Wandelverslag Daniel, de Oostroute, Bahada di Daniel. 14-10-2018.

Beste wandelaars,

Bon siman.

Het is al weer een lange tijd geleden , dat we de oostroute, Bahada di Daniel, gelopen hebben. Nu er op een uitkijkpunt een zitje is aangebracht is het uitkijken geblazen. 

Over de vlakte van Hato zijn diepe plassen te bewonderen. Af en toe zie je stipjes in de verte. Het zouden koeien van San Pedro kunnen zijn.  Aanvankelijk is het wel modderig. Het profiel van je schoenen slibt dicht, maar gelukkig is dat niet erg, want we wandelen over geaccidenteerd terrein. 

Het weer is bewolkt, prima wandelweer zou je zeggen , maar de vochtigheid ligt hoog.en voordat je het weet ben je doornat van de transspiratie en de hoge vochtigheid. Iets droogs om na de wandeling aan te trekken is geen overbodige luxe. Bij Hotel-Restaurant Daniel stonden we te popelen om van start te gaan. Weer of geen weer. We waren voorbereid op een zware niet te lange tocht.

Een van de vorige keren konden we de bui onderweg nog herinneren die ons overvallen had. Je zag toen het pad amper en met die scherpe stenen is wandelen een geheel andere sport geworden. Een overleving expeditie. We zijn er dan ook niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

Ook hier op het terras van Daniel kan het af en toe lekker spoken.

De verzamelde groep wandelaars stonden klaar om te gaan. We waren voorbereid. Een stok in de handen en een vooruitziende blik. Even voor half vier zette de stoet zich in beweging. We namen de eerste afslag niet. Duidelijk voor "early birds" stond op de richtingaanwijzer. We liepen rechtdoor ,nou ja, tot aan de  aanduiding om rechtsaf te slaan. 

We liepen naar het uitkijkpunt waar het uitkijkzitje ons wenkte. Hier namen we even rust om vervolgens naar de Bahada te gaan. Dit een soort helling die ons naar het tweede plateau brengt en vervolgens als je het de vlakte opgaat, is kueba Pachi achter de bergwand. Ook hier heeft Uniek Korsow voor een zitbank gezorgd. 

Wij kwamen niet zover. De zelfde route terug en we stommelden weer over de rotspunten. De Pan de Diable was moeilijk te vinden, want overal werden we afgeleid door de bloeiende Basora Blancu. Ook de Watakeli stond in bloei. Wat ruiken die bloemen toch lekker. Net parfum.

Mooi voor zonsondergang waren we bij het hotel Daniel aangeland. 2 uur hadden we over deze wandeling gedaan.

G.K.

Wandelverslag Daniel Noordroute, 04-06-2017.

Beste Wandelaars,

Bon Siman.

Met een opgeruimde afwezigheid besloot ik toch de wandeling doorgang te laten vinden, omdat er ook al vanwege de monumentendag  op 11 juni niet gewandeld wordt. 

De almanak of te wel het boek der boeken er op raadplegend, kwam ik tot de slotsom, dat een wandeling over de terrassen achter Daniel zo gek nog niet was, als het tenminste niet regent. Schuilplaatsen en bomen in deze omgeving die een 

goede beschutting geven, vind je er weinig.  Mocht je langs een rotswand lopen, als Pluvius zijn luiken open zet,  heb je nog een kans, dat je tijdig een grote overhang vindt. Je moet dan wel aflandig gaan staan, vooral als je in een muizennis zit.

Die zijn piepklein. 

Stel je voor je bent net uitlandig en het regent niet, dan sta je mooi  voor paal als je onder zo'n overhang staat. Gelukkig hebben we op Curaçao alleen maar van die grote, grote, ruime. Wat wou ik ook al weer zeggen? Afijn, het zal wel een van mijn opgeruimde afwezigheden zijn.

Er komen niet veel wandelaars of personen die verdwaald willen raken in deze gebieden. Dit is ook te merken, dat er weinig vuil verspreid ligt.

De koeien laten een spoor van uitgedroogde bemesting achter. Ze hebben duidelijk een andere route ontdekt. En het is niet zo "van die wandelaars zullen we eens een poepje laten......", want daar denken ze absoluut niet bij na met hun achterste. 

Aan een koevoet en een patjol,( chapi), heb je niet veel als je over het maanlandschap ven een terras huppelt. Een wandelstok om je evenwicht te bewaren is een beter attribuut. 

