Wandelverslag Grot Ronde Klip. 23-09-2018

Beste wandelaars,

de wandelaars

banden en zwerfvuil

uitzicht vanuit de grot naar boven

de grot

palu di sila

Bon siman. 

Het konijn kwam verbluffend te voorschijn met een kleur van de hoge hoed en schoot ver voor ons uit de struiken in. Of was het een haas? Op die afstand is het moeilijk om een haas ven een konijn te onderscheiden. Op ons dushi Korsow komen alleen konechis voor, en daardoor lijkt het toch eerder een konijn te zijn, je ziet het verschil op die afstand niet. (haas, FC)

Bij het naar binnen gaan door het ijzeren hek bleek de opgehangen kop niet van een konijn te zijn, daar was het te groot voor, eerder een ezel of een grote boelbak. Het blijkt een plaats te zijn voor afgedankte spullen. Wat die bus van Taber Tours er doet, is voor ons een raadsel. De buschauffeur was in geen velden of wegen te bekennen. Tene Korsow limpi.

Grote banden lagen verspreid over het terrein en duiden erop dat hier zware werktuigen geweest moesten zijn. Wie het weet mag het zeggen.

De verzamelde wandelaars konden alle met gemak parkeren rondom de windmolen. Om 16.00 uur starten we wandeling. We hadden er zin in.

Een koel briesje op de noord deed aangenaam aan, maar we moesten richting het terras en daar is het een stuk warmer. Het aanlooppad was breed,maar versmalde al gauw, totdat we in ganzepas de Infrau maar net konden ontwijken.

De Palu di Sia stond in de buurt van de grot, we moesten nog een stukje langs de rotswand. Het begon enigzins rotsachtig te worden en dat betekende dat we de grot naderden. Bij de bijna dode Manzanillaboom, die half de ingang van de grot versperde, klommen we naar boven. De kop van de bok ( boelbak ) lag op de grond binnen in de grot. De indianen tekens werden vereeuwigd. 

Het was verrassend dat we rechtop door de grot konden lopen. We kwamen algen op de rotsen en een paar stalgmieten tegen. We klommen door het gat achterin de grot naar buiten en kwamen op het terras met het uitzicht op de bus van Tabertours en de windmolens.

We liepen terug langs het pad als we waren heengekomen en hielden halt bij de bus. We zagen dat de stoelen allen waren neergezet op schaduwrijke plekken. Sommige waren nu overwoekerd met lidcactussen. Gaat U lekker zitten. 

Bij aankomst bij onze auto's merkten we dat onverlaten hun handen niet hadden kunnen thuishouden. De domper op deze bijzondere wandeling had zijn stempel gezet.

Ik hoop toch dat U van deze voettocht genoten heeft.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Wandelverslag Rif St. Marie,, Vallei, 16-09-2018

Beste wandelaars,

Bon siman,

bij de bergwand

Seru Largu

Seru Largu

de afdaling

rotswand

steile wand

de wandelaars

de vroege bewoners hadden fraaie plekjes

geheimzinnig

nissen in de rotsen

bootje

de ladder

het pad naar de rotswand

Vallei van Rif St. Marie.

Vanaf het verzamelpunt Richinel, het verlaten Cafe-Restaurant, te Willibrordus werd er om 15.40 uur gereden naar de kite-surfers. Vanwaar we de wandeling starten.

Overdrijvende wolkenvelden is de weersvoorspeldling. Vannacht had het hard geknetterd en een behoorlijke plens regen was er gevallen.

Overdrijven doen we allemaal weleens. Het drijft wel over.

Wat zou U doen, als U over Uw microscoop gebogen zit en een aantal bacterieen bestudeerde die zich opstelden in de woorden, "Breng me naar Uw leider".!. In lachen uitbarsten. 2.Nogmaals kijken of U zich niet vergist hebt. 3. Naar Uw leider snellen om hem het te vertellen.

