Grot Jan Tabak, Groot St. Joris 16-12-2018.

Beste wandelaars,

Bon siman.

Genoeg ruimte om te parkeren. De hele vlakte zonder plassen kon gebruikt worden. Precies 15.45 uur gingen we van start. De vlakte van Groot St. Joris waar de kitesurfers in de baai hun kunsten vertonen, was droog. Het had de hele week niet geregend, het is wel eens anders geweest, dat je met modderschoenen moest beginnen. De Pyramide stond te lonken in de verte. 

We konden recht toe rechtaan lopen tot we pad bereikten op weg naar de grot. We kwamen een niet bewoond huis tegen in het midden van de natuur. Een rustige plek, De eigenaar hield niet van burengerucht of blaffende honden blijkbaar.

Bij elk grotbezoek heb je een lantaarn nodig om in het duister je weg te vinden. Gelukkig had iedereen een lichtje bij zich. De grot bleek ook een uitgang te hebben, waardoor je het eind van de grot kon zien. Dus ook voor de grotminnaars zonder licht was er een oplossing. Volgens de grotgangers was een lantaarn niet nodig. De vleermuizen waren met vakantie, zodat je er geen last van had. Overigens weten deze vleertjes uitstekend de weg door geluidstrillingen voort te brengen en de weerkaatste trillingen op te vangen, net sonar, zodoende vermijden ze elk kontakt. Bloemen en vruchten daar hebben ze het op gemunt. Als je dus als een bloem ruikt, dan heb je kans...
Vanuit de grot namen we hetzelfde pad naar beneden om vervolgens op pad te gaan naar het vervallen landhuis Koraal Tabak. De pannen zaten nog op het dak, maar dat zal niet lang meer duren. Het uitzicht vanaf de achterporch is fantastisch. In de verte zie je de baai van Groot St. Joris. We liepen het pad af en namen rechts een zijweg, dat we heen ook gekomen waren. Nu op de T-splitsing naar links en uiteindelijk kwamen we op dezelfde weg uit die naar de baai leidde.

De afslag naar de kitesurferscity was een feest voor het oog, Zoveel aangespoeld hout lag hier verzameld, waarmee hutjes en zitplaatsen gemaakt waren. Erg gezellig en creatief. We liepen vervolgens langs de rand van de baai met zijn vele mangroven. Nu stond het water niet hoog en we konden met gemak langs de mangroven lopen. Een wereld apart. Bij de auto's aangekomen hadden er 2 uur opzitten.

Ik hoop dat jullie een fijne wandeling hebben gehad. Tot de volgende week.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Landhuis Jan Tabak

Laverend om de plassen

Op weg naar de grot

Wandelverslag Landhuis Noordkant, Schietbaan en oude steenbrekerij, 09-12-2018.

Beste wandelaars,

Bon siman.

We waren er als de kippen bij. Het is ook niet alles om haantje de voorste te zijn  Getuige de vele pega Saya's in je sokken. Verzamelen bij de koeienboerderij met de rode luiken, Moderno.

De Ogemweg, een zandweg met de onklaar gemaakte electriciteitspalen, was grotendeels geschaafd en we liepen deze af tot aan de splitsing. Bij een gestutte electropaal moesten we linksaf. 

Op het pad  waar we nu liepen groeide de Pega Saya Shimaron volop. De nare stekelige zaadjes klitten overal aan vast. Vroeger waren het de meest vervelende jongens van de klas die deze zaadjes in de lange haren van een meisje wierpen. Nou dat hebben ze geweten. De meeste scholen hadden straffen die er niet om logen. Als ze lijfstraffen hadden mogen toepassen, dan waren twintig slagen met de karwats niet onbedenkelijk geweest. De pega sayas waren van dien aard of je moest je haar laten afknippen of je moest engelen geduld opbrengen om die pega's een voor een uit je haar laten halen. Die dingen prikken gemeen. Vele wandelaars deden verwoedde pogingen om zich te ontdoen van dit ongemak, maar toen waren we al ter hoogte van de oude steenbrekerij. De verweerde schoolbus stond nog in het struikgewas verscholen hij was bijna niet meer te zien. Die goeie ouwe tijd verzuchte iemand. 

