Pages
▼
woensdag 26 december 2012
Wandeling Noordkant
Beste Wandelaars,
Met geen pen te beschrijven, zegt U. Wel met een potlood. Kunnen we uitstuffen. Soms zijn onze herinneringen van dien aard , dat ze niet uit te wissen zijn.
Zo'n unieke wandeling door het Curacaosche bos en over eilandelijke dreven is op zijn zachts gezegd een byzondere ervaring en zeker als je het voor de eerste maal beleeft. Kerstversiering in mondi, kokolischis aan een wingerd, op een Melon di Seru ( bolcactus ), Infrau ( lidcactus ) heeft U daar wel eens eerder van genoten? Het bracht ons gelijk in een gepaste stemming. Hoorde ik ergens een klokje klingelen?
B. en ik keken elkaar vol verwachting aan. Wij zijn beiden tamelijk doof. Had hij ook het geklingel gehoord ? Ik vroeg het hem. Hij antwoordde, ja, dat geklungel, daar erger ik me ook aan en dan steekt mijn eksteroog. Tenminste, dat meende ik te verstaan en ik maar denken, dat hij problemen had met zijn achillespees. Ach ja, die telefoontjes ook. Vermoedelijk is het toch dat astrale deuntje geweest. Vroeger had ik het melodietje van "Toreador, PAS OP daar komt een stier aan". Ik heb wat afgerend in die tijd.
We begonnen met zijn negenen het oude Hennypad op te gaan. Het tempo lag niet hoog, zodat de gastlopers het met gemak bij konden sloffen. De galantheid van B. om hier en daar het pad te verbreden met zijn knipschaar werd erg op prijs gesteld.
Gelukkig konden we dit moordende tempo niet volhouden, want anders hadden we na zonsondergang nog in de mondi vertoefd.
De route was eenvoudig maar zeer mooi met af en toe wijdse vergezichten. De heiïgheid deed ons afzien om een plaatje te schieten. Na Henny hield B. het voor gezien. Zijn hielspoor spoorde niet goed en hij liep het Maagdenpad terug. Wij volgden het Combipad naar de Tonweg, Slavenpad richting Landhuis Noordkant. Hier werd gerust bij de bouwval, dat nog steeds in Halloweeenstijl zich voortsleept tot algeheel verval.
Aan de hier opgetaste bouwmaterialen te zien, zou er nog hoop zijn. De Grensweg door de mondi terug langs de afrastering moet je niet bij donker nemen, dan kun je lelijk verdwalen.
De vele lintjes van M. deden ons het spoor gemakkelijk volgen en precies twee over zes waren we bij de kippenfarm terug.
Voor de volgende week a.s. zondag de 30ste Dec. lijkt me Groot Sint Joris een waardige afsluitng van het voettochtjaar. De grot van Jan Tabak of het Vijgenbos en zijn wonderlijke gemuteerde Caduschis.
Bon Pascu y Feliz Ana Nobo 2013.
Foto's en verslag: G.Kroeger