Gelukkig was niet iedereen uitgerust met een microscoop maar wel  met I Phones waarmee een foto genomen kan worden.

Het laatste wotdt waarschijnlijk als overdreven beschouwd. De plaatjemakers.

De wereld heeft diverse gezichten. Zo zei iemand,"van voren lijk ik op mijn moeder en van achteren op de hele familie".

Met het oog op de hitte, besloot ik om de wandeling kort te houden, want water was er wel gevallen maar niet in flessen opgeslagen langs de route.

Bij de betonnen paaltjes begonnen we. Rechts van het pad lagen de cylindergraven en links de indigobakken. Het aanlooppad doken we in naar de vallei. Meteen viel de wind weg, maar gelukkig verdeop in het Valleipad was er weer een briesje. We liepen langs de struiken, Yerba di Sonjo, Flaira's en Salie struikjes. De wabi was gesnoeid en de Basora pretu en Cora stonden in bloei. Het was een genoegen om door dit struikgewas te lopen. 

De afslag omhoog naar de bergwand was snel gevonden en onder de overhang smaakte het slokje opperbest. Terug naar het Valleipad en op naar de kust. Een wilde woestenij en een kronkelend pad er door heen, totdat we bij het laddertje uitkwamen.. Hier moesten we naar beneden, voorzichtig! Ik heb geen waaghalzen gezien die de plank namen. Hij zwiept nogal en glijden...oh wee die splinters.

Het duurde even voordat de laatste beneden was. Intussen hadden de vooroplopers van de nood een deugd gemaakt en werd er druk een foto gemaakt van het bootje dat als wrak op het koralen strand lag. 

Na de Tabacco di Piscador en de Tabacco di Piscador Muhe en de Banana di Rif was de Kaya Kaya en de Bai no Bolbe aan de beurt. We liepen het Koralen pad af en volgden de bizondere nissenwand. Een beetje griezelig in de avonduren, er zou wel eens voodoo gepleegd kunnen worden. 

Voor het hek waarmee Coral Estate afgesloten wordt was er een paadje dat naar de grote weg leidde. Boven aangekomenliepen we het paadje terug naar onze auto's.  De windsurfers waren er nog en we hoefden de ketting niet te bevestigen. We reden richting Richinel. 

Ik hoop dat iedereen een prettige wandeling heeft gehad.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Wandelverslag Zuidkust Vaersenbaai 09-09-2018

Beste wandelaars.

Bon siman.

Als je voorop loopt moet je het goede voorbeeld geven. Het paadje naar Boca Uniko was rustig, geen tegenliggers. Omdat dit pad vlak langs de kust loopt, hadden we een mooi uitzicht over de afbrokkeling van de kustrand. Gelukkig brokkelde het niet toen wij er langs liepen. We zagen wel de rotsblokken in het heldere blauwe water liggen. 

Het rif hier is niet breed. Waar het water diepblauw kleurt daar is het gelijk honderden meters diep. We zitten op een paddestoel zegt men wel. Gelukkig is het een hele grote. 

brokken rots aan de zuidkust

afkalving van de rotswand

puntige toppen

doorkijkje

rotsblokken klaar voor de val

houtje touwtje

zonsondergang

uitzicht

aankomst bij Boca Uniko

We liepen via Boca Uniko naar Pesjbaai, ook wel Vrijgezellenbaai genoenoemd. Twee jongelui waren aan het snorkelen en maakten zich niet druk om de toeschouwers. 

Een slokje hadden we wel verdiend. Want het was warm en we zweten als een otter. Hier splitste zich de groep in een snelle  en de mensen die het wel voor gezien hielden en liepen via het Houtje Touwtje monument terug . Toch was de route nog lang.

Voordat we de roodwitte slagboom ontdekten bekroop ons het gevoel of we wel het goede pad hadden gehomen.

We kwamen bij een reusachtige Corona di Hesus op de Bullenbaaise weg uit.  Een uurtje laterkonden we onze auto's verwelkomen.