Al banjerend liepen we de steenmijn voorbij goed beschut door het struikgewas. Bij de  afdaling was het weer knippen geblazen. Vele handen maken licht werk, als je tenminste je snoeitang bij je hebt. De goedheiligman had natuurlijk de wandelaars ruim voorzien van de mondiartikelen. 

Bij de schietbaan was het uitrusten geblazen. Ieder dronk een slokje en keek zijn/haar ogen uit naar de kanchas en de hoge muur waar eens de brekerij stond. Nu was de ijzeren bak aan de bovenkant van de muur afgescheurd. De tijd gaat snel en het verval houden we niet tegen. De stoelen noden ons uit en we konden op ons gemak de tand des tijds waarnemen. 

Wrak van een bus

Datura, yerba stinki

Het Noordpad

Pad naar de schietbaan

De toegang naar het landhuis heeft zeker een schoonmaak beurt nodig. Om binnen te komen moest je vooral veel Wabi wegknippen. Op de porch was het goed toeven. De mispelboom droeg geen vrucht, maar dat kon de gezelligheid niet drukken. Het muurtje gaf genoeg zitplaats en de regenbak stroomde niet over. Binnen moesten we de maribombas niet storen, want dan kwamen ze achter je aan. Een prik van een maribomba is erg pijnlijk. Daar kan ik over meepraten. 

De weg terug liep langs een breed pad, we hebben dat de Clandestiene weg genoemd. Ergens moet nog een oudere steenbrekerij zijn. Ik heb me de plek laten aanwijzen, maar er moet een weg gebaand worden. We liepen de weg af en kwamen bij alreeds geopende slagboom bij onze auto's aan.

Ik hoop dat U een prettige wandeling heeft gehad.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Verslag en foto’s G.K. Hieronder nog enkele foto's van medewandelaar P.v.E.

 Door de mondi

 Doorkijkje

 Uitzicht

Gewoon MOOI

Het landhuis

Wandelverslag Seru Neger, 02-12-2018

Beste wandelaars,

neuwe route

Bon siman.

Vanwege de regen en de vele plassen op de aanloopweg naar de steenbrekerij ging deze wandeling niet door i.p.v. hebben we de seru Neger bewandeld. We begonnen met een buitje, maar welgemoed als Anneke en Janneke stapten we flink door. Er moest wel geknipt worden, want met dit weer schieten de planten de grond uit.

 uitzicht

in de verte de Christoffelberg

Seru Neger het slagveld van de slavenopstand is een prachtig wandelgebied met alom vele vergezichten en historische feiten  Als aandenken is er een gebalde vuist geplaatst.

Op een open plek met een bultje stenen werden vermoedelijk de beraadslagingen van Tula gevoerd. De wijk Fontein, dat intussen naam in de kranten heeft gemaakt, kunnen we van boven af zien. Een korte steile afdaling met een touw is hier aanwezig. Als je dus snel even moet en rustig wil zitten, kun je bij Ali Cyaankali terecht.  Een grote van stenen gestapelde muur ligt er als borstwering. Door het struikgewas is het aardig gecamufleerd. Je moet wel uitkijken dat je niet over de muur stapt. Bukken, bukken. Even bukte ik niet en gelijk bloed in mijn pet. Evenwel dat mag hem de pet niet drukken.

 opengebarste guaba

wayaka

Een rondje boven op de berg met veel bloeiende planten, bomen en struiken van zo'n 7km lange route is niet voor iedereen weggelegd. Uiteindelijk kwamen weer bij opstapje terug. We hadden 2 3/4 uur gelopen en geknipt. Het tempo lag niet hoog, maar over struikelterrein is dat maar goed ook.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K. (verslag en foto's)

Wandelverslag Vallei Rif St. Marie, 18-11-2018

Beste wandelaars,

Bon siman.