Na het agaveveldje was het nog een half uurtje naar de afdaling. Onder begeleiding van de Daniel hond was het een fluitje van een cent ,als je de geelgeverfde stenen maar volgde. De hond begeleidde niet meer. Hij  had andere speelmakkers gevonden.

De afdaling biedt twee richtingen. De klauterroute langs de wand in oostelijke richting en de klauterroute in westelijke richting die uit komt op de vlakte van Hato  We namen de laatste en baanden ons een weg naar Kueba Pachi. De rotswand met zijn vele verbijsterende nisse gaven onseen gevoel dat we in een andere wereld waren. Bij kueba Pachi aangekomen dronken we een slokje want de tijd die drong. 

Al gele stenen volgend kwamen we bij de Bahada di Daniel. Ook hier was het motto krijt op tijd. En zodoende kwamen we bij de splitsing uit van waar het nog acht minuten is naar Daniel. 

Eilaassie we raakten de weg kwijt, want het werd al donker en we raakten verwijdert van het landhuis. Ik kon me ook niet herinneren dat we dit ongeknipte pad hadden gevolgd.

Terug en weer opnieuw beginnen. Dit herhaalden we nog een keer.

En ja daar driemaal scheepsrecht is, namen we nu wel het juiste pad. Kwart voor acht waren bij donker en welzijn beland bij het Landhuis Daniel.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

De wandelingen in 2018

 

 

Beste wandelaars,

Bon siman.

Hier volgt de lijst van wandelingen, die we dit afgelopen jaar gemaakt hebben.

 

(de wandelingen zijn te vinden door bij de zoekfunktie een naam van de beschreven wandelingen in te typen. F.C.)

 

1.   Mishe, de vier Boca's, Manzanilla, Platee, Kortalyn en djegu. 07-01

2.  Kabouterbos en Bakufal 14-01

3.  Pannekoek, Seru Pilaar, Boca Sal, 21-01.

4.  Santa Catharina, Boca Chiki, Boca grandi, Boca Labacod,Tunnel of the Doom. 28-01.

5.  Verzonken bos.grot, Limonadefabriek, putten. 04-02.

6.  Vijgenbos, Groot Sint Joris, 11-02.

7.  Seru Neger, Tula's Battlefield, 18-02.

8.  San Pwdro, Closia en grot. 25-02.

9.  Krabbebos, Ascencion, Kaya Kaya veld,Schildpadden,Rotsroute, Trail Kas Pal'i'maischi.04-03.

10.Jamenike, Mal Pais, Het verdwenen meer, terras, Bina trail, Indigo bakken. 11- 03.

11. Patrick, Het oude Landhuis, Sluisje, Ovale put, Badhuis. 18-03.

12. Landhuis Knip, Roi Kayuda, 25-03.

13. Porto Marie, Vogeluitkijk Playa Hunlu, Seru Mattheo. 01-04.

14. Seru Largu, Potloodplant, buis 2x, 08-04.

15. Mooiste rooien, Meiberg, Kathun  15-04.

16. Patrick, Archeologische route, Ruine landhuis Patrick, Badhuisje, Sluisje, Graven. Magazina. 22-04.

17. Wacao, Bergantinbaai, Playa Grandi met het huisje 't Komt goed. 29-04. 

18. Mangaanmijn, Newtown, Lagoen, Seru Paramira. Palu di Sta op de dam.06-05.

19- Choloma, Seru Palomba, Strandhuisjes Klein Si. Joris. 13-05. 

20. Veerisberg, rooi omhoog en naar beneden. Mooie uitzichten. 20-05.

21. Kabrietenberg, Om de berg heen of de berg op. Aan de overkant Santa Barbara plantage. Directiebaai. 10-06.

22. Soembu trail. Ascencion, Burika trail, weg oversteken enpad volgen langs de put enuiteindelijk uikomen bij de magazina. 17-06.

23. Noord. Chollerhut, Hippodroom, landhuis Brievengat, Steenbrekerij, Schietbaan. 24-06.

24. Porto Marie, rooi ,Belpaal, magazina. 01-07.

25. Daniel, noordroute, Agaveveld, Langs de nissenwand, cueba Pachi, cueba Mirador. Bahada Daniel. 08-07.

26. Rif St, Marie, tanki, huisjes met banjo, Zoutpad. 15-07.

27. Weitje. Pad Gijsje, landhuis Weitje 22-07.

28. Noord, Boca Santa Pretu, GAMpad Manzanilla stammetjes, via de schietbaan terug 29-07.

29. Boca Sami- Vaersenbaai.  Binnewater met Flamingo's, hek doorkruipen, Ezels, Geschutsopstelling, brug.05-08.

30. Seru Bientu. Vrij steile klim, Sabalpalmen ( flamito's) Orchideeen, 12-08.

31. Den Dunki, Pos di Orashon, Pan de Diable, Put, regenbak, dansvloer,Mahokboom, Zwanenbrug, Palu di Kabei met zijn gele wortels. 19-08.

