond liggende autowrakken te zien, het reparatie werk flink ter hand wordt genomen.
Bij een duiker onder de Bullenbaaiweg door moet je een gymnastiek oefening uitvoeren, waarbij de buk-rek en strek spieren danig op de proef worden gesteld. Iemand verzuchtte, was ik maar een paashaasje. Maar ook dit overleven we. Voorzichtig oversteken en dan goed uitkijken. Het is beter natuurlijk, dat je dat in een andere volgorde doet, maar daar zijn de meningen verdeeld over.
Het pad, dat vorige week ons verzamelpunt was, ligt er nog steeds door een slagboom, met rotsblokken bewaakt, versperd. We kunnen er langs, dank aan Uniek Curacao en volgen de geelgeverfde stenen. Het pad brengt ons bij de afslag, die naar een lange betonnen dam leidt. We volgen de dam halverwege en slaan een pad naar de mondi in en zien tot onze verbazing zomaar ineens de grijze uit koraalsteen opgemetselde Indigo bakken op een mooie groen fris plekje. INDIGO
Indigo schijnt een aperte geur te verspreiden als het rot, ofschoon ik hier niet over mee kan praten, daar ik het nog nooit geroken heb, moeten de plantageeigenaren om die reden het opzettelijk verre van hun landhuis gehouden hebben. Bij de splitsing linksaf brengt ons op een niet veel gelopen trail. Werk aan de winkel. Snoeischaren te voorschijn. We komen in een gebied met vele oude Indjubomen, een apart stukje natuur en knippen ons een doorgang naar de vlakte. Deze steken we over en komen bij de weg uit die richting Vaersenbaai gaat.
De loopplank over het verscholen rooitje is uitgelegd, de rode loper nog niet, want niemand wist, dat de paashazen in deze contreien op pad waren. Een steil klimmetje doet ons belanden op een plateautje, dat over de Vaarsenbaai uitkijkt en vroeger als geschutsstelling gebruikt werd. Van dit bolwerk is niet veel meer van over, alleen de fundamenten liggen er nog. Een bankje en een houten aanzittafel noodt ons uit voor een paaseitje.
Veel tijd om te rusten en te genieten is er niet, daar het nog een stief kwartierke wandelen is langs het kustpad. Het gebaande paadje is gemaakt voor de inwoners van Boca St.Michiel om Vaersenbaai te bezoeken. Uiteindelijk komen we wederom aan bij het bruggetje. Even ervoor is een mirador voor de liefhebbers.
Een ondergaande zon mag je niet missen. Zittend op het terras van Octopus laten we ons verwennen. De groene flits....net niet. Tot de volgende week. Mogelijk is Rooi Kayuda leuk als een aardige zijstap.