Wandelverslag Santa Catharina, 28-01-2018

De Savanne di Yerba, een wijde vlakte waar we doorheen liepen op naar de kust over op en neer gaande paden. De slagboom deed dienst, er kwam geen auto doorheen, of je moest het net gebaande pad er langs nemen. Bij witte steen rechtsaf. En daar gingen we, blijkbaar waren hier al wandelaars geweest, want de paden waren netjes geknipt. Bij volgende witte steen linksaf. en hobbelen maar door de Savanne di Yerba tot aan de kust.

We namen het zandpad dat naar Boca Chiki leidde. Het woei flink en het water spatte in de boca hoog op. We konden er uren naar kijken. Helaas. 

Op naar de boca Grandi. Hij was wel groter, maar het water spatte minder op.

De boca Labadera is een brede boca, groter dan de voorgaande..De aanrollende golven met hun witschuimende koppen zie je niet dagelijks. En menige sluiter viel open en dicht. Het was een fraai gezicht. 

Op naar de Tunnel of Doom. Dat dit een gewilde plek is om te picknicken bleek. Een auto stond geparkeerd aan het pad, dat naar de inham gaat en waar de tunnel begint. Bij rustig weer, als het niet te hard waait, kun je met je snorkel, er onder door duiken naar de noordkust, heb ik me laten vertellen door een Venezolaanse duiker; laat ik maar niet over de boycott uitweiden. 

We verlieten de Tunnel en onze laatste halte was het landhuis in verval "Santa Catharina". De Sabbia stond in bloei aan de zijkant op de porch. Wel weggehaald van de trap die naar boven en naar het landhuis gaat. Jammer, men dacht zeker dat het onkruid was en misschien is dat ook wel zo. Het fleurige gele bloemetje gaf wel cachet aan de trap. Het landhuis wordt steeds minder, geen pan meer op het dak. Dat schijnt iets met de bekastingen van doen te hebben. Terug naar het uitgangspunt waar we na 2 uur en 25 minuten aankwamen.

(verslag en foto's: G.K.)