32. Patrick, Put met staanders, Boca Patrick. 26-08.

33. Rafael. Klein Piscadera, Mangrove wit -rood- tan en de zwarte mangel. Landhuis Rafael, Hofi, 02-09.

34. Zuidkust Vaersenbaai Pesjbaai, onderweg een rusttafel met uitzicht langs de kust, stellage van aangespoeld hout. 09-09.

35. Rif St. Marie. Vallei.Graven, indigobakken. Laddertje afdalen tot de kust. Wrak. Mooie bergwand met nissen. 16-09.

36. Grot Ronde Klip.Ijzeren hek Oude Tabertour bus. Grote banden. Inslaan van een ruitje. 22-09.

37. Shingott grot, Rincon, het Parkietenbos, Radar van de Meteo, Uitzichtpunt mirador Berde. Bron. 30-09.

38. Sint Michiel, Rancho Allegre, dieren, Michiel Libier, Vuilstort Mal Pais, Dam met put en drinkbak, Kalbas route. Pal'i'taki. 07-10.

39. Daniel. Bahada Daniel, oostroute, Uitkijkzitje. Maanlandschap. Watakeli. 14-10.

40.  Michielsberg. Guaba Baster Mooi bos, Salie di seru, watakeli,Mata Sanger,21-10.

41, Groot St. Joris. Pyramide, Kite surfing, Rugelroute. mooie rotsformaties, Langs de mangrove terug via Kite City. 28-10.

42. Jan Thiel. Open luchtmuseum.Flessenberg. Kalkverbranding. Bonchi Indian.04-11.

43. Ronde Klip berg (duin), Opelkaar parkeren, D.w.z. zo kort mogelijk achter elkaar. Hoogste puntpaal. Fundamenten van een uitkijkpost. 11-11.

44. Rif St. Marie, Seru Largu en seru Lucia, mooie rotspartijen, Coral Estate, padje achterlangs met mooie rotspartijen. Proefmijn. 18-11.

45. Harmonie, t.o. Grote Berg. Punt waar je de zuidkust en noordkust kunt zien. Bringa Mosa, Teku. Mata Piska. etc. 25-11.

46. Seru Neger. i.p.v.Patrick steenbrekerij, Hoofdje stoot, luisje dood. Het slagveld van Tula.. De Vuist met ketting. Mooie uitzichten. 02-12.

47. Noordkant, Schietbaan ,Steenbrekerij,Pega Saya Shimaron. 09-12.

48. Groot St. Joris. Grot Jan Tabak, Vleermuizen.Landhuis Koraal Tabak. 16-12.

49. San Pedro. Yubi Kiridongo expo. Mosaic werken, Gezichtenmet dikke lippen. Houtjesbaai. Stellages langs de kust. 23- 12.

50. Noord, Waterpad. Kippenfarm, Veel knippen.Tonweg,Putten, restanten van huizen. Drenkbak, ploeg, Auto's,  30-12.

Het was me het jaartje wel. Verschillende wandelingen hebben we niet kunnen doen vanwege de weersomstandigheden. Zo moeste we verstek laten gaan de Shingott grot te bezoeken. Ook de steenbrekerij te Patrick werd niet bezocht vanwege de plassen. In plaats daarvan hebben we Rincon en Seru Neger bezocht.

 

Er is zo te zien flink gewandeld. 

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Wandelverslag Bahada di Daniel Kueba Pachi 12-07-2015.

Voor mensen die verstrikt raken in de beslommeringen van het dagelijks leven is de Daniel voettocht een uitkomst. Alle verwarring verliezen we zodra we een wandeling maken over de vlakten achter het landhuis Daniel. 

Het steeds weer uitkijken waar je je voeten neerzet, is een eerste vereiste om niet op die akelige rotspuntjes te vallen. 

Een verademing is het, als je vanaf de terrassen kijkt over de kust,  Een geestesverruimend schouwspel.

