Wandelverslag Den Dunki, 11-08-2019.

Beste wandelaars,

De Zwanenbrug

Wie heeft er nou een Zwanenbrug? Den dunki wel. Naast de vele putten is er ook een hangbrug te zien. Overal zijn bordjes geplaatst om U duidelijk te maken waar U op moet letten. 

Parke Sorsaka

Kijkje onderdoor

Het is een natuurgebied die rust geeft, bankjes om uit te rusten en van de meegebrachte drankjes te genieten. Het aanvangspunt is gesloopt lijkt het. Het schrikhek is kapot, de planken ervan liggen her en der verspreid. Jack die eens de mondi tochten op Curacao gestalte gaf,  geeft geen taal of teken meer. Het bord waarop de aankondiging stond is niet meer te vinden.
Om vier uur was iedereen er  en we gingen op pad naar de pos di orashon. 

Pos di orashon

Na een lange loop zagen we bijna de zoutpannen.  Bij de afslag naar de pos liepen we de mondi in over een smal pad. De omgevallen bomen versperden ons de weg. Na veel geklim en gebuk wisten we toch het pad naar de bron te vinden. Het water stond in de pos te wachten op de dorstige vogels en landdieren. We kregen er dorst van.

Bij de put

We wandelden via de rooi naar de Kalbas en klommen op onze knieen onder een boom door. De Una di Gatosrond niet in bloei, maar ons op te wachten met zijn scherpe klauwen. Gelukkig konden we er ruimschoots langs. We kwamen door het Pan di Diable veld. De duivelsbroodjes waren nog zo klein, dat je niet dacht of de duivel er iets mee te maken had. We liepen verder langs de Pega Saya shimaron. De bolletjes met zijn scherpe punten blijven aan je sokken plakken. Vroeger op school, heb ik me laten vertellen werden ze door snoodaards in de haren van de meisjes gegooid. Dit werd met akelige straffen bestraft. 

Bij het dansvloertje was het dansen geblazen. De horlepiep was er niets bij vergeleken. Gelukkig waren er te weinig heren. Een Mispelboom was er omgevallen, maar de dikke Mahok stond nog fier overeind. De Kenepabomen  droegen geen vrucht, want dan hadden we er nog wel een kwartiertje door kunnen brengen. We liepen langs een ondiepe put en zagen dat ons pad gebarricadeerd was. Gelukkig konden we er om heen. We liepen langs Neembomen die vruchten droegen. Trossen besjes.

Jan Thiel zoutpannen
We kwamen aan bij de zoutpannen en zagen Flamingos in de verte groepen. De parke Sorsaka of Jan Thiel is een prachtig park met schitterende bomen. Het gaat over in de Parke Den Dunki. Een mooi wandelgebied met vele putten en een Zwanen brug over een drooggevallen rooi. Ook is er een hangbrug waar we onderdoor liepen om vervolgens het bos in te gaan. Geen wilde dieren, maar wel bordjes die je waarschuwden voor de Manzanilla bomen en vooral dat je niet de groene appeltjes moest eten. 

Trap naar zouthuisje

Na Den Dunki liepen naar het zoutwachtershuisje. De trap naar boven was behoorlijk verweerd. Boven aangekomen bleek het dak van huisje er niet meer was. Weer en wind hadden huisgehouden en het dak was foetsie.  De wachters waren ook foetsie. We konden niet eens vragen wat een pond zout kostte. De vooroplopers hebbende alternatieve route gemist. Een stuk mondi die je het uitzicht geeft op de pannen zowel als op de Tafelberg. We gaan uit van het feit dat veel wegen naar Rome leiden.  Iedereen was uiteindelijk terug bij af. Het was een flinke wandeling. Lekker slapen.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Wandelverslag Veerisberg, 28-07-2019.

Beste wandelaars,

Bon siman.

De ene berg is de andere seru niet, maar toen we op het hoogste punt stonden en naar alle kanten een magnefiek uitzicht hadden, verkleurde  het beeld dat Curacao geweldig mooi was . De Mangrove wandelaars hadden het ons al voor gedaan. Het was afgelopen vrijdag de dag van de mangroven en bij Corendon het vroegere Holiday Inn was een wandeling langs de mangroven georganiseerd. Een grote groep wandelaars gaf acte de presence.

Zo ook nu wandelen of slopen we initieel langs de mangroven van Piscadera totdat we onder begeleiding van het hondengeblaf uitkwamen op een geasfalteerde weg. We liepen deze even af en namen de rooi die ons bij de top van de Veerisberg zou brengen. Een paar wandelaars die de Veerisberg net afkwamen verzekerden ons dat het zeer de moeite waard was. Het was warm en geen zuchtje wind in de rooi. Op een gegeven moment moest ik er even bij gaan zitten en een slokje water nemen. 

Vlak bij het eerste uitzichtpunt waar Helens fotos van getuigen. Ongelooflijk schoon zoals de zuidnederlanders, dat zeggen. We klommen verder naar de top en hier rusten we uit om de afdaling tussen de twee toppen aan te gaan. Vroeger was er een voodoo verzameling in een nisje tussen de twee toppen, maar blijkbaar was dit opgeruimd. 

 De Baai

 De heuvel

 de lange weg

Uitzicht

We liepen verder toen iedereen de afdaling had genomen en kwamen opgehoogde vierkanten tegen waar vroeger iets verbouwd werd. Het zal wel wiet zijn geweest, waar je lekker kierewiet van wordt. Waarschijnlijk waren het dezelfde mensen die zich aan de Voodoo overgaven. Wie het weet mag het zeggen.. Dat het een vrolijke buurt was ,was te merken aan de politie autos die toestroomden met sirenegeluid. We hebben er maar niet op gewacht en weten tot op heden niet wat er aan de hand was.

