Beste wandelaars,
Bon siman,
bij de bergwand
Seru Largu
Seru Largu
de afdaling
rotswand
steile wand
het pad naar de rotswand
Vallei van Rif St. Marie.
Vanaf het verzamelpunt Richinel, het verlaten Cafe-Restaurant, te Willibrordus werd er om 15.40 uur gereden naar de kite-surfers. Vanwaar we de wandeling starten.
Overdrijvende wolkenvelden is de weersvoorspeldling. Vannacht had het hard geknetterd en een behoorlijke plens regen was er gevallen.
Overdrijven doen we allemaal weleens. Het drijft wel over.
Wat zou U doen, als U over Uw microscoop gebogen zit en een aantal bacterieen bestudeerde die zich opstelden in de woorden, "Breng me naar Uw leider".!. In lachen uitbarsten. 2.Nogmaals kijken of U zich niet vergist hebt. 3. Naar Uw leider snellen om hem het te vertellen.
Gelukkig was niet iedereen uitgerust met een microscoop maar wel met I Phones waarmee een foto genomen kan worden.
Het laatste wotdt waarschijnlijk als overdreven beschouwd. De plaatjemakers.
De wereld heeft diverse gezichten. Zo zei iemand,"van voren lijk ik op mijn moeder en van achteren op de hele familie".
Met het oog op de hitte, besloot ik om de wandeling kort te houden, want water was er wel gevallen maar niet in flessen opgeslagen langs de route.
Bij de betonnen paaltjes begonnen we. Rechts van het pad lagen de cylindergraven en links de indigobakken. Het aanlooppad doken we in naar de vallei. Meteen viel de wind weg, maar gelukkig verdeop in het Valleipad was er weer een briesje. We liepen langs de struiken, Yerba di Sonjo, Flaira's en Salie struikjes. De wabi was gesnoeid en de Basora pretu en Cora stonden in bloei. Het was een genoegen om door dit struikgewas te lopen.
De afslag omhoog naar de bergwand was snel gevonden en onder de overhang smaakte het slokje opperbest. Terug naar het Valleipad en op naar de kust. Een wilde woestenij en een kronkelend pad er door heen, totdat we bij het laddertje uitkwamen.. Hier moesten we naar beneden, voorzichtig! Ik heb geen waaghalzen gezien die de plank namen. Hij zwiept nogal en glijden...oh wee die splinters.
Het duurde even voordat de laatste beneden was. Intussen hadden de vooroplopers van de nood een deugd gemaakt en werd er druk een foto gemaakt van het bootje dat als wrak op het koralen strand lag.
Na de Tabacco di Piscador en de Tabacco di Piscador Muhe en de Banana di Rif was de Kaya Kaya en de Bai no Bolbe aan de beurt. We liepen het Koralen pad af en volgden de bizondere nissenwand. Een beetje griezelig in de avonduren, er zou wel eens voodoo gepleegd kunnen worden.
Voor het hek waarmee Coral Estate afgesloten wordt was er een paadje dat naar de grote weg leidde. Boven aangekomenliepen we het paadje terug naar onze auto's. De windsurfers waren er nog en we hoefden de ketting niet te bevestigen. We reden richting Richinel.
Ik hoop dat iedereen een prettige wandeling heeft gehad.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.