Opgewekt en monter werd de pas erin gezet. Op het maanlandschap aangekomen ging het tempo drastisch omlaag.

De paden bewijzering is perfect uitgevoerd door "Uniek Korsow".  Om de twintig meter en soms nog korter een geel geverfde steen. Je ogen zijn toch naar beneden gericht. 

We bereikten de Bahada di Daniel met zijn prachtige uitzichten over de terrassen en de vlakte van Hato. Een Warawara, maar het kan ook een Partawela geweest zijn, piepte hoog in de lucht. Het was stil om ons heen. 

Door de rooi worstelen we ons naar boven in de richting van de afdaling. De foudraal, eens een aandenken, dat hier militairen de wacht hielden tijdens de tweede wereldoorlog, was verdwenen. Naief kun je dat noemen, wetende dat er wandelaars zijn, die van alles verzamelen wat er op hun weg ligt.

Op ons pad op het tweede terras lagen enkele uitgedroogde droppings, die lagen er de vorige keer ook en hebben ze niet meegenomen blijkbaar.  Denkende dat er in deze buurt geen koeien zouden komen, blijkt een fabeltje te zijn, want op een van onze vorige tochten heb ik ze tussen de bomen in de mondi gezien. Ze loeiden niet, maar stonden al rustig herkauwend ons gade te slaan. 

We namen de afslag naar de Mirador di Kueba Pachi. Een schitterend uitzicht was ons deel. 

We vervolgden onze route langs de afscheidingsmuur of was deze muur gebouwd om het vee te beschermen, dat ze niet over de rand van het terras vielen. 

Bij Kueba di Pachi moesten we een enigszins steile afdaling maken, welke je soms zittend moest nemen om het je gemakkelijker te maken. 

Beneden wachtte ons een zitbanktafel. Hier konden we rustig de zaak overzien en een slokje water nemen om onze dorst te lessen. 

Het geklauter en geklim gaat niet in je warme kleren zitten. Er is nog even nagedacht om de Noordroute als terugweg te nemen, maar de tijd  noopte ons om dezelfde tocht terug te volgen als we gekomen waren.

Het pad met zijn moeilijk begaanbaar structuur had zijn tol geeist. De vermoeiende voettocht had de nodige energie gekost. Het bleek dat eentje van ons  bijna aan het eind toch wankelde en met moeder aarde in aanraking kwam. Gelukkig niet ernstig en we konden onze tocht welgemoed voortzetten.

Op de veilige plek bij het Hotel Restaurant vonden we onze bolides onbeschadigd terug. 

G.K. Verslag en foto's.

Daniël naar de kust (Noord) 2013

Beste Wandelaars,
Vorige week een symbolische wandeling zou deze week een vervolg van een zeer avontuurlijke voettocht krijgen.
Helaas. Het is mij een genoegen om U mede te delen, dat de zeer avontuurlijke wandeling vanaf de Leeuwenkuil Daniel voorlopig niet doorgaat. De leeuwen en leeuwinnen laten het afweten, want na een verkenning van de route blijkt, dat een op een na oude leeuw, die nog dichtbij dierentuin rondhuist, het niet o.k. vindt.
Teveel scherppuntige rotsgesteentes op het pad. Te steile afdalingen, die het gehalte van Jamanike overtreffen, zijn ronduit uitnodigend voor een letseladvocaat.
Voorts zou er van te voren 3 autos geparkeerd moeten worden bij Kueba di Pachi om ons te vervoeren naar de Shin Got grot.
Het Shin Got grot wandelgedeelte moet op ruim een halfuur geschat worden.

Kortom 1uur en 55 minuten wandelen van Daniel naar Kueba di Pachi + 45 minuten lopen + kijken Shin Got grot + 20 minuten met de auto van Kueba di Pachi door veel waterplassen naar Rincon zou al betekenen een duur van 3 uur.
We hebben voor U de duur van Kueba di Pachi grot via de rot trap naar Tera Cora en vervolgens een stuk langs de Weg naar Westpunt (600 Meter, niet aan te raden) tot aan Daniel gechecked, ruim 1 3/4 uur. Totaal dus, een kleine 4 uur zonder de Shin Got Grot.
Foto's en verslag: G.K.

Trap bij Tera Cora

Noordkust

 rechts de rooi in en weg vervolgen

 Bringa Mosa;  vechtend meisje

Nattigheid

 pad naar gemetselde trap bij Tera Cora

Tabebuia?

