And a calabash .. no, it is not the bell :-)
The hiking group
Wild waves at the North coast, at Hato
maandag 11 februari 2019
Hato, tiny flowers, cave. February 10, 2019
And a calabash .. no, it is not the bell :-)
De grotten Van Hato, Pachi, Boz di San anthonio, Brua, 10-02-2019
Beste wandelaars,
Bon siman,
De vorige keer had ik al de heilige Anthonius aan geroepen om de grot Pachi te vinden, maar ik wist niet dat de grot Boz di San Antonio zo dicht bij lag. Vandaar dat Anthonius geen antwoord gaf of misschien dat ik hem de vorige maal aangeroepen heb en het verloren gegane gevonden had, geen dankUwel had uitgesproken.
Hoe het ook zij, hij dacht, ze vinden het vanzelf wel. Dit laatste is waar, maar wel een paar dagen later. Kortom als heilige Anthonius zijn stem verheft, berg je dan maar, dan vind je alles terug, maar vergeet niet om hem te bedanken, want ik heb mijn lesje geleerd. Het gerucht gaat, dat Anthonius zich druk maakte, waar zijn schoenen gebleven waren.
Bij de grot aangekomen was Pachi nergens te zien. Zijn naam was wel in volle glorie op een bord aangebracht en na beetje klauteren, waren ook de spleten te bereiken waardoor je bij de grot naar binnen moest. In de kueba is het schemerig, heb ik me laten vertellen en zie je de veelkleurige tieten en mieten hangen of staan al naar gelang waar je naar kijkt.
De staanders zijn geen buigertjes, zongen we vroeger, zodat je met een gerust hart vertrouwd kan rondkijken en genieten hoe de natuur ons verrast. De Buraku, het zwarte gat, moeten we aan een volgende keer overlaten, want we wilden niet het verlies van een of meerdere wandelaars die in het gat gevallen waren, betreuren.
De wandeling
Om half vier was iedereen present. We reden de vlakte op om 15.40 uur na het gekeuvel wie wel of niet zijn /haar auto wassen zou. Gelukkig was Kueba Pachi snel gevonden en de klimmers schoten langs het touw omhoog bij de rotsen op om de ingang binnen te gaan.
----------------------------------------------------------------------------
Link:
Link:
De mooiste en kleurigste foto's zijn er gemaakt door mijn dochter.
De fotograaf----------------------------------------------------------------------------
De fotograaf----------------------------------------------------------------------------
Op naar het bommendoel. Er is wat afgeoefend door die Amerikanen tijdens de tweede wereld oorlog. Er was geen bom meer te vinden. Later hoorde ik dat er een restauratie is geweest en dat er een zuil is gemetseld waarop het bommendoel "Bullseye" is aangegeven. Vroeger moest je nog wel zoeken.
Op naar Kueba Boz di San Antonio en Brua.
Bij windmolen 4 en 5 moesten ze zijn. Ik had me blijkbaar vergist dat er ook iets bij windmolen 1 was.
Bij windmolen 4 aangekomen moest je een pad aflopen en kwam je uit bij een prachtige grot Boz di San Antonio. De zuilen en Stalagtieten en mieten waren een verademing in hun schoonheid want de weg er naar toe was stoffig en gaf ons een droge keel. Er is heel wat gefotogafeerd.
De Kueba di Brua was nog mooier met zijn verschillende kamers. Het zonlicht hielp wel bij het onderscheiden van de druipsteen formatie. Op sommige plekken was het aardedonker en was een lantaarn geen overbodige luxe.
We liepen terug naar onze auto's en waren er om 18.35 uur.
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.
maandag 4 februari 2019
Wandelverslag Grot Shingott, wieg van God. 03-02-2019
Beste wandelaars,
Bon siman,
De vorige keer konden we deze wandeling niet doen vanwege het vele hemelwater dat er gevallen was. De parkeerplaatsen stonden blank. We konden pootjebaden.
Bij nader inzien hebben we toen het bezoek aan de Shingott grot afgelast en de alternatieve route "het Parkietenbos", Rincon, gelopen.
Hier was het eerst pootje baden
Nu gingen we het weer proberen. De vele wolken deed ons de schrik om het hart slaan.. Er was geen regen voorspeld, maar met hier en daar een buitje kun je ook lekker nat worden..
Uitrusten, natuurlijk zitje
Het opvormen maakte geen probleem en zeven auio's sterk togen naar de parkeerspot, waar je aan de bandensporen kon zien dat er mensen in de problemen waren geraakt. In het begin moest het pad vrijgemaakt worden. Dat betekent veel knippen. De Wabi tierde welig.
De grot
Gelukkig bereikten we al vlug het maanlandschap dat de kust siert. Na twintig minuten waren we bij de "Wieg van God" en verzamelden zich allen rondom. Dit zou God gezellig hebben gevonden. De eerste groep wandelaars doken de grot in en brachten verslag uit aan de rest.
Één van de dappersten had zich naar de rand van het watermeertje gewaagd. De garnalen, zeldzaam in de wereld, zag hij niet zitten. Zijn schoenen zagen er niet uit, zo lemerig. Evenwel, dat schudde onder ons de kleiers, de pottenbaksters, wakker en deze gingen direct de grot in op zoek naar de leem en kwamen met een plastic zak vol er weer uit.
We wandelen naar kueba Pachi, althans dat was de bedoeling. Ik heb heilige Anthonius nog aangeroepen om me te helpen de betreffende kueba te vinden. Helaas wou hij niet gestoord worden op zondag of hij moet een snipperdag hebben genomen.
We konden Pachi niet vinden, maar daarentegen kwamen we bij een overhang uit, waar het zoet rusten was. De vuurplek dichtbij, waar vermoedelijk het rubber van het koper gescheiden wordt, heeft grote grijze plekken achtergelaten.
We hebben nog even geprobeerd om met een GPS de plaats van de grot te gepalen, maar we kwamen in tijdnood en moesten naar onze auto's wederkeren. Blij dat we auto's zagen, want het was dicht begroeid.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.