Gelukkig is er niet geschoten, ofschoon de politie wel een wapen in aanslag had. Moe en wel voldaan met de onderstrepng op moe voegden we elkaar een bon siman toe. 

Ik hoop dat U ondanks de hitte een prettige wandeling heeft gehad.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Wandelverslag Rif St. Marie, valleiroute, 21-07-2019.

Beste wandelaars,

Bon siman.

 De kust

 De ladder

 De wandelaars

Ladder af

Richenel het oude bar-restaurant was het verzamelpunt en van hier togen we naar de baai van Rif St. Marie, dat zich achter het vervallen landhuis uitstrekte.

We namen de aanlooproute en via de windsurfers die al naar huis waren, vingen we onze wandeling bij de witte paaltjes aan. Het was net of je het sprookjesland Rif St. Marie binnen wandelde. Hoog op de achtergrond rezen seru Largu en seru Lucia op. Dit majestueus decor gaf je het gevoel, dat je je niet op Curacao waande maar in een toverland, dat toevallig Korsow heette. Na de witte paaltjes vonden we de cilindergraven verscholen in het struikgewas aan de rechterzijde en de indigobakken aan de linkerkant. Even daarna gingen we linksaf een pad de mondi in. De valleiroute. De overhang van de seru Largu is een unieke plaats. We namen er een slokje op. Bij een boom die bij het terras stond kon je al klimmend het terras op en kwam je op de route van de seru Largu, die ons al eens eerder parten speelde. 

Deze route is ruim 3 uur lang en er is wel een Mamilaria ( de kleine Melon di seru ) te zien. Daar dit niet de bedoeling was, liepen we naar het valleipad en vervolgden onze route naar de kust. De terraswanden van seru Largu en Lucia torenden hoog boven ons uit. Heuvel op en heuvel af en we kregen de kust in zicht. Over het koraal strand lag veel aangespoeld plastic en op de achtergrond lag het C.O.T. met zijn witte olietanks te blakeren in de zon. 

Het bootje dat gestrand was, was nagenoeg geheel gestript. Een fotogeniek object dat wel. Langs de Tabbacco di Piscador wandelden we naar de wand van de seru Lucia met zijn geheimzinnige nissen. We konden door het struikgewas niet er al te dicht bijkomen. Jammer. Verschillende ornamenten leken op draken koppen die hun nek uitstaken om ons te grijpen. Gelukkig is er niemand het slachtoffer geworden van dit buitennissige gebroed.

We liepen het pad af en kwamen op de geasfalteerde weg uit en doken het paadje in dat ons uiteindelijk bij onze auto's bracht . Ook nu aan het einde van de wandeling was er belangstelling voor de Indigobakken en de cilindergraven.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Wandelverslag Chollerhut, Hippodroom, landhuis Brievengat, Steenbrekerij, Schietbaan, 14-07-2019.

Bon siman.

De chollers waren niet thuis. Het afval rondom gaf aan dat hier vrolijk geleefd werd. De bierflesjes waren niet te tellen. Een oude radio had het begeven. Geen vrolijke noot te horen. De zon en de weersomstandigheden hadden hun best gedaan, alles leek allemaal even treurig. 

 Naa Landhuis Brievengat

 Landhuus Noordkant

Pad naar de steenbrekerij

Alvorens we de route hervonden om naar de chollerhut te komen moesten we ons een weg banen. Helaas moesten we terug om even later de route bij het bultje stenen weer op te pakken. Na vele linten die het pad markeerden, kwamen we de chollerhut voorbij en genoten van de troep die achtergelaten was. 

Het duurde nog een geruime tijd voordat we de route naar de renbaan vonden. Ook hier waren het de linten die hun best deden. De tribune stond er nog, maar de paarden waren vermoedelijk op hol geslagen. De renbaan stond vol onkruid. Een leuk nostalgisch uitzicht had je van de tribune. We liepen naar de poort aan de weg naar landhuis Brievengat. De waakhonden van de oppaster van het landhuis begroeten ons met veel geblaf, alsof ze wilden zeggen, dat je hier beter niet in kan gaan. 

We staken de vroegere parkeerplaats over en kwamen bij een geschaafde hoop uit, die we op en af gingen. Het pad erachter was blijkbaar in lange tijd niet gelopen . Nu moesten we het terras omhoog op. Af en toe kreeg ik een zetje, als ik een stap te hoog vond. We waren op de Ogemweg aangeland. De electrapalen volgden we tot aan waar ze niet meer te zien waren. Op dit pad heeft de Ogem de palen weggehaald of doorgezaagd. We vonden er vele met de mooie geleiders beschadigd. Uiteindelijk kwamen we bij de steenbrekerij. De verzamelbak was er afgescheurd en de schoolbus stond vertrekklaar in het geboomte. We liepen langs de mijn waar de grote keien gewonnen werd.

We liepen het pad af naar de schietbaan en rusten even uit en namen het laatste slokje om ons voor te bereiden op het landhuis Noordkant. Hier werden vroeger Halloweeen feesten gehouden. De decoratie getuigt nog hiervan. Op de porch met de oude mispelboom is het altijd gezellig toeven. We keerden op onze schreden om en liepen langs de inloopput die door het struweel amper te zien was.

We waren op de terugtocht naar onze autos. Na 2 uur en 40 minuten terug bij de kippenfarm.

Ik hoop dat U een prettige wandeling heeft gehad.

Groetend, G.K.