Wandeling te Groot Sint Joris, 30 dec. 2012

Als uitsmijter van de laatste zondag van het jaar heb ik voor U een wandeling bedacht over de voetpaden langs mangroven en de sediment lagen bij Indian Point. Het vijgenbos zullen we vanwege de blubber vermijden. De steeds ouder wordende gemuteerde cadushi willen we niet overslaan. U kunt er fietsers tegen komen. Zonder te bellen in de onoverzichtelijke bochten is het mogelijk,  dat ze een fietsenstalling van U proberen te maken. Laat dit niet toe. Het beginpunt is bij de struisvogelfarm. Even heb ik gedacht om Jan Tabak met een bezoek te vereren, evenwel de berichten over illegale vuilstort en het verbranden hiervan, wil ik niet onder Uw neus brengen.
Verzamelen  bij de Struisvogelfarm. Duur van de wandeling 1 1/2 uur ongeveer.


Beste Wandelaars!

Secuur en minutieus onderzochten we de onder onze voeten verdwijnende grond. We wilden vooral niet geblesseerd raken op de valreep van de jaarwisseling. Het motto eerst drie steunpunten en dan je voet verplaatsen deed opgeld. Terwijl we indachtig dit motto ons voortbewogen, zochten wij naar potscherven, pijpekoppen, Januskoppen, en scherven van Douwe Egberts kopjes.

Helaas, de indianen hadden niets van dien aard achtergelaten. Het enige wat we vonden waren oude oesterschelpen en kokolishis. Ze hadden heerlijk zitten smikkelen in die tijd, dacht ik.
Indian Point hier moet het geweest zijn, waar door de Arowaken en Cariben gevist en gedoken werd.

[H.C.: waar stukken van schelpen liggen en potscherven ontbreken, wordt een dergelijke vindplaats Pre-ceramisch genoemd. Van indianen dus die nog niet aan pottenbakken deden]

Al had onze lieve heer het zo bedacht, drie man en even zovele meisjes togen op pad. We volgden het pad binnendoor langs een onverharde weg, totdat we bij een open plek kwamen, waar door de eeuwen heen het wrakhout en wat dies meer zij aanspoelde. 
Met moeite kon ik de dames tegenhouden om absoluut dit paradijselijke gebied niet te betreden. Het zou gekund hebben, dat Adam hier onder een idyllische vijgenboom van de bekende appel heeft liggen snoepen.

Dan toch maar door het Puta Langua veld, dan ruiken we vanavond tenminste lekker en onder de Kalbas bomen door.

Verrassend kwamen we op een open plek terecht. Het paadje liep naar rechts en naar links. Dat wil zeggen, dat je van een route van 1 1/2 uur best twee uur kan maken. Gezien de aankondiging van 1 1/2 uur kozen we voor de kortste. Hier en daar werd nog een takje Welensalie geknipt voor thuis. Het ruikt zo heerlijk en houdt de karpatten uit het kippenhok.

[H.C.snek aan de kant van de Sint Joris lagune]

Bij de afstervende mutaties van de cadushis hieden we halt voor een fotoshootout. Een insect kan deze mutaties veroorzaakt hebben, volgens onze expert. We hadden ons al het hoofd gebroken over het hoe en waarom, maar deze plausibele verklaring werd dankbaar aanvaard.

Wonderlijk was het dat we langs de kant van de weg eieren met slablaadjes vonden. Rare picknickers zijn die Romijnen zouden Asterix en Obelisk gezegd hebben. Terug bij de Struisvogelfarm na 1 3/4 uur werd er nog even nagesproken over de merkwaardige voettocht.

Met vrolijke groet, G.Kroeger(foto's en verslag)