Bloeiende Wayaca
Een veilige plaats om te verzamelen is Landhuis Groot St. Michiel zeker. Gakkende ganzen, blaffende honden, hinnikende paarden, kwakende eenden, kraaiende hanen en balkende ezels houden de wacht. Voor die vijf gulden parkeergeld heb je een hele dierentuin die op je auto past. Heb ik de pauwen met hun aparte lokroep nog vergeten te noemen.
Een
flinke groep voetpadders waren enorm nieuwsgierig hoe de wereld er op
Rancho bij lag, Tien over vier starten we om laat gangers nog de
gelegenhied te geven om op te vormen. Door het hek naar een wonderschoon
hofje, waar Mangobomen, zeer oude Indjus, een aantal Carawarabomen,
Mahonybomen door hun gebladerte beschutting bieden tegen de felle zon.
Bij de betonnen vloeren werd zoveel mogelijk links aangehouden totdat we
op een heuveltop de omgeving van grote hoogte konden aanschouwen. De
illegale bouwwerken waren duidelijk te zien.
Stam van de Boonchi Kabai
Bringa Mosa bloempje
Voort ging de
voettocht al afdalend en klimmend totdat we een Chollerhut van plastic
tegen kwamen. Niemand thuis, de was hing te drogen, leek het, onderdelen
van fietsen lagen op een hoop en plastic zwarte zakken waren in bomen
opgehangen, om te voorkomen dat de duiven niet te laag overvlogen. De
tentflap stond half open als welkom, je moest natuurlijk niet op de
rommel letten.
Betonafval
Edoch we moesten verder en een kopje thee
drinken was niet ingecalculeerd. Bij de landfill aangekomen, verbaasden
we ons er over, dat er bijna geen rook te bespeuren viel. Normaal heerst
er een waar gordijn van wazigheid over dit gebied. Blijkbaar op zondag
is iedereen naar de kerk.
Vuilstort Mal Pais
Een brede zandweg, waar je met zijn
zessen gemakkelijk naast elkaar kon lopen, voerde ons over het gebied
van Weitje. De Wayacas stonden als een van de weinige bomen in het groen
op de uitzonderlijke bruine vlakte. Een paar zeer oude Cadushis hielden
de wacht op een heuveltop. De bringa Mosa leek wel uitgestorven en van
het Salistruikgewas waren de neer hangende bladeren een teken dat het
droog, zeer droog was. Een regenbuitje is geen overbodige luxe. De
putten staan bijna allen droog.
De bomen zijn in slaaptoestand om maar zo weinig mogelijk vocht te gebruiken. De Surun di Mondi, de Bonchi Kabei zijn kaal. Een regenbui kan hier wonderen doen en de bloemenpracht van deze bomen doen ontluiken. Na een oponthoud op het heuveltopje ,waar onder een steen het wandelboekje ligt, dat onze wandeldoorgang registreerd voor het nageslacht, gingen we verder de helling af om ons naar de mooie Pal 'i taki, Indjus en Lahara bomen te begeven.
Uitzicht
De dam lag aan onze linkerhand. De yerba di Kerkhof stond als droogbloem te verdrogen. We vervolgden ons pad langs de dam en togen richting landhuis. Smalle paardenpaadjes lagen vol met wat een paard niet meer nodig heeft. Een paar doorsteekjes bracht ons uiteindelijk weer in het hofje met de Mangobomen. De mangopitten lagen op de grond. Het is een slechte tijd voor nieuwe boompjes.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.