Choloma is de derde stad van Honduras. de mensen zijn arm en leveren goedkope arbeidskrachten. Wij kennen het als een voormalige pleisterplaats op Curacao, een recreatiepark, waar een oud echtpaar de scepter zwaaide. Je kon er een maaltijd nuttigen als je maar tijd genoeg had. Nu is het een verlaten en vervallen boel.
We begonnen te lopen langs het hek dat een kraal afsluit, waar de kabriten s'avonds opgevangen worden. Een troep kabriten was ons voor. Een flinke kudde liep voor ons uit en dat drukte meteen het tempo.
Een paadje door de Enfrau - de stekeltjes- bracht ons aan de rand van het bos. Verderop was een keringsmuur waarvan de boog ingevallen was en onherkenbaar was.
We liepen door een gebied van hoge bomen en struikgewas, waar het makkelijk is om de weg kwijt te raken, Dat we dan ook prompt deden.
Na enig gezoek wisten we de route op te pakken en kwamen achter het oude en niet meer gebruikte restaurant uit. We liepende weg af en doken onder de slagboom door en kwamen bij de afslag die naar de Seru Palomba voerde.
Het uitzicht vanaf de top van deze heuvel is magnifiek. Het uitzicht over het terrein van Maal is formidabel en de vergezichten over de St. Joris baai zijn idyllisch. Je kon merken dat er niet veel van het wandelpad gebruik wordt gemaakt. Mogelijk ligt dat aan de toestemming om het gebied te betreden. Op de heen weg waren we de terreinbeheerder tegengekomen en deze berichtte dat alles veilig was. We bezochten de dikke billen koraal met de heremietschelpen.
De terugweg over het modderig pad langs de mangrove-inham, gelukkig zakten we niet weg, voerde ons langs de dadelpalmen en de Puta Perfumado.
Door het grote bomenbos vonden we uiteindelijk het paadje dat achter het landhuis uitkwam. Hier werden we opgewacht door de kabriten die met hun gemekker me deed denken aan het carnaval.
De oude put en het platje onder de oeroude Indju begroeten ons. De wandeling was, ondanks dat we het recreatiepark gemist hadden, een succes.
Met een vrolijke wandelgroet, GK