Richenel (in Willibrordus) was de verzamelplaats. We vertrokken 15.26 uur naar het Kite surfers punt waar de wandeling naar de vallei begon. 

Over de vlakte die nog net niet overspoeld was, want langs het water moet je op natte voeten rekenen. Bij de betonnen paaltjes langs kwamen we eerst de cylindergraven tegen, aan de rechterkant van het pad. 

Na de indigobakken aan de linkerkant van het pad moesten we de mondi in. Na een beetje kruipdoor sluipdoor kwamen we in de vallei. 

De rotswanden van de Seru Largu rezen voor ons op. 

Schitterend in de zonnengloed deden ze majestueus aan. We volgden een kronkelend paadje en bij de markering sloegen we rechtsaf en liepen nu langs de imposante rotspartijen van de Seru Lucia om vervolgens uit te komen op het paadje dat naar Coral Estate ging. 

Peulen van de Oliba zijn opengebarsten

Het paadje achterlangs was een complete verrassing. Heuvel op heuvel af met telkens verrassende uitzichten of naar de rotswanden of naar de baai van Rif St. Marie. De proefmijn was een groot gat in de grond vermoedelijk gemaakt met behulp van explosieven. Blijkbaar was men op zoek naar fosfaat, mangaan of andere metalen.

Tal van watakelis stonden in bloei, maar een bloeiende Flaira heb ik niet kunnen ontdekken. Ruim voor zonsondergang waren we met zijn allen terug op de plaats waar de kitesurfers nog druk bezig waren. We konden zelfs de ketting open laten, daar we niet de laatsten waren.

U hoort nader.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Kaart van Curaçao. (boca's, playa's en beaches). Map of Curaçao

Road maps for sale at Mensing's Caminada.
Hiking guide is sold out.


More: Discover Curaçao by Curaçao-Actief

Een Reflectief Ommetje

Beste wandelaars,

Bon siman.

Het boze oog.

Chaldeus is een astroloog en droomuitlegger. Maleficus is een bezweerder, veneficus en een gifmenger. Striga of Saga een heks.

Eucalypta uit het stripverhaal van Paulus de Boskabouter kennen we allemaal. Zij wees altijd met haar vingertje. In het bekende sprookje van Hans en Grietje "Stop je vinger maar door de tralies" was de heks even bedreigend om aan te geven of Hans en Grietje al panklaar waren. 

In een grafinscriptie, gevonden op de Esquilijn, herinnert de kleine Jucundus ons eraan dat hij gestorven is door de praktijken van een Saga en hij vraagt alle ouders die zijn grafinscriptie lezen, om goed op hun kinderen te letten.

Ook de schijver Apuleius waarschuwde dat ze de macht bezaten om hun slachtoffers te veranderen in dieren, zich over een grote afstand te verplaatsen, of hun slachtoffers te doden, om dan gebruik te maken van hun bloed, hun haar of hun nagels, (zeer belangrijke ingredienten bij toverbereidingen). De twee bekendste tovernaressen uit de mythologie zijn Kirke en Medea. Het lijkt wel of deze magische praktijken verloren zijn gegaan of zijn we minder bijgelovig geworden?

Het woord " magie" of "magisch" heeft tegenwoordig een positievere klank en heksen zijn nu in een stroming van mensen die liefde voor de natuur/wereld en hun medemensen hoog in het vaandel hebben staan. Het is niet meer boze tovenaar of heks blijkbaar.

Wanneer een vloek op iemand werd geworpen, kon je dat het beste afweren door je middenvinger op te steken. Nu wordt dat nog steeds gedaan, maar met een ander doel. Of er werden amuletten of talismannen gedragen van metaal, half-edelsteen, koraal, bergkristal. Djugu pitten om je hals schijnen eenzelfde werking te hebben.

Ter bescherming van kinderen werd een gouden plaatje (een bulla) om de hals gehangen.

Om de kans op een succesvol huwelijk zo groot mogelijk te houden, werden bepaalde dagen zorgvuldig vermeden.

