Grotten Safari tocht - 10 november 2012

Op zaterdag 10 november organiseren Curacao Footprint Foundation samen met Grupo Bina een bijzondere grottentocht op de vlakte van Hato. We zullen de ontstaansgeschiedenis van de kalkterassen van Curacao, en van de daarin ontstane grotten belichten. Natuurlijk zullen we ook een glimp kunnen opvangen van een, voor de Curacaose ecologie heel belangrijke, diergroep: de vleermuizen. Daarnaast wordt er aandacht besteed aan de natuur van de vlakte!
Deze tocht is anders dan u van ons gewend bent, want we verzorgen ook het vervoer langs de verschillende plekjes op de vlakte van Hato in een Jeep. De weggetjes op de vlakte zijn namelijk niet geschikt voor gewone personenauto’s.

DETAILS WANDELING
Verzamel/vertrekpunt: Parkeerplaats van La Curacao te Jan Noorduijnweg; van hieruit regelen wij het verdere vervoer;
Vanaf 6.30 uur mogelijkheid om te betalen;
Vertrektijd: om 7.00 uur precies;
Terug rond 10.30 uur;
Kosten bedragen Naf. 60 per persoon inclusief vervoer, drinken, een broodje en fruit.

Geadviseerd wordt om stevige wandelschoenen/gymschoenen en een lange broek aan te trekken, en een flesje water mee te nemen. De tocht is op eigen risico.

INSCHRIJVEN kan via deze link naar de webpagina www.curacaofootprint.org of via de mail op info@curacaofootprint.org. Geef ook door met hoeveel personen u komt!

Landhuis Sint Joris, Sint Joris Baai

Beste Wandelaars,

Moeilijk te vinden hoor, dat landhuis Groot Sint Joris, als je er nog nooit geweest bent. Na wat omzwervingen en enkele telefoontjes wist toch iedereen zich te melden voor de eenvoudige, maar spectaculaire voettocht.

De aanzet door de bomenlaan en vervolgens eerste weg links langs het Landhuis Chaloma, dat betere tijden gekend heeft. Nu ligt het er vervallen bij omringd door overblijfselen van gebouwen uit vroegere tijden.

Ook staan er oude auto's te verroesten aan de kant. Het lover lijkt zich te ontfermen over deze roestbakken. Het doorkijkje laat een enorme puinhoop zien op de binnenplaats,waar eens het gezamelijke gezelligzijn werd gevierd.
Verderop ligt het restaurant en bar, waar ik eertijds zo'n veertig jaar geleden met mijn mede rally-uitzetter lavenis vond na zo'n verwoestende rit langs stoffige wegen door de mondi. Ik kan me nog heel goed herinneren, dat we bediend werden door een mooie gezellige serveerster. Ach ja,die nostalgie ook.

Over de onverharde weg komen we langs het Chaloma Recreation Park. Hier konden we vroeger op zondag lunchen. De oude heer Garmers bediende en zijn vrouw Senora Isenia kookte hoogstpersoonlijk. Je hoefde geen haast te hebben en de rust die er heerste, werd alleen verstoord door de geiten, kippen, ezels en leguanen. Soms werd er een kinderverjaardag gehouden. Dan werd er gewipt, geschommeld en krijgertje gespeeld. De ezel werd al honkend van stal gehaald en de ganzen gakten, de eenden snaterden en de papagaaien praten dat een lieve lust was. De vogels kwinkelierden er het hoogste lied. Niets was te veel voor zo'n kinderpartijtje.

Onder de slagboom doorduikend vervolgden we onze weg tot aan de Groot St. Joris Baai alwaar op de plekken met prachtige uitzichten enige weekend huisjes staan. Jammer genoeg konden we onze route langs het water niet voltooien. Het water stond hoog, nattevoetenwerk, volle maan vanavond, Bartho dirigeerde ons omhoog naar een pad, dat uiteidelijk in mondi overging. Beneden was stemmengeluid.

De snoeischaar van B. deed wonderen. Veel palu di Lechi legde het loodje en met moeite konden we al schuifelend naar beneden komen.

We werden opgewacht door meneer H. met zijn kinderen, die ons meteen gastvrij in zijn stulp ontving. Op zijn veranda stond een merkwaardige koraal. Hij vertelde met een stalen gezicht, dat vroeger in de spleet een uitsteeksel werd aangetroffen, die op een aardbei leek. Vandaar die stander, waar de koraal op stond, rood en gespikkeld was, denk ik.

Ook lagen er allemaal mooie schelpen. Hij verkondigde, dat er af en toe nieuwe schelpen bij kwamen, want de Heremieten hebben als ze groter worden een groter huis nodig en dan wisselen ze hier. Heb ik met mijn domme verstand nooit geweten, dat je een bakje met schelpen in de tuin thuis er op na moet houden om dit wonder van de wisseling te aanschouwen. Afijn. een mens,  als lid van de club Avondrood, kan nog steeds iets leren. Het uitzicht majestueus. Volgens meneer H. stonden er wel eens mensen te snotteren, zo erg waren ze onder de indruk van deze praal en pracht.

