Beste wandelaars,
Bon siman.
Het is al weer een lange tijd geleden , dat we de oostroute, Bahada di Daniel, gelopen hebben. Nu er op een uitkijkpunt een zitje is aangebracht is het uitkijken geblazen.
Over de vlakte van Hato zijn diepe plassen te bewonderen. Af en toe zie je stipjes in de verte. Het zouden koeien van San Pedro kunnen zijn. Aanvankelijk is het wel modderig. Het profiel van je schoenen slibt dicht, maar gelukkig is dat niet erg, want we wandelen over geaccidenteerd terrein.
Het weer is bewolkt, prima wandelweer zou je zeggen , maar de vochtigheid ligt hoog.en voordat je het weet ben je doornat van de transspiratie en de hoge vochtigheid. Iets droogs om na de wandeling aan te trekken is geen overbodige luxe. Bij Hotel-Restaurant Daniel stonden we te popelen om van start te gaan. Weer of geen weer. We waren voorbereid op een zware niet te lange tocht.
Een van de vorige keren konden we de bui onderweg nog herinneren die ons overvallen had. Je zag toen het pad amper en met die scherpe stenen is wandelen een geheel andere sport geworden. Een overleving expeditie. We zijn er dan ook niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Ook hier op het terras van Daniel kan het af en toe lekker spoken.
De verzamelde groep wandelaars stonden klaar om te gaan. We waren voorbereid. Een stok in de handen en een vooruitziende blik. Even voor half vier zette de stoet zich in beweging. We namen de eerste afslag niet. Duidelijk voor "early birds" stond op de richtingaanwijzer. We liepen rechtdoor ,nou ja, tot aan de aanduiding om rechtsaf te slaan.
We liepen naar het uitkijkpunt waar het uitkijkzitje ons wenkte. Hier namen we even rust om vervolgens naar de Bahada te gaan. Dit een soort helling die ons naar het tweede plateau brengt en vervolgens als je het de vlakte opgaat, is kueba Pachi achter de bergwand. Ook hier heeft Uniek Korsow voor een zitbank gezorgd.
Wij kwamen niet zover. De zelfde route terug en we stommelden weer over de rotspunten. De Pan de Diable was moeilijk te vinden, want overal werden we afgeleid door de bloeiende Basora Blancu. Ook de Watakeli stond in bloei. Wat ruiken die bloemen toch lekker. Net parfum.
Mooi voor zonsondergang waren we bij het hotel Daniel aangeland. 2 uur hadden we over deze wandeling gedaan.
G.K.