Bij elke bliksemschicht moest je fluiten.

Om naar het casino te gaan en geluk te hebben moesten de dames een rode directoir of een slipje aantrekken.

Een slaaf mocht de vloer niet vegen als er een gast van tafel opstond of een tafeltje leegruimen als de gast dronk.

Liet je een stukje eten vallen, dan moest het onmiddelijk opgeraapt worden en hetzelfde stukje (zonder schoon te maken) opeten.

Als een gast niesde op het moment dat er een dienblad werd voorgehouden, dan moest men zo snel mogelijk beginnen te eten.

Vrouwen knipten zich alleen de vingernagels als er markt was, ze moesten dan met de wijsvinger  beginnen en mochten tijdens de hele operatie geen woord spreken.

Op zee was het ten strengste verboden haar of nagels te knippen

Het bijgeloof is er sinds Juttemis, maar de betekenis neemt langzaam af. De grens tussen bijgeloof en voorzorgsmaatregelen is niet zo duidelijk meer. Wie de natuur in de gaten houdt en het weer kan aardig wat orakelen. 

Het regent nu, maar wat gevallen is, doet het morgen niet meer. Na een periode van droogte is het nu lekker nat. Avondrood, water in de sloot.

Kringen om de maan, zon en aarde zullen vergaan. Bij vlagen ben ik geniaal....Helaas is het hier altijd windstil.

Rood.

De biologische effecten van rood zijn stimulerend en activerend. De kleur verhoogt de hartslag en ademhaling en wekt eetlust op. Rood is een warme kleur die aandacht trekt en geassocieerd wordt met het lichaam. De kleur van bloed is de kleur van leven, vitaliteit, In een overwegend rode kamer word je iets actiever.

G.K.

Wandelverslag Ronde Klip berg 11-11-2018

Wandelverslag.

De bergklim of het duin Ronde Klip.

Verzamelen deden we op de spltsing naar landhuis Ronde Klip en Abrahamsz langs de gele muur om vervolgens binnen vijf minuten over hobbels naar het beginpunt Ronde Klip te rijden. Het was even dringen geblazen, want we konden amper de vele auto's kwijt. Om ongeveer 15.45 uur starten we. 

Via een achterlangs pad kwamen we op de zandweg die om de berg heen loopt. Bij het tegeltje op een steen moesten we het paadje nemen dat aanvankelijk geleidelijk omhoog ons naar de top bracht. De klim met zo'n aantal wandelaars geen sinecure. Onder aan de top bleven twee wandelaars achter die dorsten niet de grote stap te wagen om bij de rotsen op te klauteren. 

Gelukkig waren ze op een punt aangeland met een verrassend mooi uitzicht.

Daar we dezelfde weg terug moesten, zaten ze geuldig van het uitzicht te genieten en te wachten tot de andere wandelaars weer terug waren.

Gelukkig is het wel zo, dat U het zelf moet doen, niemand neemt op sleeptouw.

Een wirwar van paadjes of die er op leken, bracht ons uiteindelijk naar het hoogste punt. Een zwart -witte paal gaf aan dat hier een slok mocht worden genoten. 

Het duin dat gevormd werd door een beschermende siliciumlaag (gesmolten zand) en daarom  weinig erosie kende. Er werd naarstig naar Anemoon schelpen gezocht. De oudheid kent geen tijd. We hebben dan ook niet lang gezocht. Op terugweg vonden we nog een paar fundamenten van een vermoedelijke uitkijkpost van de tweede wereldoorlog. Een ydillisch paadje bracht ons naar de afdaling , waar de dames zich gemakkelijk hadden gemaakt om van het uitzicht te genieten. De afdaling ging vlugger dan de beklimming, maar je moet wel goed je voeten neerzetten, want je glijdt vlugger naar beneden voordat je het weet.

Een stok als derde steunpunt en goed profiel onder je schoenen kan veel ellende voorkomen.

Een kleine twee uur hadden we over deze tocht gedaan. Een voor een konden we onze bolides uit de geparkeerde toestand rijden. 

