Wandeling Mishe.

Hallo Wandelaars,

Het voorstuk van de brandslang, het spuitstuk, heet de luts, is mij eens verteld. Het de luts zijn, is dan ook een bekende uitdrukking. Degeen die vooraan aan de brandslang staat, is de luts, zogezegd. Hij is de man die het dichts bij het vuur staat en daarom de meest gevaarlijke baan heeft. Heeft U weleens een brandslang vast gehouden, waaruit op volle sterkte het water spuit. Geen gemakkelijk karweitje en je moet stevig in je stappers staan, wil je niet gelutst worden. Dit even terzijde.

Na al die flutsen hemelwater van de afgelopen dagen was het prachtig zonnig weer, maar hoe dichter ik Westpunt naderde, werd de lucht steeds dreigender.
San Hironimo zat in de wolken en boven de Christoffel hing een zware bui. Het wegdek was nat.

Bij aankomst voor het landhuis Savonet miezerde het nog een beetje. De Beru rooi zal wel gutsen, dacht ik. Het hek was gesloten. We hadden een afspraak moeten maken, bleek bij navraag. Niemand aan gedacht natuurlijk. Gelukkig hadden we een alternatief, mede op aanraden van de parkbeheerster Sabine. Mishe, ze miste ons al zo'n lange tijd.

De karavaan reed naar de parkeer gelegenheid bij het restaurant Mishe en begon aan de voor ons onbekende tocht richting van de huizen globaal noord te lopen. Via een leuk slingerpaadje kwamen we in een heuvel landschap terecht later overgaand in een geitenpaadje langs rotspartijen. Uiteindelijk kwamen we bij een adembenemend mooie boca uit. We hebben haar spontaan Boca Mishe genoemd. Bij nader onderzoek denk ik, dat het Boca Djegu (Degu) geweest moet zijn.

Puntige rotblokken, die best voor kleine pyramides door konden gaan, gaven een sinister tintje aan deze exotische rotsinham. De zee rolde af en aan met witschuimende golven. Dit prachtige schouwspel werd van binnen en van boven bekeken.
Eigenlijk kregen we er niet genoeg van. Vadertje tijd maande ons om toch maar de terugtocht te aanvaarden. Via de weg langs de T.V. mast klommen we gestadig omhoog intussen het heuvelachtige landschap en de vuilstort in ogenschouw nemend.

Net op tijd thuis voor de Kleredivisie. Ik zag de voetballers zo scherp als een messi door de linies snijden, maar waarschijnlijk waren ze ook bij Mishe langs geweest.

Tot volgende week. Met een vrolijke groet.
G.K.

Rooi Beru, Christoffelberg

Met de komende wandeling zullen we de omgeving van de Christoffel verkennen.
Hiertoe verzamelen we ons bij het landhuis Savonet. De rooi Beru moet ons leiden tot aan de voet van de Christoffelberg.
De rooi is nog niet eerder door onze groep uitgeprobeerd en vermoedelijk zal er het een en ander gesnoeid moeten worden.
Volgens insiders leidt de rooi naar de voet van de Christoffel en is de beklimming naar het eerste plateau een must vanwege het fraaie uitzicht. Over de rooi met zijn begroeiing en rotsformaties is het nodige te vertellen. Al met al een interessante tocht, dunkt me.