Dezelfde weg terug was natuurlijk minder spectaculair. Er moet een weg van Chaloma naar Grot St. Joris lopen, maar alvorens deze te gebruiken, moet de weg eerst een groete snoeibeurt ondergaan.
Fot's en verslag: G.Kroeger
Zie ook: Groot Sint Joris

Veerisberg

Beste Wandelaars,

Merk hoe sterk je naar onbekende hoogten kan stijgen.
Met melk meer mans, maar kwark schijnt ook een byzondere uitwerking te hebben volgers vele natuurvorsers. Kwark geeft een flinke boost om je gedachten te helpen verzetten. Ik bedoel hiermee, dat de uitspraak van "Niets is zeker en zelfs dat niet" direct verband houdt met het uitspreken van het woordje "kwark". Zegt U maar eens "kwark,kwark,kwark" ik loop achter een oude hark de berg op. Tien tegen één, dat U niet meer aan de uitslag van de afgelopen verkiezingen denkt.

Er moest toch nog een beetje veel geknipt worden langs de route.
Vanaf de parkeerplaats van Pirate Bay Restaurant begaven we ons langs wat houten huisjes, die zo hier en daar best een verfje konden gebruiken, naar het pad dat ons langs de immer groene mangroven voerde. Hoge bulten gesteente waren opgeworpen om te zeggen "hier wordt gewerkt".
Het restaurant leek gesloten.
Zouden hier nieuwe appartementen komen, vroegen wij ons bezorgd af.

Het water stond hoog. Waarschijnlijk was het onweer van vannacht hier debet aan. We werden iets hoger op gedreven en raakten meteen de weg kwijt. Al snoeiend vonden we het pad terug en werden luidruchtig begroet door een hondenfamilie,een moeder en vijf joekeltjes. Angstig blaffend gaven ze aan, dat we toch beslist op het verkeerde pad zaten.

B. was al ver vooruit en wij volgden het knipsel, totdat we een paadje ontwaarden, dat wel eens het juiste pad kon zijn. Inderdaad kwamen we uit op een dwarsweg, waar we rechtsaf gingen.
De rooi, die de opgang naar de top inleidt, was gemarkeerd door een lint, dat M. eens eerder had opgehangen. Vanaf hier ging het als van een leien dakje. Voorzichtig je voeten neerzetten en uitkijken voor de uistekende takjes en rotsjes, die ons de doorgang probeerden te versperren. Amper bij de top voegde B. zich weer bij ons. Zijn motto "niet klagen, maar dragen" had hem in sneltrein tempo weer bij ons gebracht.

Ook rond de top van de Veerisberg werd het nodige gesnoeid. Zoals U misschien weet, heeft de berg twee toppen. Tussen deze hoogtepunten loopt naar de westelijke zijde de steile afdaling en in oostelijke richting de meer voor mijn leeftijd geschikte minder steile. Op deze T- splitsing stond een voodoo achtige opstelling bestaande uit een bidprentje van de heilige Gregorius, het had ook iemand geweest kunnen zijn ,want ik had mijn computor bril niet op, verdorde bloemen en takjes ter versiering. Overal lagen helaas lege flessen verspreid en afval van wandelaars , die hier blijkbaar een lunch gebruikt hadden. Dit tuig heeft heeft blijkbaar nog nooit gehoord van het "aangenaam verpozen".

De uitzichten vanaf de berg zijn fantastisch. We hadden door het voodoomoment het verstand op nul gezet en onze blik op oneindig. Oneindig ver konden we alles zien liggen. Echter de achtergelaten troep niet. Naar beneden ging het in een sneltrein vaart, nou ja, een boemeltje, want zo hier en daar moest de route enigszins gefatsoeneerd worden. De pelikanen waren net hun kunsten aan het vertonen, toen we beneden aankwamen. Een magnifiek gezicht zo'n duikende pelikaan, een plons en vis ik heb je.

Het liep al weer tegen zessen en door de bewolkte hemel werd het vroeger donker. Mooi op tijd terug en voor herhaling vatbaar.


Foto's: M.v.H.

Verslag G.Kroeger.

Zie ook de Piscadera / Veerisberg Wandeling

Verslag van de wandeling naar de noordkust

Bij de Kippenboerderij was het bijna niet te harden vanwege een penetrante kadavergeur. Stond de wind verkeerd of roken de kippen onraad en hadden ze net als de struisvogels hun kop in het zand gestoken en lieten ze alleen hun achterste nog zien? We zullen het waarschijnlijk nooit weten, want niemand mag zonder toestemming het terrein betreden.
Iedereen die verwacht werd, was er, dus snel op pad. De aanloopweg tot aan waar we de mondi ingingen, lag erals vanouds bij. Hier valt voor de Selikor geen eer te behalen, dacht ik nog.
.

Al fluks waren we op het plateau aangeland. De nieuw geschaafde weg was een verademing. Frisse lucht en een mooi uitzicht richting rafinaarderij en Julianabrug.
Via het nieuw gesnoeide paadje kwamen we op het Hennypad terecht. De Tonweg bracht ons tot aan het Waterpad. Dichtbij zie je overblijfselen van bewateringsystemen en putten. Enkele antieke autos staan ludiek verroest verscholen in het struweel. Roomijs staat er op een oud karkas. Helaas, die goeie ouwe tijd...