Voor de volgende week is het gebied van Rif St. Marie een wandeling waard, vermoedelijk gaan we door de vallei.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

(copyright foto's: G.K. en twee mede-wandelaars)

Wandelverslag Openlucht Museum Jan Thiel, 04-11-2018

Beste wandelaars,

Bon siman.

Bijgeloof.

Bijgeloof kent iedereen. Het onder een ladder doorlopen, in het midden in een heksenkring van paddenstoelen staan, het negeren van vervloekingstekens brengt ongeluk. Een bekende vevloeking is "de vloek van de farao. Een opgedroogde wezelpoot met drie grassprietjes om elke klauw geknoopt. Een schedel op een staak duidt allemaal op gevaar.

Daarentegen zijn konijnenpootjes, geluksmunten, kastanje in je broekzak en klavertje vier de brengers van hopi suerte. Om maar van knoflookbollen aan je deur te spijkeren en hoefijzers niet te spreken. Ik las als kind van die straatromans, In de "soete suikerbol" en "het plekje dat niemand wist". Daar kon je je geen buil aan vallen.

Men nam de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen: Oude kleren werden omgekeerd aangetrokken, wanneer je het bos in moest, zwarte katten werden vermeden. Padden op Uw pad, wolvengehuil, je moest er even aan wennen. Kommer en kwel waren je deel, als je verkeerde dingen deed. 

Geel is de kleur is de kleur van de zon, een opvallende vrolijke kleur, die het brein, denkproces en zenuwstelsel stimuleert. Geel wordt geassocieerd met energie, zon, lente, zomer, een nieuw begin, levensplezier en geluk. Deze kleur stemt vrolijk en positief. Geel geeft focus en doelgerichtheid. Door de stimulatie van het brein staat de kleur voor kennis, wijsheid en volwassenheid, maar ook voor creativiteit en fantasie. Positieve associaties met geel zijn een gevoel van geluk, warmte, vreugde, en blijdschap.

Maar let op, geel heeft ook zijn negatieve associaties. Denk bijvoorbeeld aan jaloezie, onbetrouwbaarheid, verraad en lafheid. Verblijven in een overwegend gele ruimte maakt onrustig, je verliest er snel je geduld. Met geel kun je goed accenten aanbrengen, waardoor het vaak gebruikt wordt in advertenties met aanbiedingen. 

Mijn moeder waarschuwde mij altijd  voor het onzichtbare. De heks op haar bezemsteel (ik had nog nooit van mijn leven een heks op een bezemsteel gezien en nu nog niet) en de boze tovenaar, want daar moest je niet mee te maken krijgen, liet ze in alle toonaarden horen. Je voelde de magische kracht die haar woorden uitstraalde. Het donkere gat, het griezelig grote donkere gat, waarmee werd gedreigd, heb ik nooit gezien.  Ongelooflijk, ik ben er groot mee geworden, het donkere gat kon mij niet deren. Maar toch. De jaren gaan tellen en ik begin te geloven, dat hier op het eiland heel veel dingen gebeuren die we niet zien of voorzien hebben. De Brua in de grotten waar de stokjes op een bepaalde manier gesorteerd zijn en een geslacht geitje herinneren hieraan. Jarenlang stond er een poppetje in een nisje verscholen op de Kabritenberg. Het zal wel als een grapje bedoeld zijn.

Het gekras van een kraai of een raaf betekent; je zult een onaangename ontmoeting hebben.

Een omgevallen oliekruik zien.

Een zwarte hond een huis binnen zien lopen.

Een slang van het dak in de tuin zien vallen.

Een dakbalk zien splijten.

Wijn of water morsen, etc

Als je over de drempel struikelde in de morgen, kon je maar beter thuis blijven die dag.

Als je tijdens de maaltijd een haan hoorde kraaien, moest je snel een passende bezwering uitspreken of die dag niet meer eten.

Als je tijdens het eten over brand sprak, moest je vlug wat water over de tafel sprenkelen om alle brandgevaar te weren.

