A short hike along the Jan Kok saltpans

Flamingoes at Jan Kok saltpans.

Path along the saltpans.

Heron

A waterbird.

Mangrove and roots.

At the very end is the Bullenbaai (bay). We did not go all the way, due to sudden rainfall.

We started at the road from Daniël to Willibrordus.

Park along the road and start walking where there is dry sand. It is close to the little deck that is built there to view the saltpans and the flamingoes.

Sometimes there is just a narrow path along the water. But since we did not have much rain this winter, there is a broad stretch of sand. 

Follow the car tracks (fishermen are allowed to drive) all the way to the Bullenbaai. Keep the camera ready to shoot flamingoes, herons and other waterbirds. We heard a lot of parakeet, but could not spot them. To get to Bullenbaai takes about 20 minutes.

It is possible to cross the water close to Bullenbaai. Use the pipe and follow the trail along the other side of the saltpans. That trail ends in Willibrordus. It is about 15 minutes from where the car is parked.

Boca Ascencion - St.Patrick - San Pedro - Barber

This Sunday, nobody organized a hike, so the hiking group did not follow a trail. 

We went (by car) to the Boca of Ascencion. The dirt road (coming from Willemstad, take a right turn just before the Plantation House) used to be closed, but recently it opened. It brings the visitor to the south side of the Boca Ascencion.

From there one can climb a ladder and walk to San Pedro on higher grounds or along the coast.

From the Northern side of the Boca, one can walk along the coast to Barber. To start, follow a small trail that runs from the South side of the Boca to the other side. (It crosses a field of very green low growing plants at the land's end of the Boca).
Walk via St. Patrick (a rusty old stone crusher is all that is left) to Barber. From there, turn back through an old Hófi (garden) with palms. 

Osprey

White Heron

Some options for bird watching

See this link: http://natureandphotos.blogspot.com/2014/02/somebody-asked-for-bird-watching.html

Ronde Klipberg

Aankondiging wandeling Ronde Klip.
De weg omhoog is vrij steil en de weg naar beneden is geleidelijk. Goed schoeisel is een must. Haal Uw bergschoenen alvast maar uit de kast. Een wandelstok is aan te bevelen.
We verzamelen bij het landhuis Ronde Klip en rijden daarna naar de parkeerplaats  aan de voet van de berg.

Duur 1 3/4 uur.

Verslag volgt.

Kabritenberg Wandelverslag 19-01-2014

Aankondiging: We verzamelen bij de aanlegstijger na Baya Beach, bij de duikoutfit van Ramon Korving. Het Schiereiland oprijden en het Quarantainegebouw niet voorbij rijden.

Verslag en foto's: G.K.

Een klein groepje van drieentwintig wandelaars zetten hun beste beentje voor. De aanlegstijger met de Ferry achterlatend voor wat het was, begonnen de lopers de weg naar Directiebaai op te gaan. Na het quarantaine gebouw aan de rechterhand houdend werd al gauw de afslag gevonden, die ons naar het baaitje leidde. Enkele badgasten telden de voorbijgaande wandelaars af. Een soort bermtourisme leek me.

Al vlug hadden we de koralen onder onze schoenen en liepen we hinkepotend naar het bultje stenen, dat ons de weg wees over het maanlandschap, dat ons naar Barbarabeach voerde. 

Van hier uit liepen we geasfalteerd. Het rotsachtige Kabritenbergpad naar boven was voor velen een makkie. 

Het uitzicht over de rand van de berg was steil naar beneden en liet zien, dat je daar straks ergens onder het lover een weg moest banen.

Het uitzicht over het Spaanse Water is in een woord fantastisch. Met een blik naar het hotel van Hyatt begonnen we aan de afdaling, maar je kon er niet al te veel naar kijken, daar je verduveld goed je voeten moest neerzetten om niet in moeilijkheden te geraken.

Het pad rond de berg is altijd een verademing. Goed onderhouden en anders heeft een ieder een schaartje bij zich om een takje dat dwars zit tot de orde te roepen. 

De rotspartijen  door hun kleurschakeringen immer een byzondere bezienswaardigheid. De doorkijkjes naar de overkant waar de Old Quarry golfbaan ligt, geven je het gevoel dat er aan de overkant een lusthof is geschapen.

Langs de mangroven die met hun luchtwortels een unieke encounter is, doet ons denken dat we in een zeer apart stukje Korsow vertoeven.

De trap op naar boven geeft aan, dat we nagenoeg aan het einde van onze wandeling zijn. De geasfalteerde afdaling met hier en daar een pothole brengt ons terug naar onze autos.

Wandelverslag Ser 'i Neger, Ser 'i Kloof. ( Fontein )

Verslag en foto's, G.K.

Voor U door M. en mij voorbereid een nieuwe prachtige wandeling met geweldige panoramas.
Ik moet U wel waarschuwen, dat de initiële klim niet ongevaarlijk is vanwege de steilte en de losse steenslag naar het plateau, waar Tula en zijn strijders met inferieure wapens het vijf dagen hebben uigehouden tegen het koloniale leger.

Een bultje stenen geeft een vermoedelijk graf aan. De lange verdedigings muur is een byzonderheid.

Schoeisel met een goed profiel is onontbeerlijk. U bent verantwoordelijk voor U zelf. 

Ieder wordt verzocht zijn snoeischaar bij zich te hebben, daar het pad nog wel een verfraaiing nodig heeft. Ook mag ik U er op wijzen, dat het niet verboden is om de geknipte takken langs de kant te deponeren.

De afdaling is geleidelijk.
Verzamelen bij de ingang van het wooncomplex Fontein aan de weg naar Soto om 15.45 uur.
Duur ongeveer 1uur en 3 kwartier.