Intussen hadden we een gegraven put,een karstput en een pijpput langs de route bewonderd. De Brazil staat in bloei, een mooi geel bloemetje.
Het waterpad begint met een drenkbak, waar de koeien en ander vee vroeger zich tegoed konden doen. De putten werden voor irrigatie doeleinden gebruikt. Ik ben nog even beduusd, als ik bedenk, hoeveel manuren hierin verwerkt zijn.
Een enorme regenbak is nog zeer gaaf, geflankeerd door Basora, Saliestruiken en Brazilbomen. Een foto waard. Op de noordkust stond een verkoelend briesje en een voetzoolstrelend diabaas en rotsachtig weggetje is dan geen onoverkomelijke loopje.

Het pad naar de schietbaan was er nog en via de flesjes en lintjes waren we er snel. Het begon al donker te worden en om twintig over zes, de tijd dat de zon ondergaat, waren we wederom op ons beginpunt aangeland.

Foto's en verslag: G.K.

Wandeling Jan Thiel, onderlangs naar de pannen.

Begin wandeling: Ten westen van Jan Thiel baai. Onderlangs over rotsen tot het steile pad naar de wandelweg tussen Jan Thiel en Mambo Beach (niet bekend of dit pad nog tot Mambo Beach loopt). Dan links- of rechtsom om de zoutpannen. Doorsteekjes zijn mogelijk, om de wandeling te bekorten. Terug kan het bovenpad naar Jan Thiel gevolgd worden. Deze wandeling duurt tenminste 2 1/2 uur. (info: Femia Cools)

Vier wandelaars gingen om precies vier uur van start.
Een moeilijke route langs de kust. Het water stond hoog.
De kustroute is als vanouds een hachelijk avontuur. Je moet je evenwicht goed weten te bewaren. Van rots op rots springen. En dan de klim naar boven.

Nagenietend van dit prachtige stukje natuur en nat avontuur, kwamen we bij de ingang van de Lagune van Jan Thiel.
De vogels, Kluten, Witte Reigers,Sandpipers, Steltlopers en natuurlijk de Pelikanen stonden ons op te wachten.

Bij het "openlucht museum" aangekomen hebben we enkele bijzondere artefacten kunnen vastleggen, we weten nog niet wat het is of waar het voor gebruikt werd, maar het ligt er nog steeds te vergaan. Sommige waarvan we vermoeden dat het oude legerwagens zijn geweest, hebben we een foto van genomen.

Om de route te bekorten hebben we een detour genomen, die ons wederom bij de ingang van de Lagune bracht. Onderweg hebben we ons afgevraagd waarom kleine Heremietjes in kleine schelpjes en grote in grote schelpen zitten.

De kalkoven aan het begin van de Lagune blijft een bezienswaardigheid. Een weetje is, dat het koraal met behulp van Manzanilla takken tot kalk verbrand werd, opdat het als anti-termieten middel gebruikt kon worden in de bouw.



Foto's en verslag: G. Kroeger.

Jan Thiel Salt Pans

Because some of our group had knee problems, we took an easy route to the Jan Thiel Salt Pans. Starting at the end of Kaya Damasco, we followed a narrow trail (trailhead is marked by a white stone) to the salt pans. This round hike took us about one hour.

A double "Bol" cactus. Rare on Curaçao, more common on Bonaire.

The Jan Thiel salt pans

We crossed the salt pans, following one of the dirt-roads that lead through the pans.

Waterbirds searching for food.

 Pillowed foam, tastes salty.

A flock of parakeet.

A Colombian Parrot.

We walked to the other side of the salt pans and circled back to the trail to Kaya Damasco.

Hike Jan Thiel Beach and around the salt pans.

Next hike will be at Jan Thiel. This time we will start at the west side of Jan Thiel Beach. The brave hikers will follow the trail down the uppertrail (between Jan Thiel beach and the Salt pans), and then climb up to the uppertrail. We will do this only half way. ( Or start at the end of Kaya Damasco, and follow a trail to the saltpans. And then, walk around the pans.)
The lower trail along the shore is quite a challenge. At some points you have to jump from rock to rock, with the roaring waves beneath you.

Jan Kok Saltpans - Sept 30, 2012

This was before the oil spill. Now there are only two old flamingos around.

And one Heron that shows some traces of oil contact.

Bullenbaai - Bullenbay  with tanks and  tankers.

While the larger group did the two and a half round, we decided to start at Plantation House Jan Kok, and walk up and down to the Bullenbay, along the muddy trail.

Mangrove in the salt pan.

 Mangrove shoots.

Mangrove roots.

Beauty and colors along the path.

 The Olive tree let the seeds go.

 Like an angel.

A stone playing frog.

Pelican at Bullenbay.

Photo: G.Kroeger.

This round-hike took us one hour. It can easily be done with children. Although they probably want to try the pipe, that crosses the water for the hike along the ruins of the Plantation house Rif Marie.


All other photo's: Femia Cools