Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________
Posts tonen met het label hofje. Alle posts tonen
Posts tonen met het label hofje. Alle posts tonen

zondag 14 februari 2016

Wandelverslag 24-01-2016. Rafael en Klein Piscadera.

Interne Link: Rafael.
Een diepe gegraven geul voor de ingang van de weg die naar Landhuis Rafael leidt, hield ons tegen om daar te beginnen.

Ruïne

Dan maar om het hofje heen langs de Sterculiabomen. Ze stonden niet in bloei. Langs de bassins liepen we tot waar het pad een bocht maakte. Er lag hier veel vuil. Tussendoor vonden we het pad dat we al klauterend afdaalden. verderop was het pad versperd. Al knippend baanden we ons een weg om het paadje te vinden dat ons door de Curacaosche alang alang zou leiden.

Ruïne

Evenwel het was zo overwoekerd, dat het een echt snoeimiddagje werd. Met moed beleid en trouw werd het pad gevonden , dat ons naar het landhuis Klein Piscadera voerde. Dit landhuis heeft duidelijk betere jaren gekend, toen we er nog Tropenweelde feesten hielden. De weg vanhier af leidde ons door het bos tot aan de Piscaderabaai. De Mangels stonden ons in volle glorie op te wachten. 
De Mangel Tam ook wel Tan genoemd is een Rhizophora mangel (mangrove). Een altijd groene boom die in de kustgebieden of langs binnenbaaien te vinden is. Op onze eilanden meestal enkele meters hoog maar kan tot ruim 10 meter reiken. De bloem is klokvormig, bleekgeel van kleur en 2 cm in diameter. De vrucht is  kegelvormig, roestbruin , 2 a 3 cm lang, bevat een zaad, dat reeds in de vrucht ontkiemt en een 20 a 30 cm cylindervormig orgaan krijgt ( hypotyl ) dat, met de kiem, na enige tijd afvalt en rechtop in de modder terecht komt of verder drijft tot de grond geraakt wordt. In het laatste geval richt de hypotyl zich omhoog en produceert blaadjes aan de top ( kiemplant ). De bast en bladeren bevatten veel tannine , ze worden gebruikt in de leerlooierij. De steltwortels leveren een rode verfstof, die voor de vloeren en meubels gebruikt wordt. Een aftreksel van de vruchten wordt ( na gisting ) als alcoholische drank gedronken. Ook zijn de gedroogde bladeren als tabak in pijpen gebruikt. Nog vele toepassingen van de verschillende onderdelen van de boom worden geneeskrachtig beschouwd.
De zwarte mangel is een bizondere boom  met zijn vele zijtakjes, die als luchthappers dienen, een niet alledaags gezicht. De aanloopweg naar de pier waar de oliepijpleiding loopt,is geblokkeerd. Het is nu een loverslane geworden.Bijna aan het einde van het volgende pad gingen we de pijpleiding over en belanden we in een grasveld waar de krabben diepe gaten hadden gemaakt. Even verderop liepen we door de Puta Perfumado die heerlijk ruikt. Deze parfumachtige kerstbomengeur brengt je in een prima stemming. Na veel geknip wisten we uiteindelijk de achterkannt van de ruine Rafael te bereiken. Ook daar was alles versperd en met veel snoeiwerk wisten we ons pad te vervolgen. Het hofi van Rafael is immer een verademing, vooral als je de wratten, buds,knotten aan de bomen ziet, die op Aliens lijken. Een bovenaards schouwspel. Van hieruit was nog geen makkie om het juiste pad te bewandelen. Maar met vereende krachten lukte het ons toch om het zandpad te bereiken. De uitgang was zoals reeds gezegd door een diepe geul geblokkeerd, maar om langs een smal randje te lopen, was dit geen onoverkomelijke barriere.
Onze autos stonden braaf te wachten. De voettocht was door al dat geknip een half uur uitgelopen.

Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.

zondag 18 januari 2015

Wandelverslag Klein Piscadera en Rafael omgeving.


Parkeren bij Klein Hofje of in de omgeving van het landhuis Klein Piscadera, dat is een keuze tussen veilig betaald parkeren en minder veilig langs de kant van de openbare weg. We kozen voor veilig. Deze keer niet kwartetten in het verzonken bos, maar op avontuur langs de mangroven.  

  
Het pad achter het vervallen landhuis Klein Piscadera bracht ons aan de rand van de Piscaderabaai waar de Mangrove Tan en de Blancu ons wachtte. De watervogels verscholen achter de vele luchtwortels werden onrustig bij het zien ons groepje. We hebben ze al fluisterend moed ingesproken om toch vooral op de foto te gaan voor een gezellig album plaatje. Eilasie. De tocht voerde ons verder langs de mangroven, totdat we in het bos van de zwarte mangrove kwamen, waar een slavenmuur de aanleiding vormde om deze te volgen. Zaten we nu op het gebied van Rafael of Klein Piscadera, vroegen wij ons af? En wie zou de eigenaar wel zijn? Enige omgevallen zwarte mangroven toonden hun wonderlijke zijtakjes. Heeft het water zo hoog gestaan? We keken met verbazing naar al die knotjes van twijgjes.
Na "scheef takje" rechts, wil niet zeggen, dat je na "rechts takje" .........



Het pad volgend door dit wonderlijke bos kwamen we uit op een weg waar de oliepijpleiding nog in volle glorie te zien was en in de Piscaderabaai eindigde. Zo te zien was hij niet meer in gebruik. Roestgaten al over en zeker geen goed idee om hier het boegspriet lopen te beoefenen. 



De zandweg langs de pijp tussen opgeworpen wallen tot aan waar we er over heen moesten om het grasveld en de Puta Perfumado te begroeten, was een hete tippel. Het met Banana di Rif geplaveide pad was al enigszins gebaand, maar toch is zo'n lange broek wel handig om door het stugge gras en de lange Putas te banjeren. Onderweg werden we verrast door een wegschietend wild zwijn. Natuurlijk is dat heel wat anders dan waar je heden zoveel over leest van die zwijnen die schieten. We waren dan ook helemaal niet bang.



Het kronkel en buk-pad bracht ons uiteindelijk bij een amper door de takken heen te zien oprijzende muur. Het landhuis Rafael.



De reliquien lagen hoog opgetast en met moeite wisten we deze gedozerde barriere te nemen door voorzichtig over het stortvuil heen te stappen.



Naast het landhuis was het paadje, dat ons naar het hofi Rafael leidde. Een put met een Dushi Kabei er in, waterkeringen, betonnen deksels en andere ornamenten wekten onze nieuwsgierigheid. Een grote omgevallen Barber di Junckuman ontlokte de uitroep dat we nog nooit zo'n grote Barber hadden gezien. Hoe oud zou die zijn? De Dushi Kabei stond in een droge put, waarbij het leek, dat de put ook in de put zat. De hoge kapokboom hield het toezicht, van boven kan hij alles goed kon bekijken. 



Dank zij de vele lintjes waren we af en toe de weg kwijt, maar ik heb geen onvertogen woord gehoord.
Blijkbaar vond men het normaal is, dat je af en toe hier op Curcao spoorloos bent.
Na ruim twee uur en veel wandelplezier rijker konden we onze voertuigen wederom begroeten. De wachters met hond hadden keurig opgepast.
Verslag en foto's GK.