Mishe, Miesje.
Het verzamelen hier hield wel wat voeten in aarde, maar toen waren we er
ook klaar voor. Om ruim vijf voor vier vertrokken we naar de Boca's.
De boca's met hun prachtige natuurvormen. De grillige rotsenoverhang was van een onnatuurlijke schoonheid. Het waterschouwspel intrigeerde. Geen wandelaar kon zeggen, dat het hem niets deed. De oh en de ah's waren niet van de lucht.
Bij boca Manzalinna stond een bord, waarop lang geleden stond, toen je
het nog lezen kon, dat hier schildpadden nestelden. We hebben ze niet zien nestelen, maar daar waren we waarschijnlijk te vroeg voor. Ze ploeteren
het strand op bij voorkeur s'nachts.
Bij boca Platee mochten we allerlei figuren van keien aanschouwen. Zelfs
de namen van de artiesten stonden keihard in het zand om maar niet te
vergeten.
De volgende boca was Kortelyn. Hier hebben de parkwachters een
uitbreiding gedaan.
De trappen naar boven waren een
uitkomst, nu hoefde je niet om die puntige rotsblokken
te lopen en kon je gelijk naar boven. Ik was blij verrast om die
uitbreiding, want die gaf een zijarm van de boca bloot, waardoor je
onder een natuurlijke brug doorkeek.
Een houten trap was er gemaakt om
je naar beneden te begeven Een extra uitzicht had je op
de natuurlijke brug en het aanrollende water.
Een evenement om nooit te vergeten. We konden er geen genoeg van
krijgen. Vadertje tijd hield hier geen rekening mee.
Terug naar Miesje,
boca Djegu konden we wel vergeten, daar we dan weer in het donker
moesten lopen en die arme battrijen hadden al genoeg hun
best gedaan.
Boca Manzanilla
De wandelalbums zullen wel de nodige aanvulling hebben gehad.
Al met al een prachtige koele voettocht, want het waaide flink.
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.