De afsplitsers werden een kwartiertje later verwelkomd.

Me een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Wandelverslag 24-01-2016. Rafael en Klein Piscadera.

Bon Siman.

Beste Wandelaars,

 Landhuis Klein Piscadera

Landhuis Rafael

 Oppasen voor krabbengaten!

 He Bospad

 Muurtje

Zwarte mangrove

Een diepe gegraven geul voor de ingang van de weg die naar Landhuis Rafael leidt, hield ons tegen om daar te beginnen. Dan maar om het hofje heen langs de Sterculiabomen. Ze stonden niet in bloei. Langs de bassins liepen we tot waar het pad een bocht maakte. Er lag hier veel vuil. Tussendoor vonden we het pad dat we al klauterend afdaalden. verderop was het pad versperd. Al knippend baanden we ons een weg om het paadje te vinden dat ons door de Curacaosche alang alang zou leiden. Evenwel het was zo overwoekerd, dat het een echt snoeimiddagje werd. Met moed beleid en trouw werd het pad gevonden , dat ons naar het landhuis Klein Piscadera voerde. Dit landhuis heeft duidelijk betere jaren gekend, toen we er nog Tropenweelde feesten hielden. De weg vanhier af leidde ons door het bos tot aan de Piscaderabaai. De Mangels stonden ons in volle glorie op te wachten.

De Mangel Tam ook wel Tan genoemd is een Rhizophora mangel (mangrove). Een altijd groene boom die in de kustgebieden of langs binnenbaaien te vinden is. Op onze eilanden meestal enkele meters hoog maar kan tot ruim 10 meter reiken. De bloem is klokvormig, bleekgeel van kleur en 2 cm in diameter. De vrucht is  kegelvormig, roestbruin , 2 a 3 cm lang, bevat een zaad, dat reeds in de vrucht ontkiemt en een 20 a 30 cm cylindervormig orgaan krijgt ( hypotyl ) dat, met de kiem, na enige tijd afvalt en rechtop in de modder terecht komt of verder drijft tot de grond geraakt wordt. In het laatste geval richt de hypotyl zich omhoog en produceert blaadjes aan de top ( kiemplant ). De bast en bladeren bevatten veel tannine , ze worden gebruikt in de leerlooierij. De steltwortels leveren een rode verfstof, die voor de vloeren en meubels gebruikt wordt. Een aftreksel van de vruchten wordt ( na gisting ) als alcoholische drank gedronken. Ook zijn de gedroogde bladeren als tabak in pijpen gebruikt. Nog vele toepassingen van de verschillende onderdelen van de boom worden geneeskrachtig beschouwd.

De zwarte mangel is een bizondere boom  met zijn vele zijtakjes, die als luchthappers dienen, een niet alledaags gezicht. De aanloopweg naar de pier waar de oliepijpleiding loopt,is geblokkeerd. Het is nu een loverslane geworden.

Bijna aan het einde van het volgende pad gingen we de pijpleiding over en belanden we in een grasveld waar de krabben diepe gaten hadden gemaakt. Even verderop liepen we door de Puta Perfumado die heerlijk ruikt. Deze parfumachtige kerstbomengeur brengt je in een prima stemming. Na veel geknip wisten we uiteindelijk de achterkannt van de ruine Rafael te bereiken. Ook daar was alles versperd en met veel snoeiwerk wisten we ons pad te vervolgen. Het hofi van Rafael is immer een verademing, vooral als je de wratten, buds,knotten aan de bomen ziet, die op Aliens lijken. Een bovenaards schouwspel. Van hieruit was nog geen makkie om het juiste pad te bewandelen. Maar met vereende krachten lukte het ons toch om het zandpad te bereiken. De uitgang was zoals reeds gezegd door een diepe geul geblokkeerd, maar om langs een smal randje te lopen, was dit geen onoverkomelijke barriere.

Onze autos stonden braaf te wachten. De voettocht was door al dat geknip een half uur uitgelopen.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.