Ascencion - Patrick. Dec 2012

Zie voor startpunt van deze wandeling: Ascencion - Patrick For more hikes of Ascencion - Patrick, see: Ascencion - Patrick - Barber (in English)

Beste Wandelvriendinnen en vrienden,

Eens heb ik ergens gelezen, dat iemand om zijn spoor na te laten, langs de kant van de weg uienzaad plantte. Nu geloof ik, dat een ieder die ajuinenzaad plant, niets op zijn kerfstok heeft en niet hoeft te ontsnappen aan het woelige leven. Daarentegen is het kweken van een aards tranendal langs je levenspad niet direct wat ons voor ogen staat. Neen, wij als natuurgenietende wandelaars koesteren van wat we op ons pad tegenkomen, zelfs uienzaad brengt ons niet in een huilerige bui. We hebben ook geen kerfstok, hooguit een wandelstok. Wij volgen het spoor tot daar, waar het ophoudt en anders knippen we ons een weg door het bronsgroen. Wij willen eruit, de natuur in, als het niet regent tenminste. We ontsnappen aan de sleur van alledag en ruiken aan de Watakeli. Ha lekker.

...

Afgelopen zondag viel er niet veel te knippen en voordat we het wisten, na een 25 minuten durende voettocht over de "oude weg naar Westpunt" en nog eens 25 minuten via de "Padiki route" met zijn prachtig bloeiende Watakelis, langs een Kokospalmen bos en een ruine van een huis of Magazina, met de Seru Kosta rechts, waren we op een kale vlakte aangeland.

...

...

Eenmaal op de noordkust, konstateer je, dat er alleen nog maar een struikje, soms een verdwaalde Dividivi, een Banana di Rif of onbekende bodembedekkers en zeegras te bespeuren valt.
De staketsels van de eens zo noeste steenbrekerij begroetten ons al vanuit de verte. De roestige aanblik van vervlogen tijden wierp haar nostalgie naar ons toe of als het zeggen wilde, "Jullie hadden me moeten zien, toen ik nog in de bloei van mijn bestaan stond en al die grote keien een kopje kleiner maakte". De foto's van deze voorbije tijden geven een aardig beeld van wat zich hier afgespeeld moet hebben.

Boca Santa Pretu, een kleine Boca, ligt vlak naast de brekerij. De stenige Boca leverde vermoedelijk de keien, ofschoon Koraalsteen eerder vergruist, hoorde ik mompelen.

Op weg langs de kust kwamen we de Suplado tegen; dit zijn lager gelegen platjes langs de kustrand. Goed voor een kiekje. Altijd leuk dat opspringende water en het afvloeien daarvan over die ludieke plateautjes.

...

Een gedenkteken van een visser die de vissen van te dichtbij bekeek, deed ons een stapje terug doen.

De "Natuurlijke Brug" is eigenlijke een overhang en Boca Pistol geeft een regengordijn als het water opspringt. De krabben, die hier langs de rotswand kropen, vinden zo'n douche geweldig zo te zien.

...

Als klap op de vuurpijl vergaapten we ons aan de wonderlijke en betoverende Boca Patrck. Welke niet misstaan zou hebben als decor voor de film "Lord of the Rings". Een plaatje. Het lijkt net of twee bocas ineen zijn gevloeid. De toverachtige ribbels en afgebrokkelde barankas zorgen voor een niet te evenaren schouwspel. De Seru Bayan met zijn vele schorpioenen houdt de wacht. Hier moet zich ook nog een grot "Cueba Patrick" bevinden. Tussen de Seru Bayan en de Seru Kosta door vervolgden wij onze tocht. Zo tegen de avond door de zon beschenen, lijken de toppen goudkleurig. Je blijft er naar kijken en fantaseert, dat allerlei soorten dierenkoppen je van bovenaf begluren. Wel voor donker thuis komen, placht mijn vader zaliger immer te zeggen. Ik moet helaas bekennen , dat dat niet altijd lukte.

Foto's en verslag: G.Kroeger