Beste wandelaars,
Bon siman.
Achteraf voorspellen is gemakkelijk, maar vooraf kun je aan het gedrag van de dieren zien of er slecht weer op komst is. Bijen zwermen weg wanneer ze vuur ruiken. Wespen kunnen precies voorspellen welke boom door de bliksem zal worden getroffen.
Een muur daar leun je tegenaan. Een klaagmuur praat nooit terug. Het duo Steen en Been kan er over meeklagen.
Ik kwam iemand tegen die nog nooit van de "Pannekoek- wandeling" had gehoord. Wel van de "Koekepan- behandeling". Daar had hij wel oren naar. ( Deze wandeling werd ook wel het Marijkepad genoemd door onze groep; naar degene die het pad als eerste had gebaand. HikingCuraçao )
De magie van de woorden is ongekend. "De ene dienst is de andere waard". "Alles keert tot het begin terug". Het lijken de wandelingen wel.
"Je moet gek zijn om een draak te bestrijden". "Rijkdom is als paardenmest". Een grote hoop ervan stinkt, terwijl een uitgesmeerd laagje alle grond vruchtbaar maakt.
Trek in een Pannekoek?
Na het verzamelpunt en tijdens het rijden naar ons vertrekpunt naarstig langs de kant van de weg naar de Barbol te hebben gekeken, kwamen we bij het huis aan vanwaar we onze wandeling begonnen.
Barbol di juncuman
Na de Brasia rechtsaf het paadje in dat ons tot grote hoogten bracht. Het uitzicht was dan ook navenant. Tussen de heuvels in zag je grote meren. We liepen in ganzenpas, zodat we niet konden verdwalen. Af en toe werd de voorhoede tot de orde geroepen, maar het tempo lag over het algemeen niet hoog omdat het pad zo hier en daar bijgesnoeid moest worden.
Boca Sal of te wel de grote vlakte die onder water stond was een plaatje apart. Hier zouden vroeger zoutpannen zijn geweest. En ineens stonden we voor de zee. Door de mangroves zagen we het opspattende water van de aanrollende golven. We keerden hier, het moest wel want anders was je in Venezuela uitgekomen en dan zou je weleens als smokkelaar aangemerkt worden.
Het pad naar de waterkering daar zat je op voordat je het wist. Door het rooitje, dat niet al te bekend voorkwam kropen we steeds dichter naar de waterkant.
waterkering
Het was maar goed ook, dat we de goede richting uitgingen, want anders hadden we nog steeds door de mondi gedwaald. Na de droge rooi vonden we het wel genoeg en kwamen we uit achter het vakantiehuis, waar we begroet werden door een aantal kabriten. Op weg naar de weg kon je het tokken van de kippen en het gakken van de ganzen horen op het terrein waar nog tuinbouw gepleegd werd.
2 1/4 uur waren onderweg geweest en de Barbol di Juncuman begroette ons als op de heen weg.
Voor de volgende week zullen we naar Santa Catharina gaan.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.