Grot Jan Tabak, Groot St. Joris 16-12-2018.

Beste wandelaars,

Bon siman.

Genoeg ruimte om te parkeren. De hele vlakte zonder plassen kon gebruikt worden. Precies 15.45 uur gingen we van start. De vlakte van Groot St. Joris waar de kitesurfers in de baai hun kunsten vertonen, was droog. Het had de hele week niet geregend, het is wel eens anders geweest, dat je met modderschoenen moest beginnen. De Pyramide stond te lonken in de verte. 

We konden recht toe rechtaan lopen tot we pad bereikten op weg naar de grot. We kwamen een niet bewoond huis tegen in het midden van de natuur. Een rustige plek, De eigenaar hield niet van burengerucht of blaffende honden blijkbaar.

Bij elk grotbezoek heb je een lantaarn nodig om in het duister je weg te vinden. Gelukkig had iedereen een lichtje bij zich. De grot bleek ook een uitgang te hebben, waardoor je het eind van de grot kon zien. Dus ook voor de grotminnaars zonder licht was er een oplossing. Volgens de grotgangers was een lantaarn niet nodig. De vleermuizen waren met vakantie, zodat je er geen last van had. Overigens weten deze vleertjes uitstekend de weg door geluidstrillingen voort te brengen en de weerkaatste trillingen op te vangen, net sonar, zodoende vermijden ze elk kontakt. Bloemen en vruchten daar hebben ze het op gemunt. Als je dus als een bloem ruikt, dan heb je kans...
Vanuit de grot namen we hetzelfde pad naar beneden om vervolgens op pad te gaan naar het vervallen landhuis Koraal Tabak. De pannen zaten nog op het dak, maar dat zal niet lang meer duren. Het uitzicht vanaf de achterporch is fantastisch. In de verte zie je de baai van Groot St. Joris. We liepen het pad af en namen rechts een zijweg, dat we heen ook gekomen waren. Nu op de T-splitsing naar links en uiteindelijk kwamen we op dezelfde weg uit die naar de baai leidde.

De afslag naar de kitesurferscity was een feest voor het oog, Zoveel aangespoeld hout lag hier verzameld, waarmee hutjes en zitplaatsen gemaakt waren. Erg gezellig en creatief. We liepen vervolgens langs de rand van de baai met zijn vele mangroven. Nu stond het water niet hoog en we konden met gemak langs de mangroven lopen. Een wereld apart. Bij de auto's aangekomen hadden er 2 uur opzitten.

Ik hoop dat jullie een fijne wandeling hebben gehad. Tot de volgende week.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Landhuis Jan Tabak

Laverend om de plassen

Op weg naar de grot

Wandelverslag Landhuis Noordkant, Schietbaan en oude steenbrekerij, 09-12-2018.

Beste wandelaars,

Bon siman.

We waren er als de kippen bij. Het is ook niet alles om haantje de voorste te zijn  Getuige de vele pega Saya's in je sokken. Verzamelen bij de koeienboerderij met de rode luiken, Moderno.

De Ogemweg, een zandweg met de onklaar gemaakte electriciteitspalen, was grotendeels geschaafd en we liepen deze af tot aan de splitsing. Bij een gestutte electropaal moesten we linksaf. 

Op het pad  waar we nu liepen groeide de Pega Saya Shimaron volop. De nare stekelige zaadjes klitten overal aan vast. Vroeger waren het de meest vervelende jongens van de klas die deze zaadjes in de lange haren van een meisje wierpen. Nou dat hebben ze geweten. De meeste scholen hadden straffen die er niet om logen. Als ze lijfstraffen hadden mogen toepassen, dan waren twintig slagen met de karwats niet onbedenkelijk geweest. De pega sayas waren van dien aard of je moest je haar laten afknippen of je moest engelen geduld opbrengen om die pega's een voor een uit je haar laten halen. Die dingen prikken gemeen. Vele wandelaars deden verwoedde pogingen om zich te ontdoen van dit ongemak, maar toen waren we al ter hoogte van de oude steenbrekerij. De verweerde schoolbus stond nog in het struikgewas verscholen hij was bijna niet meer te zien. Die goeie ouwe tijd verzuchte iemand. 

