Het Verzonkenbos, de Grot, De Heerentuin

Beste Wandelaars,

De laatste wandeling van het jaar 2013 is een voettocht ter overpeinzing en bezinning. Dit gaan we 2 uur lang doen over voor U gedeeltelijk bekende paden op de Noord. We verzamelen ons hiertoe bij de Kippenfarm aan de Clandestineweg welke naar het landhuis Noordkant leidt.
De route loopt langs het Combinatiepad tot aan het Maagdenpad. We bezinnen ons hier al of we links of rechtsom gaan. Wellicht zullen de meeste stemmen gelden en de wandelaars via de Tonweg de putten en het weggevaagde Portugeese huisje door de orkaan Thomas willen bezoeken. De onvervalste Kalanchoe wiert hier telig.
Het Waterpad laten we even voor wat het is en we gaan rechtstreeks naar de Limonade fabriek om onze dorst te lessen. We lopen vervolgens de diepe waterput voorbij om ons diep in gedachten verzonken door het enge Verzonkenbos te spoedden. De laagvloerse karstgrot is nabij. Voor de onverschrokkenen onder ons is er gelegenheid om via een boom in de grot af te dalen. Dit betekent dus, dat U de boom in omgekeerde volgorde moet beklimmen of zoals U wilt ondersteboven.

Wandelverslag van het enge Verzonkenbos, de griezelige Grot en Heerenstuin achter de  80.000 kippen.

De wachtenden konden hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en vroegen zich af waar dat getok en gekakel vandaan kwam. Omdat wachten altijd langer duurt in gedachten, gingen er een paar op onderzoek uit.

Op uitnodiging van de kippenboer mochten geinteresseerden de door de Kerst uitgedunde stok van 80,000 stuks pluimvee aanschouwen.
Hierna ging de wandelgroep van start door gelijk door de knieen te gaan om onder een slagboom door te kruipen of er met gestrekte beenslag overheen te wippen. De snelste tijd hebben we niet opgenomen, dat ik weet niet of er een wereldrecord gevestigd is. Tweede afslag links bracht ons op het Maagdenpad, waarvan de naambedenkster gezien haar leeftijd wel heel sterk in haar schoenen moet hebben gestaan. Dat er maagden in de hemel zijn na ons bestaan, bestaat niet volgens de niet Islamithische theologen, want de hemel is een bedenksel, edoch dat er een Maagdenpad verzonnen is, dat bestaat wel.

Al huppelend en fluitend bereikten we het Combipad aangegeven door een bultje stenen en even later kwamen we op de Tonweg aan, Aan dit pad liggen verschillenede putten en zou best het Puttenpad mogen heten. De eerste put loop je voorbij, als niet op de sandaal let, die aangeeft, dat er een gegraven put onder het struikgewas verscholen ligt. Waarschijnlijk is Assepoester langs gekomen om klokkeslag twaalf, toen ze het Puttenpad afrende; de volgende put is een Karstput.

 

Ook hier geldt het verhaal, dat er nog nooit iemand is uigekomen. De pijpput daar wil ik het niet over hebben, want de boeren die er gebruik van maakten moeten in hoge nood verkeerd hebben. Ondertussen werd er gewezen met expertise op de vibrerende bomen en de uit de kluiten gewassen oude struiken en voordat we het wisten stonden we omgeven door enorm hoge Manzanillabomen in het Verzonkenbos.

We waren de limonadebottelarij voorbij gesneld, de antieke flesjes lagen her en der langs het pad verspreid. Na een kortstondige stop en uitleg hoe een put bij nachtlicht gegraven wordt, de " Put van Vrouw Holle ", zaten we eigenlijk al in het Verzonkenbos. De vogels vlogen met een wijde boog om ons heen. Vermoedelijk droegen we nog de odeur van de kippenboerderij met ons mee. Na het pad volgend de rots op kregen we pas in de gaten, hoe mooi het uitzicht was over de canope en de doorkijk tussen al dat groen. Die oude bok moet gedacht hebben, dat jonge groene blaadje daar...  Ik wil hier niet verder over uitwijden.

De griezelige grot was ineens een gezellig plaatsje geworden. De rotsblokjes, die onderin lagen, gaven ons het gevoel van ludieke bijzettafeltjes en alras klommen twee witte duifjes moedig langs de Olijfboom naar beneden de grot in. Olijftakjes lagen overal verspreid, klaar om een nestje van te bouwen. 

Ze kwamen grijs weer boven. Hebben ze nog geluk gehad. Sindsdien wordt er alleen nog maar over de geluksgrot gesproken.

Het Maureenpad slingerde over het maanlandschap langs de Manzanillabossen. De vele linten in verschillende kleuren deden ons vastberaden voortstappen. Niemand wou het bos meer in en zo bereikten we het Hennypad. Bij de twee pijlen raapten we onze moed bijeen en gingen we genieten op het plateau van de prachtige vergezichten naar en langs de kust.

Door de mondi en langs geitenpaadjes versnelden we onze pas, want het liep al tegen zonsondergang.

Achter de pluimveehouderij vergaapten we ons aan het uitzicht in de verte van de  " Smokey Mountains" met op de voorgrond de Julianabrug of was dat juist achtergrond, moeilijk te zien door al die smoke.

De " Heerenstuin " een sprookje apart. De jonge spontane aanplant van Watakeli ,Welensalie, Datura, Karpata, Fun Fun, Basora, Brasilia en Carawara di Mondi was een lust voor het oog. De meeste planten reikten tot borsthoogte, sommigen zelfs tot boven ons hoofd. Een klein smal paadje voerde ons door een wirwar van planten. De Datura, Yerba Stinki, bloeide en bijtjes probeerden voor het slapen gaan nog enige honing te bemachtigen.

Ik wens U een zalig uiteinde en een gezond en voorspoedig Nieuwjaar met veel wandelgenot.

Met een vrolijke groet,

Groetend,

G.K.