Otrobanda. Free walking tour

Photo from page Free Walking tour. See Link

Free Walking tour through Otrobanda 
(the other side of Willemstad)
See this Link

HIKING CURAÇAO !

HIKING CURAÇAO

In 1995 ging een kleine groep vrienden voor het eerst aan de wandel.

Derk Cools maakte er voor de wandelaars een pakkend verslag (per e-mail) van.

Femia Cools nam al vele foto's en besloot een blog over de wandelingen te maken. 

De vroegste wandelverslagen zijn in het Engels.

Sinds G.K. de leiding overnam zijn de wandelverslagen in het Nederlands. 

Per dag komen er uit de hele wereld lezers die natuurlijk ook de foto's waarderen. 

In 2019 lopen er tussen de twintig en zestig wandelaars mee.

Een bericht van de huidige "aanvoerder": 

De wandeling is gratis, de route wordt door mij uitgezocht. 

U bent welkom om mee te lopen ... geheel op eigen risico!

vogels, krabben, herten en meer

Zie: Flora en Fauna van Curaçao

klauteren

uitzichten

vele heuvels

geen rivieren, maar toch ...

schoonheid

een prikplaatje

wat is hier aan de hand?

grotten

ruïnes

vlakten

kleuren

de zee!

altijd iets te vinden

nesten

bloemen

klimpartijen

de foto's hierboven zijn van verschillende deelnemers

Wandelverslag Groot St. Joris, Vijgenbos 19-05-2019.

Beste wandelaars,

Bon siman.

Er is nog zoveel, niet alles kan bewaard. Niet alles is voor alle tijden. Aandachtig deze uitspraken denk ik aan de Sargassum toestanden op de kusten van de Caribische eilanden. Het zeewier kan zoveel ongemak veroorzaken. Schildpadden die verstrikt raken en de stank van het rottende wier. We hebben het geroken.

Politiek veroorzaken sancties veel ellende en het lijkt wel of men zich niet bekommert om de gevolgen voor derden.

Niet alles is voor alle tijden.

Een kleine twintig man waren verzameld bij de Sargassumbaai. De zitbanktafel noodde niet tot een verblijf van enkele uren vanwege de geur die het Sargassumwier verspreidde. Het leek wel of het vasteland zich uitgebreid had. Je had zo de neiging om het Sargassum op te stappen, verschil met het vasteland zie je niet. Wedden dat je er door zakt en als je onder het Sargassum zit, gebeurt hetzelfde met je als de schildpadden. Levensgevaarlijk.

We misten het bordje dat je niet op het Sargassum moet begeven. De terreinfietsers fietsen er lustig op los. We mochten niet op de fietsroute parkeren, je moest maar raden hoe die liep deze fietsroute. Hier en daar zag je wat gele afbakeningslinten, maar de wandelroute liep er grotendeels omheen. Na Indian Point. wat is die route toch mooi langs het water van de St. Jorisbaai, zagen we alleen mangroven, de Tan, de witte en de rode, de kraamkamers van de vissen. Hier en daar stond een reiger verscholen op de loer naar vis. We kwamen bij het Vijgenbos aan.

Niemand had verwacht dat hij/zij op de knieen moest om onder de takken van de omgevallen bomen door te kruipen. Maar uiteindelijk bereikten we weer begaanbare paden. Even een slokje op de goede afloop. De vijgen hebben we niet gezien en dadels evenmin. De snoeiploeg is gewaarschuwd, of dit helpt, weet ik niet. Het is wel iets heel anders dan koffiedrinken op Klein Santa Martha. Af en toe als er een onoverzichtelijke afslag opdoemde, hielden we de pas in zodat de achteropkomers niet zouden verdwalen. 

Langs de gemuteerde cadushis, die houden het al een decennia vol, een foto en een slokje. Voort ging het. Een laatste foto bij de twee Brasias dacht ik, helaas mijn fotoapparaat vertelde me dat ze last van een geheugenstoornis, zodat het plaatje op de volgende wandeling moet wachten. 

G,K.

Wandelverslag Seru Neger, 05-05-2019

Tula beeld

Bon siman.
Ik stond er gekleurd op sinds de verzamelplek Color Place overgeschilderd was. Er waren al wandelaars die via Ascencion arriveerden. Het kleurige geheel had plaats moeten maken voor het nietszeggende wit. Gelukkig gaf de Noniboom nog enig cachet aan de verzamelplaats. 

We sloegen het pad in dat ons naar het plateau van Seru Neger bracht om 15.46 uur. Een kleine groep die er werkelijk zin in had. Na enig geklauter bereikten we de vestingsmuur van Tula. Er waren heel wat keitjes op elkaar gestapeld, soms tot manshoogte. 

Fraaie vergezichten waren op verschillende punten zeer de moeite waard. Zo kon je in de verte de hoogste berg van Curacao"de Christoffel" zien.  Voor deze seru lag het duin Hyronimus ook wel"de Tafelberg" genoemd. Een korte wandeling door het Mata Pisca gebied, heel bizonder. We naderden Resort Fontijn. Hier dichtbij moest een steile klim/afdaling zijn die we heel vroeger namen. Ik herrinner me nog dat we langs een touw omhoog liepen en dat er treden gemaakt waren om de steile klim te vergemakkelijken.

Als je de portier vraagt en je cedula laat zien krijg je toestemming om de klim te wagen. Op dit punt hadden we de route kunnen uitbreiden, want na zo'n afzakkertje moet je rond de berg lopen om het pad te nemen ongeveer bij de zuidwestelijke kant om langzaam weer omhoog te gaan. Maar dat is voor een volgende keer weggelegd. Na het bezoekje aan het Tulabeeld vervolgden we onze weg naar onze auto's De nonis waren nog niet geplukt.

Na 2 uren waren we terug bij onze autos.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.