Chaloma Wandeling 07-04-2013. Noordoost

Beste Wandelaars,

Lastig maar niet onoverkomelijk. Het filmfestival dreigt ons wandelprogramma te verstoren. Gelukkig hebben ze het programma zo gemaakt, dat je de tijden, die jouw het beste conveniëren, kan uitzoeken.
Chaloma is een gebied waar we gewoonlijk eenmaal per jaar lopen. Na veel snoei en knipwerk is het gelukt om de paden vanaf het Landhuis Groot St. Joris terug te vinden. Een mooie voettocht, die via het recreatiepark Chaloma, de Seru Palomba opgaat.
Een zeer geleidelijke klim met een prachtig uitzicht over het St. Joris en Maal gebied. Langs de paden, die de weekend huisjes met elkaar verbinden, komen we het stelpje van de heer Hennepe tegen. Hier is de de unieke 'Sanka' koraal te bewonderen. Ook de Heremiet kreeftjes verwisselen hier in de schelpenbak van huisje. De terugtocht loopt via de nu droge lagune over een stromend beekje en door een bomenrijke omgeving naar de achterkant van het landhuis Groot St. Joris, waar de kabriten al luid mekkerend een welkomstlied zullen aanheffen. Geen honden.
Verzamelen bij het Landhuis Groot ST.Joris om 15.45 uur. Te bereiken: Afslag Groot St. Joris (ANWB richtingaanwijzer)bij Montagne aan de weg van Santa Rosa naar Barbara Beach. De geasfalteerde weg naar Groot St. Joris oprijden en na ongeveer 300 meter de dubbelbaansweg naar Links opgaan. Pas Op. Ongeveer twintig meter naar Rechts afslaan en de geasfalteerde weg overgaand in een zandweg volgen tot aan het landhuis.
Start wandeling 16.00 uur.
Duur 2 uur.

Filmfestival, Ban Topa en Pro-Am houden ons bezig. Tentoonstellingen, concerten en symposia nemen onze tijd in beslag.
Bridge evenementen en verjaardagen blijven komen en gaan. Gelukkig zijn er nog enkelingen, die in staat zijn om Gods dreven te bewandelen. De Seru Palomba, de Duivenberg, door

voorzienigheid ontdekt doordat Mary en ik het verkeerde pad open knipten en uitkwamen bij het Recreatiepark Chaloma, alwaar we bij de slagboom J., leider van de Bina wandelgroep, tegen kwamen.
Hij wees ons erop dat ze net een pad hadden gemaakt om de Seru Palomba op te gaan en liet de ingang tot deze heuvel aan ons zien.

De duiven vlogen af en aan. Een enkele Warawara hoog in de lucht op zoek naar zijn prooi om als avondmaal te dienen. De Totalicas pikten hun graantje en bloemetje mee. Het fantastische uitzicht op de Seru Palomba deed een ieder kreten slaken zoals "Van moet nou eens kijken". De stulpjes schakeren deze sprookjesachtige omgeving met hun soms heel wilde kleuren.

Een eenzame stoel aan de rand van het water nodigt uit tot een nostalgische overpeinzing. Stond hier niet of was hier ooit dat optrekje van de oude familie .....  Waarachtig een beeld van verzoutte tijden, waarin de tijd leek stil stil te staan. De oppasser Fr. vond, dat we ons eerst maar eens netjes moesten melden bij J, want hij was niet ingelicht over onze komst. 

Na een bezoekje aan J. werd het weekend huisje aangedaan met de byzonder mooie koraal.  De Sanka koraal, alleen al bij het aanzien van de schone vorm, wilden enkelen hun broekje laten zakken om zo gezamelijk met de koraal vereeuwigd te worden. Deze foto zou dan opgestuurd worden naar de fototentoonstelling ;Nakend onthaal met wartaal, onder de titel " Blote konten parade op St. Joris".
Ongetwijfeld zou de heer H.deze manifestatie afgeraden hebben, daar zijn vrouw van een schoon uitzicht houdt en zo'n demonstratie te zeer het fraaie horizon beeld zou verstoren. De Heremiet kreeftjes zouden wellicht geen huisje meer komen verwisselen. Deze intelligente en integere beestjes willen zich absoluut niet met zo'n blotebillen gezicht inlaten. 

Volgens de legende van de Sint Joris Meermin, die zeer weelderige vormen had, heeft haar blootstelling aan de Koraaldiertjes diepgaande gevolgen gehad. We hebben afgezien van het stoute plan om ons te vermommen en hebben daarom de enorme verscheidenheid aan cacteeen bestudeerd. Ook de Potloodplant werd op de kiek gezet.
Door de anders overstroomde lagune, maar nu droog gevallen, vervolgden we onze voettocht. Het beekje met een paar reigers en vijgenpalmen als decor werd overgestoken. We vervolgden onze weg door een lekker ruikend AlangAlangveld. Hier op Curacao wordt de lange stengelplant aangeduid met Puta Perfumado. 

