Beste Wandelaars,
Trek Uw stoute schoenen aan. We gaan naar Jamanike. De roep voor Nike is sterk aanwezig. Dus ! Een van de lastigste wandelingen uit ons reportoire is de Jamanike tocht.
De vorige keer moesten we terug keren,daar het al donker werd en na de afdaling nog het nodige gesnoeid moest worden. We hopen nu dat Uniek Curacao ons voor is geweest en de paden gebaand zijn. Water ,een stok,oude kleren en iets droogs om na de wandeling aan te trekken, is geen overbodige luxe. Een snoeischaar of machete is aan te bevelen. Foto's genomen van de natuur rondom Mal Pais. De bruska is een vrij onbekende boom die hier voorkomt. Een foto van Lago Disparse en de aanloopweg waar nog wel eens plassen kunnen staan.
Het vezamelpunt is na de kinderboerderij voor de slagboom. Na de afslag naar Mal Pais neemt U de afslag naar Jamanike,Lago Disparse is aangegeven door een richtingsaanwijzer. Deze onverharde weg oprijden tot aan de slagboom.
De zon gaat om 18.10 uur onder.
Daarom verzamelen om 15.15 uur.
Start om 15.30 uur.
Duur van de wandeling 2 1/2 uur.
Beste Wandelaars,
Oudjes vatten koudjes. Dit gedacht hebbende, keek ik bezorgd naar de lucht. Donkere wolken pakten zich samen. Ik spoedde mij richting verzamelpunt; de landweg aangegeven door een groenwit bord met de aanduidingen Seru Djuku, Seru Jamanika, Dam ( Lago Disparse ) en Hofi Mal Pais.Het begon langzaam te druppelen en toen ik hier aankwam werden de druppels alsmaar frequenter en groter.Gelukkig na een flinke plens hield Pluvius het voor gezien.
Iedereen was op tijd, zodat we voortijdig aan de voettocht konden beginnen. Duidelijk had Uniek Korsow verstek laten gaan, er was niet geknipt. Zelfs op de aanloopweg sloegen overhangende takken tegen de voorruit. Het deerde ons groepje van zes niet. Met B. voorop en de snoeischaartjes er achteraan werd het pad weer ordentelijk begaanbaar gemaakt. Edoch, het gevallen water had de grond erg zacht gemaakt, zodat we de nodige kluiten verzamelden.
Na elk afgeknipt takje kregen we een gratis douche toebedeeld. Dit mocht evenwel de pret niet drukken. Veilig en kletsnat in soppende voetbedekkers over de spleetjes stappend gingen we het plateau over.
De uitzichten vanaf het plateau waren zowel overweldigend als adembenemend, hetwelk de tocht over het spleterige plateau nog gevaarlijker maakte. Het overdadige groen hield ons gevangen. Ik vergat om een onvergetelijke foto van al die mooie spleetjes te maken,jammer.
Af en toe leek het of we de weg niet konden vinden, echter ons goede gesternte hield ons op track. Bij de afdaling aangekomen namen we nog een slokje op de goede afloop.
We zaten strak op schema. De zonnestand werd naarstig in de gaten gehouden. Niemand had kaarsjes bij zich.
Water en een zoutboostertje doen wonderen. We roetsjten het plateau af, alsof we dit gagelijks deden. Op een makkelijk punt waar een rotsblok tot enige klimneigingen maande, gleed ik even weg en ja hoor na een halve koprol stond ik weer vrolijk op. Helaas ik merkte pas tweehonderd meter verder, dat mijn bril van mijn neus was verdwenen. Ik zie namelijk geen steek zonder een bril op mijn neus, maar dat had ik pas in de gaten, nadat ik al door diverse struikgewassen gebanjerd was. Terug dus.
M. die erg goeie ogen heeft, vond meteen mijn bril. Wel een beetje
verfomfaaid, daar blijkbaar mijn wandegenoten dit obstakel niet
opgemerkt hadden. Morgen maar even naar de opticien, want wat Kan niet
kan, doet Pieter wel.
Het 'verdwenen' meer in zichtbare toestand
Via de Bina trail liepen we weer in de richting van Lago Disparse (verdwenen meer). Er stond geen water in het meer. De eendjes waren gevlogen, de reigers hielden het voor gezien en de roerdompen, daar zoeken we nog naar.
Na 2 uur en 40 minuten waren we om vijf over zes bij onze auto's aangeland. Het verzoek om enkele droge kledingstukken in voorraad te houden, kwam enorm van pas. Deze wandeling is een herhaling waard ,temeer omdat er nog wel het een en ander gesnoeid kan worden.
Deze wandeling vanaf Vaerssenbaai.
