Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

dinsdag 28 april 2015

Pannekoek. 26 april 2015. Zuid

Bon Siman.
Om tien voor vier zette de stoet autos zich in beweging om naar het punt van vertrek te rijden. Een ieder had er zin in. 



Een vrolijk paadje leidde ons door een rooi en aldra klommen we tegen de helling op via een gelijdelijk stijgend weggetje dat vrij smal was en niet duldde dat je vriend of vriendin naast je liep. Zodoende kwam het, dat we zonder ongelukken de top bereikten. 




Op het hoogste punt staat een zwartwitte paal om aan te geven, dat hier een hoogtepunt bereikt wordt. Ik kon het niet laten om hier even het paalzitten te beoefenen, zoals ik dat deed in mijn hoogtij dagen, toen ik liever zat dan moe was. 
U weet dat het record paalzitten op enkele weken staat. Hij /zij blijft er net zo lang op zitten totdat de zit(s)ter eraf dondert. Er zijn mensen die jarenlang het zitten oefenen. 



Het was de hoogste tijd om dit hoogstepunt voor gezien te houden, we moesten voort. De paden werden er niet breder op en je moest behoorlijk uitkijken of een Enfrau je niet te pakken nam. 



De uitzichten naar de binnenrandmeren waren fantastisch. Sprookjesverhalen over het toverland in de verte deed ons denken, dat we op het vliegende tapijt zaten. Het Aladin gevoel maakte zich van ons meester. 



Eindelijk na het vele afdalen arriveerden we op de T-splitsing in het bos. Onze droge kelen werden gesmeerd en op naar de kust door het Manzanillabos.


Het water stond hoog, af en toe spatte het over onze schoenen. 



De weg terug was voor iedereen duidelijk omdat we op de heenweg ook dit pad genomen hadden. Tot aan die T-splising dan.
Hier namen we de tegengestelde richting en kwamen door een bomenrijk bosgebied met nagenoeg geen open plekken. 



De rooi leidde ons  al bukkend onder omgevallen bomen door naar het binnenwater waar de mangroven in volle glorie door hun luchtwortels naar lucht stonden te happen. 



De waterkering met prachtige rondingen was hier en daar aan het afbrokkelen. Daardoor was het mogelijk om een kortere weg te nemen om onder de Manzanillabomen te geraken. Het pad terug liep via de rooi.
Op regenachtige dagen kun je er op rekenen, dat je een paar natte voeten krijgt.
Bij het huisje in het bos stapten we uit de rooi de weg op die ons naar onze autos voerde.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.