Al banjerend liepen we de steenmijn voorbij goed beschut door het struikgewas. Bij de  afdaling was het weer knippen geblazen. Vele handen maken licht werk, als je tenminste je snoeitang bij je hebt. De goedheiligman had natuurlijk de wandelaars ruim voorzien van de mondiartikelen. 

Bij de schietbaan was het uitrusten geblazen. Ieder dronk een slokje en keek zijn/haar ogen uit naar de kanchas en de hoge muur waar eens de brekerij stond. Nu was de ijzeren bak aan de bovenkant van de muur afgescheurd. De tijd gaat snel en het verval houden we niet tegen. De stoelen noden ons uit en we konden op ons gemak de tand des tijds waarnemen. 

Wrak van een bus

Datura, yerba stinki

Het Noordpad

Pad naar de schietbaan

De toegang naar het landhuis heeft zeker een schoonmaak beurt nodig. Om binnen te komen moest je vooral veel Wabi wegknippen. Op de porch was het goed toeven. De mispelboom droeg geen vrucht, maar dat kon de gezelligheid niet drukken. Het muurtje gaf genoeg zitplaats en de regenbak stroomde niet over. Binnen moesten we de maribombas niet storen, want dan kwamen ze achter je aan. Een prik van een maribomba is erg pijnlijk. Daar kan ik over meepraten. 

De weg terug liep langs een breed pad, we hebben dat de Clandestiene weg genoemd. Ergens moet nog een oudere steenbrekerij zijn. Ik heb me de plek laten aanwijzen, maar er moet een weg gebaand worden. We liepen de weg af en kwamen bij alreeds geopende slagboom bij onze auto's aan.

Ik hoop dat U een prettige wandeling heeft gehad.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Verslag en foto’s G.K. Hieronder nog enkele foto's van medewandelaar P.v.E.

 Door de mondi

 Doorkijkje

 Uitzicht

Gewoon MOOI

Het landhuis

Wandelverslag Seru Neger, 02-12-2018

Beste wandelaars,

neuwe route

Bon siman.

Vanwege de regen en de vele plassen op de aanloopweg naar de steenbrekerij ging deze wandeling niet door i.p.v. hebben we de seru Neger bewandeld. We begonnen met een buitje, maar welgemoed als Anneke en Janneke stapten we flink door. Er moest wel geknipt worden, want met dit weer schieten de planten de grond uit.

 uitzicht

in de verte de Christoffelberg

Seru Neger het slagveld van de slavenopstand is een prachtig wandelgebied met alom vele vergezichten en historische feiten  Als aandenken is er een gebalde vuist geplaatst.

Op een open plek met een bultje stenen werden vermoedelijk de beraadslagingen van Tula gevoerd. De wijk Fontein, dat intussen naam in de kranten heeft gemaakt, kunnen we van boven af zien. Een korte steile afdaling met een touw is hier aanwezig. Als je dus snel even moet en rustig wil zitten, kun je bij Ali Cyaankali terecht.  Een grote van stenen gestapelde muur ligt er als borstwering. Door het struikgewas is het aardig gecamufleerd. Je moet wel uitkijken dat je niet over de muur stapt. Bukken, bukken. Even bukte ik niet en gelijk bloed in mijn pet. Evenwel dat mag hem de pet niet drukken.

 opengebarste guaba

wayaka

Een rondje boven op de berg met veel bloeiende planten, bomen en struiken van zo'n 7km lange route is niet voor iedereen weggelegd. Uiteindelijk kwamen weer bij opstapje terug. We hadden 2 3/4 uur gelopen en geknipt. Het tempo lag niet hoog, maar over struikelterrein is dat maar goed ook.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K. (verslag en foto's)