Door een prachtig bomengebied kwamen we al gauw achter het landhuis Groot St. Joris uit. We waren vroeg 18.05 uur. De meeste geitjes liepen nog in de mondi. De Kabriten aubade ging aan onze neus voorbij.

De volgende week lopen we de langste tocht uit ons reportoire. De wandeling rond de Lagune van Jan Thiel. Ongeveer 3 uur en een kwartier. U hoort nader.

Met een vrolijke groet, G.K.

Sint Michielberg - maart 2013

Beste Wandelaars,

Het gaat maar door. De techniek staat niet stil. We komen steeds meer te weten en de uitdagingen zijn niet te tellen.
Het grootste schip dat er nu rondvaart is de Marco Polo, 16800 20ft containers kan het bergen. In aanbouw voor de rederij Maersk zijn er schepen ,die 18000 van die blokkendozen kunnen verschepen. Het Panama kanaal wordt uitgediept en verbreed. Enorme sluisdeuren laten deze zeekastelen straks door. Een gigantische klus.

Onze uitdaging om de Michielsberg op te gaan is maar een klein klusje, als je het vergelijkt met de Christoffel, de Matterhorn en de Mount Everest. Het uitzicht over de vroegere indiaanse nederzetting zegt U waarschijnlijk niet zo veel, maar als U bedenkt, hoe die paar duizend indianen daar in zeer primitieve omstandigheden leefden en overleefden dan wordt het ineens een andere dimensie. Tot de spanjaarden kwamen en hen verdreven van huis en haard en nog erger.

Octopussy was onze verzamelplaats. Mark Rutte stond als paashaas verkleed ons de weg te wijzen.
Het Paashaas gevoel was duidelijk aanwezig. Als een haas klommen wij de berg op onder het stemmige lied uit de Matheus Passion " Jauzus frohloket  und breite die Tage". Boven aangekomen, was het gejodel niet van de lucht. Weet U overigens, dat de Chinezen het jodelen hebben uitgevonden. Toen een chinees op de chineese muur arriveerde, viel zijn draagbare radio van de muur en prompt jodelde hij "Ojedieladio".

Lachende gezichten genoten zichtbaar van de prachtige vergezichten. De afdaling was een belevenis apart. Soms halfstruikelend en glijdend over het losse zand-kalkgesteente belanden we aan de voet van de berg. De vergezichten waren kortgezichten geworden. Een mooie getooide rug van je voorganger zie je natuurlijk ook niet dagelijks. Het pad voerde ons rond de zojuist bezochte berg. We vroegen ons evenwel af of dat niet dezelfde top was, die we net bezocht hadden. Nee dus. Even verderop konden we zien, dat ons hoogtepunt verscholen zat achter een een duidelijk lager topje, dat ons van boven niet opgevallen was. Ik hoop dat dit klare taal is, want anders moeten we hele klim over doen.

Het weerzien met de Lagune van St. Michiel was voor velen een verademing. De jonge Mangrove aanplant was aardig uit de kluiten gewassen.  Het water stond hoog. Af en toe moesten we een stukje terug lopen om het binnenpad te nemen, daar het anders natte voetenwerk was geworden. Geen ramp, die binnenpaden waren voortreffelijk voorzien van overschaduwende bomen en dat is met de toenemende hitte toch ook wel fijn. Bij het eindpunt " Octopus" aangekomen bleek dat velen een slokje te veel hadden gedronken, hun water was op. Een drankje met uitzicht naar de zee wil er altijd in. Een goed besluit voor de dorstige kelen na al dat gejodel.

Tot a.s. Zondag.

Met een vrolijke groet,

Groetend,

G.K.