Wandelverslag Chollerhut, Hippodroom, landhuis Brievengat, Steenbrekerij, Schietbaan, 14-07-2019.

Bon siman.

De chollers waren niet thuis. Het afval rondom gaf aan dat hier vrolijk geleefd werd. De bierflesjes waren niet te tellen. Een oude radio had het begeven. Geen vrolijke noot te horen. De zon en de weersomstandigheden hadden hun best gedaan, alles leek allemaal even treurig. 

 Naa Landhuis Brievengat

 Landhuus Noordkant

Pad naar de steenbrekerij

Alvorens we de route hervonden om naar de chollerhut te komen moesten we ons een weg banen. Helaas moesten we terug om even later de route bij het bultje stenen weer op te pakken. Na vele linten die het pad markeerden, kwamen we de chollerhut voorbij en genoten van de troep die achtergelaten was. 

Het duurde nog een geruime tijd voordat we de route naar de renbaan vonden. Ook hier waren het de linten die hun best deden. De tribune stond er nog, maar de paarden waren vermoedelijk op hol geslagen. De renbaan stond vol onkruid. Een leuk nostalgisch uitzicht had je van de tribune. We liepen naar de poort aan de weg naar landhuis Brievengat. De waakhonden van de oppaster van het landhuis begroeten ons met veel geblaf, alsof ze wilden zeggen, dat je hier beter niet in kan gaan. 

We staken de vroegere parkeerplaats over en kwamen bij een geschaafde hoop uit, die we op en af gingen. Het pad erachter was blijkbaar in lange tijd niet gelopen . Nu moesten we het terras omhoog op. Af en toe kreeg ik een zetje, als ik een stap te hoog vond. We waren op de Ogemweg aangeland. De electrapalen volgden we tot aan waar ze niet meer te zien waren. Op dit pad heeft de Ogem de palen weggehaald of doorgezaagd. We vonden er vele met de mooie geleiders beschadigd. Uiteindelijk kwamen we bij de steenbrekerij. De verzamelbak was er afgescheurd en de schoolbus stond vertrekklaar in het geboomte. We liepen langs de mijn waar de grote keien gewonnen werd.

We liepen het pad af naar de schietbaan en rusten even uit en namen het laatste slokje om ons voor te bereiden op het landhuis Noordkant. Hier werden vroeger Halloweeen feesten gehouden. De decoratie getuigt nog hiervan. Op de porch met de oude mispelboom is het altijd gezellig toeven. We keerden op onze schreden om en liepen langs de inloopput die door het struweel amper te zien was.

We waren op de terugtocht naar onze autos. Na 2 uur en 40 minuten terug bij de kippenfarm.

Ik hoop dat U een prettige wandeling heeft gehad.

Groetend, G.K.  

Wandelverslag Renbaan ,Landhuis Brievengat, Schietbaan. !3-08-2017

De wandeling. De Renbaan, Kancha di kore.

Een wandeling naar de renbaan is een avontuur apart met veel Wabi. Na de uitzichten over de wijken Brievengat en Schelpwijk vanaf het terras kwamen we na veel geknip op de renbaan aan. Een haag van Wabis belette ons om rechtstreeks naar de renbaan te lopen. Na enig gezoek vonden we een doorsteek. Wat zag die renbaan eruit. Een grote groene wildernis. Geen paard te bekennen, laat staan een ruiter. Iemand riep nog van "Hop, hop, hop paardje in galop" maar die zat blijkbaar op de verkeerde tribune. 

We hebben er maar een slokje opgenomen, want de temperaturen waren van dien aard, dat we niet wilden riskeren, dat er iemand hallucinaties of een fata morgana kreeg. Hop, hop,hop. We verlieten het trieste geheel en knipten hier en daar een takje weg om het spoor voor een volgend hiker achter te laten. De richting naar het landhuis Brievengat ging over gebaande paden.

De mensen die bij de renbaan wonen, hielden de zandweg  berijdbaar. We volgden het pad langs de poort en kwamen op de geasfalteerde weg uit die naar het landhuis loopt. 

Tussen het hekwerk door, dat het landhuis tegen indringers afsluit, heb je een mooi uitzicht. We maakten we een foto voor het nageslacht. 

Een stelletje honden begroeten ons. Een met halsband en twee zonder. Ze lieten zich niet aanhalen,want daar hadden ze geen tijd voor. 

Het opgeworpen heuveltje over en we kwamen langs een prachtig bloeiende Lantana Camara, de Mata Sanger. Een feestelijk gezicht als je  bedenkt, dat je heuvel op moet. 

Bij de Ogem paal met de dwarslat hielden we beraad.

De keus om hier rechtstreeks te lopen naar de kippenfarm in twintig minuten of via de verroeste steenbrekerij in een uur en twintig te doen, waarbij vermoedelijk nog wel het een en ander te snoeien viel. De meesten wisten het wel, want het was heet.

Zo kwamen we bij de kippen boerderij aan om kwart voor zes.

De kippenvoerders waren al naar huis en de bewakingshonden verwelkomden ons met een luid geblaf, alsof ze wilden zeggen," Bim bam beieren onze kippen hebben geen giftige eieren en we zweren bij hart en ziel, we hebben nog nooit gehoord van Ipronil.

Ik hoop dat U een prettige wandeling heeft gehad.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, GK