En zo zijn er ook verhalen over het boze oog, maar die bewaar ik voor een volgende keer.

--------------------------------------------------

DE WANDELING:

Openlucht Museum.

Om half vier 'smiddags gingen we van start. We liepen vrolijk en opgewekt om ons heen te kijken en we volgden het pad dat naar langs de kust loopt. Het was alsof je in een groene wei wandelde. Overal waren er groene struikjes en boompjes. De saliestruiken stonden in volle bloei. De Watakeli rook lekker. 

Het pad dat langs de kust liep en waar ons een kruipdoor sluipdoor te wachten stond wacht nog even. Het pad moest een degelijke snoeibeurt ondergaan,  zodat we terug gingen, want we kwamen niet om te snoeien. Het paadje op het terras langs de kust bracht ons uiteindelijk aan de kustrand met een mooi kustuitzicht. 

We volgden het pad naar de ingang. Hier werd vroeger koraal verbrand tot kalk. Men deed dat door er manzanillahout en bladeren voor het vuur te gebruiken dan had men minder last van Komeheine (termieten).  Het paadje omhoog langs de lagune was verrassend. Door een groene natuur wandelden we naar de flessenberg en het Openlucht Museum.

De autowrakken lagen er nog. Hoe oud die waren? Waarschijnlijk van voor de oorlog. Ook toen keek men niet zo nauw. We liepen naar de rand van de lagune en hadden een schitterend uitzicht over het water. Het leek wel of er een bruggetje was aangelegd om rondom de lagune te lopen. Dan hoefde je niet meer door het bos te klauteren.

We gingen verder en kwamen uiteindelijk weer bij de ingang van de lagune uit. Normaal zie hier veel reigers en pelikanen vissen. We liepen het oudste gedeelte van Jan Thiel binnen. Hier staan veel oude bomen zoals Palu di Sias en eeuwenoude Cadushis.

Het pad was slingerend en groen bedekt met af en toe uitzicht op de lagune met zijn zoutpannen.

Achter Cho Go Go kwamen we uit en spoedden ons naar waar we onze auto's geparkeerd hadden.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Wandelverslag Groot St. Joris, Pyramide, 28-10-2018

Bon siman.

Kort verslag.

Vijf jaar geleden waren we bij de Pyramide aan de ingang van de Groot St. Joris baai. Het heeft lang geduurd  dat we deze voettocht weer gemaakt hebben. Er zijn blijkbaar genoeg andere interressante wandelingen in ons wandelreportoire. Niet vanwege een rotsachtig gebied met kolossale grote rotsblokken met veel gruis op de hellingen. Je moet uitkijken dat je niet uitglijdt. Voorzichtigheid is geboden. De erosie viert hier hoogtij.

Eentje van deze rotsen is als je veraf staat een puntrots, die op een pyramide lijkt. Als je evenwel dichterbij komt blijkt het een enorme rotsklomp te zijn. 

Even voordat je de rotsen beklimt zie je stroken tussen de rotsen die bedekt liggen met oesterschelpen. De indianen hebben hier lekker zitten te smikkelen.

Bij het verzamelpunt zag je in de verte de punt van de pyramide aan de ingang van de St. Joris baai staan.

Iedereen was er en daar gingen we dan. Langs de plassen en door de modder. De mangroven vormden het decor en de surfers de achtergrond. Wat is die plas toch groot! De bootjes lagen te dobberen, de vissers wilden blijkbaar niet hun bootjes verhuren voor een sightseeing. De ingang lag er schitterend in de zonnegloed. 

Wij zwoegden ons tussen de rotsen door en wierpen af en toe een blik op het natuurschoon. Het was lastig klauteren, maar niet onoverkomelijk. Sommigen moesten er bij gaan zitten om zich langs de rotsen voort te bewegen. Over vijf jaar maar weer deze voettocht. Avontuurlijker kunnen we het niet maken. Ik heb stemmen horen opgaan dat ze volgende week dezelfde route wilden, maar dat heb ik als een grapje beschouwd.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.