De ene boom is de andere niet. De ene staat volop in bloei, zie de Chicala langs de weg met zijn geweldige gele tooi, en de andere zoals de Clusia met drie zielige bloemen, waarvan er eentje bruin leek, omdat ze uitgebloeid was.
Ik hoef geen geschiedsfluiter te zijn om het verschil te zien en heb ook geen videocamera nodig om te zien of een bloem in knop staat of al overgegaan is in de gedaante van een zaaddoos.
De weg was breed in de aanloop naar het klimmetje naar de grot en ik hoorde iemand zeggen, daar loopt G. met zijn vrouwenharem, want vandaag is het de 'Dag van de Vrouw'. Gelukkig geen BokkeHarem ( Boko Haram ), want dat zou mijn grootvader zaliger, waar ik naar vernoemd ben, me nooit vergeven hebben.
De voerman lag in geen geval te rusten, er was zelfs geen karretje in de buurt, maar de weg was wel breed. Hier kunnen we lang en breed over discussieren, maar daar kom je geen stap mee verder en dan hadden we zeker het verscholen paadje naar de grot nooit gevonden.
Het paadje ging langzaam over in een rotsachtige klim, die ons naar de sinistere grot voerde. Hier werd even halt gehouden om van het uitzicht te genieten. De oude vleren gaven niet thuis. Daardoor waren we eerder bij de Clusia.
Het steile stoepje gaf geen probleem. Al snel stond een ieder om de Clusia heen verzameld en zich te vergapen aan die ene bloem. We hebben haar Charlie gedoopt, want die was ook vaak eenzaam.
Ook het spletenlandschap gaf geen onoverkomelijke hoofdbrekens. Voorzichtig over de scheurtjes heenstappend bereikten we de achterkant van de Clusias. Ook hier hetzelfde gezicht een bloem en die bruine uitgebloeide dan. Voorts stonden hier meer knoppen en zaaddozen, volgens mij. Maar als iemand het beter weet, mag hij de volgende keer het verslag schrijven.
Grote verrassing wachtte ons: een weg op het terras, dat in het niets begint en in het niets eindigt. Het leek vrij goed onderhouden, maar dat kan ook gezichtsverlies zijn.
Men heeft mij verteld dat deze weg voor de afvoer van het fosfaat gebruikt werd en dan moet de weg toch ergens geeindigd zijn.
Het paadje naar de bouwval met een panoramisch uitzicht over het kustgedeelte wilde iedereen natuurlijk niet missen. Daar dit een punt van keren was op een smal pad grepen sommigen naar de fles, want door de met zout vertroebelde ogen moet je goed voorbereid zijn om het paadje van heen weer terug te kunnen vinden.
Langs een slingerend maanlandschap pad omzoomd met Flairas, Sali. Indigo en Olibas bereikten we de Mina di Fosfaat. Hoe diep die was? Een vallende steen gaf geen plons. Heel diep dus. We vervolgde onze route en kwamen bij de afdaling aan. Het is altijd weer even schrikken, maar al zittend en achterste voren lukte het. Sommigen klaagden dat ze puntige billen hadden van al dat afdalen, maar jammer genoeg hadden we niet genoeg expertise bij ons om dat te controleren.
De overhang is altijd weer een plaatje apart. Een beloning, die je de narigheid van de doodsverachtende afdaling doet vergeten. Eigenlijk hadden we moeten wachten tot de zon onderging, want het schijnsel van de ondergaande zon geeft een goudkleurig effect aan het zandgesteente. Helaas, de schildpadden wachten ons. Al schuifelend daalden we het pad met zijn losliggend gesteente af.
Een prachtig mondipad bracht ons naar de weg, die naar de tortugas leidde. Op de T-kruising hing een vrucht van de Marie Pompoen aan de beige stengel. Jammer genoeg moeten de vooroplopers hem/haar over het hoofd hebben gezien. In de volksmond wordt hij " Kabes di Maricu " genoemd.
Ook hier een fantastisch uitzicht naar het landhuis Ascencion en de Kaya Kaya velden. Het bankje bij de ingang van de Boca Ascencion, vroeger Plastic baai genoemd, zag er inviterend uit. De zee was ruw , veel schuim, waardoor het zicht op de kopjes van de schildpadden zodanig werd beinvloed, dat we ons afvroegen zien we hem wel of was dat iets anders.
De terugweg is immer een gang van bezinning. Het laat je nog even de gebeurtenissen van de tocht kapitaliseren. Na 2 en een 1/2 uur waren we weer bij onze bolides aangeland. Voor de volgende week moet ik de wandellijst raadplegen. U hoort nader. Met een vrolijke wandelgroet, Groetend, G.K..