Beste Wandelaars,

Vroeger was er op het gebied van de Plantage Fontein een landhuis dat " Bellevue " heette. Later is dit in andere handen overgegaan en werd het " Ravenslust "genoemd. Daarna is het vervallen tot een ruine. Door de ontwikkelaar is het terrein met een bulldozer bewerkt en zijn er voordat er een fatsoenlijk Cultureel historisch onderzoek is geweest veel archeologische artefacten verloren gegaan. Scherven van vierkante ginflessen wordt later in grote getale gevonden en symboliseren wellicht het geluk van betere tijden. 

Wayaka

We betreden het gebied, waar Tula de geest gaf en zijn geest rondwaart met gepaste stilte. 

Of het de steile klim naar boven was, die al onze oplettendheid opeiste en de mond snoerde of was het Tula's spiritu? 

Sommigen deden dat op handen en voeten, een koddig gezicht. Boven op het plateau aangekomen, konden we even op adem komen en genieten van een geweldig uitzicht over het wooncomplex Fontein en de horizonten daarachter. 

Voortstrompelend langs de stapelmuur en al knippend het pad verfraaiend kwamen we ogen tekort en daardoor misten we bijna de afslag naar een stil onbergroeid plekje waar vermoedelijk een of meerdere van Tula's strijders begraven liggen. Mogelijk kan het ook een executie plaats zijn geweest. Geen teken of opschrift die ons uit de droom kon helpen van wat hier ooit gebeurd is. Aannemelijk is, dat op de hoogvlakte de gesneuvelde strijders van Tula begraven liggen.

De muur volgend komen we langs de zuidrand totdat we de muur oversteken en de geleidelijke afdaling beginnen.

N.B. Toegang tot het terrein van Fontein kan alleen met toestemming; melden bij de poort.

Santa Catharina, Boca Chiki, Boca Grandi, Boca Labadera, Tunnel of the Doom wandelverslag. januari 2014

foto's bij dit verslag: E.Rijnbeek

We gaan wandelen naar het landhuis Catharina.
We lopen door de Yeba di Savanne naar playa Chiki en playa Grandi.
Vervolgens langs de kust langs Playa Labadera en de Tunnel of the Doom, om via het landhuis naar onze auto's weder te keren.
Verzamelen bij de Toko Santa Pretu aan de weg naar Catharina bij de afslag naar de Struisvogelfarm.
Duur: ongv. 2 uur.


Santa Catharina, Boca Chiki, Boca Grandi, Boca Labadera, Tunnel of the Doom wandelverslag.

Door de wol geviterd en alsof er geen klad in zat stonden de wandelaars te trappelen van ongeduld om het achterlandschap van SantaCatharina te verkennen. De snoeischaren voorop, want bij controle van de route is gebleken,dat het aanlooppad naar de Savanna di Yerba niet gelopen is de laatste maanden. Wabi groeit snel.

De Wabi tracht ons de weg te versperren, maar gelukkig zijn we niet voor een kleintje vervaard. Vele snoeischaren maken het werk licht en andere wandelaars blij.

De vergeelde yerba is toch altijd weer een aparte belevenis. De grashalmen wuivend in de wind geven ons het gevoel dat we op een groot meer varen en dat maakt het wandelen licht.



Op de kust aangekomen doen we eerst Boka Chiki aan. Een kleine met rotsblokken gevulde inham waarbij het zeewater hoog opklotst. Boka Grandi is de volgende natuurlijk gevormde monding en geeft een mooi plaatje van een aanzwellende golfslag, die ons als je te dichtbij staat, probeert te besproeien. Nog groter is de inham van Labadera, een speling van de natuur met oprijzende rotswandjes waardoor het Caribische zeewater naar binnen stroomt. Het aanrollen van het water is een fascinerend schouwspel, waar je uren naar kan kijken zonder moe te worden.

De Tunnel of the Doom geeft me een sombere gedachte alsof hier duikers, die geprobeerd hebben om door deze verbinding met de zee te komen, het niet gehaald hebben. Voetsporen van de Leguanen zijn hier legio en natuurlijk die van ons. Een grootgrotonderzoeker heeft eens gezegd, dat dit een plek is waar niet veel mensen komen omdat de sinistere Spiritu hier ronddwaalt en dat kan je wel eens duur te staan komen, als je niet oppast. Je ziet hier dan ook geen lieden met een kwaad geweten. Argeloze B.B.Q-ers roosterden dat het een lieve lust was.

De terugweg is het zoekplaatje van de week. Gemakkelijk te vinden als je het weet. Voettochters die goed opgelet hebben, weten direkt het juiste pad te nemen naar het landhuis Santa Catharina, dat er belabberd onder de koperen ploert bij ligt. De dakpannen zijn stuk gesmeten en liggen her en der verspreid.

De vermolmde dakspanten hangen lusteloos naar beneden, de kozijnen en deuren zijn verdwenen. Alleen op de stenen treden naar het bordes bloeien de Sabbias en geven een vrolijk tintje aan het toch wel trieste geheel. Het moet een fraai gezicht zijn geweest om bij zonsondergang over de vlakte, waar zich door de dammen een binnenmeer vormde, het kleurenschouwspel gade te slaan.

De weg naar Toko Santa Pretu, de parkeerplaats voor onze autos, voert ons langs deze dammen met zijn mooie Pal 'i Takkis. Hier en daar liggen langs het pad nog overblijfselen, oude stoven, versleten matrassen en bergen flesjes, die de kaalscheerders hebben achtergelaten. Deze varkens met een mentaliteit, waarbij liefde voor de natuur ver te zoeken is.

Het drankje bij Patrick liet een ieder zich goed smaken.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.