Beste wandelaars,
Bon siman.
Het is al bijna een jaar geleden dat we deze tocht gedaan hebben. Dat was te merken ook, want sindsdien is er niet meer geknipt, lijkt het.
Langs de putten, waar bijna geen water in staat, kwamen we bij de vogeluitkijk aan. Een stevig gevaarte, uit houten balken en planken opgetrokken uitkijk.
Vroeger toen je de trap opging moest je uikijken voor maribomba's die zich verborgen hielden onder je voeten. Mij hebben ze al te pakken genomen, vandaar dat ik huiverig ben om de trap op te gaan.
de vogeluitkijk
Gelukkig dat nu niemand er last van had, want zo'n prik is niet zo leuk en doet behoorlijk pijn.
Langs het smalle, begroeide paadje vervolgden we onze weg. We kwamen nog een put tegen. Ook deze stond droog.
de put verborgen in het kreupelhout
Het had de afgelopen weken niet geregend. Een spettertje was er hooguit gevallen. We waren zwaar tegen de regen uitgerust. De meesten van ons hadden regen poncho's en paraplus bij zich, want je kon niet weten.
Het geluk is met de nietwetenden en we sloften naar het landhuis dat betere tijden gekend heeft. Het verhaal van een vroegere wandelaarster ging er dan ook in als koek. Het schijnt dat er een Amerikaanse dame was, die allemaal lijken aan de bomen zag hangen. Nu moet U weten dat in de vorige eeuw in de jaren dertig er een blikseminslag is geweest. Door de brand die ontstond is het landhuis tot de grond toe afgebrand, maar van superfisical elementen heb ik bij mijn weten nog nooit gehoord. Ofschoon er een redu gaat, dat het niet pluis is, als je er des nachts verblijft. Spiritu. De witte wieven is er niets bij vergeleken. Er schijnen zelfs Dromedarissen, kamelen en olifanten gespot te zijn.
De entree was gemakkelijk te vinden. Voor de wandelaars was er een trap aangelegd om de fundamenten te bewonderen. Aan de ijselsteentjes kon je zien, waar vermoedelijk de keuken is geweest. Nadat iedereen goed rondgekeken had en via het houten trapje, dat tevens als entree diende, op het pad aangeland was, vervolgden we de route naar playa Hunku.
Je moest een slagboom voorbij. Als je de sleutel kan bemachtigen, heb je een prive strandje. Vroeger bloeide hier de Morning Glorie volop langs de route. Playa Hunku is een idyllisch strandje dat tussen twee heuvels ingeklemd zit. Rechts, als je met je gezicht naar de zee staat, heb je de seru Dingu en links de seru Mattheo.
Je kunt er heerlijk schelpen en koraal stenen zoeken.
de seru Mateu op
Over die laatste, de Mattheo, moesten we om bij het eindpunt uit te komen, echter er zit een vervelend stukje tussen voordat je de treden van de trap bereikt, oppassen geblazen. Voor degenen die het niet aandurfden, was er een alternatieve route; zij konden op de terugweg het door een blauwe steen gemarkeerd paadje nemen.
uitzicht vanaf seru Mateu
Op seru Mattheo heb je prachtige uitzichten over het Porto Marie plantage en het strand.
Na ruim twee uur waren we terug bij de auto's.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.