Pad achter Landhuis Daniël

Wandelverslag Daniel Noordroute, Ruta Sabana di Hato, 15-05-2016. Noord

De flessen gevuld, zonnenbrand op, de snoeischaar in de hand, een blik in de ogen van kom maar op met je terrein, die zovelen verwensen, als ze hun voeten niet hoog genoeg optilden. De Pan di Diable droeg vrucht en de Pita's, de bloeiwijze van de Agave, stonden in bloei. Een vrolijk gezicht in het maanlandschap. 

We kwamen bij de eerste afdaling. 

Het 2de terras lag uitgestrekt met een lange muur voor ons. 

Rechts zag je een onheilspellende grot en links een hoog nisje, het is maar net van welke richting je het bekijkt. De voornoemde muur staken we over om onze weg te vervolgen langs het terras, westwaarts . Na enig klimwerk en een prachtig uitzicht op omgeving en spelonken liep ons pad naar beneden de vlakte van het tweede terras op. Na twee muren volgde een derde om naar de rand van het terras te komen.

De linten en geelgeverfde stenen hielpen ons om niet te verdwalen in dit onherbergzame oord. Uniek Curacao had goed werk geleverd.

De panoramas naar de verlaten vlakte en de desolate noordkust geeft je altijd een gevoel van eenzaamheid. Als je een stofwolk in de verte ontwaart, dan weet je dat niet alleen bent. De bahada naar de vlakte van Hato was nabij. Na enig geklauter stonden we op de begane grond, waar ons een nieuw avontuur wachtte. De rotswand die oostwaarts ons de grotten en steile wanden toont is verrassend mooi.

Zelfs een tafeltje was voor ons neergezet en gaf de indruk van een niet te evenaren gastvrijheid, alleen de wijnglazen met servetten ontbraken en waren vervangen door twee botjes. Voodoo? 

Deze prachtige tocht liep door totdat we na ongeveer een uur en drie kwartier bij Kueba Pachi aankwamen. Voor op schema, een kleine groep loopt vlugger. De tafelbank nodigde ons uit om te gaan rusten en ons voor te bereiden op de terugtocht. Vorige bezoekers lieten ons weten dat ze hier al geweest waren. Er kon gebarbequed worden en een sushibak van de selikor stond er om het achtergelaten vuil in te deponeren. Limpi, limpi.

Klimmend omhoog en terug via de Bahada Daniel. Goed uitkijken niet voor de koeienvlaaien maar wel voor rotspunten.

Gelukkig bracht iedereen het er zonder kleerscheuren van af.

Na precies 2uur en 50 minuten stonden voor het hekje te dringen om weer binnengelaten te worden.

Na een koel drankje in het restaurant van Daniel te hebben gedronken, spoedde een ieder zich naar huis.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K. verslag en foto's.

Wandelverslag Daniel Noordroute. 09-08-2015.

Beste Wandelaars,

Bij het bordje Noordroute / Oostroute was de keuze van te voren al bepaald. De Noordroute is minder rotspuntig dan de Oostroute, tenminste in de eerste oogopslag, maar het blijft uitkijken om je voeten zo goed mogelijk neer te zetten.

Een afgebrokkelde muur is een aanwijzing, dat hier vroeger heel wat stenen versleept werden.  

De agaves en aloe beplanting duiden erop, dat de plantage eigenaar aan landbouw en veeteelt deed. Ook de kapotte jeneverflessen gaven met zekerheid aan, dat het nuttige met het aangename afgewisseld werd. We volgden de door uniek Korsow geel geverfde stenen. Uniek werk. Zodra je een geeltje mist, zit je in de problemen. Na veertig minuten hobbelen, naderden we de rand van het terras. Hier moesten we ergens afdalen.

Bij de rand van het plateau aangekomen, begonnen we met een steile helling af te dalen. De bahada was lastig, maar laverend bracht een ieder het er goed vanaf. De wandelstok als derde steunpunt bewees goede diensten. We hadden een prachtig uitzicht over de kust. Een mooie gave muur liep het land in. De griezel -grotten wachten ons.

Ali Baba en zijn veertig rovers waren in geen velden of wegen te bespeuren, ze zaten waarschijnlijk binnen.. 

We hadden het gevoel, dat we als eenzame ontdekkingsreizigers langs al die sinistere spelonken moesten, waaruit wellicht een klagelijk geluid zou kunnen komen. Het bespringingsgevoel was in hoge mate aanwezig. De sprookjeswereld van vroeger, begon ons parten te spelen. 

We zagen allerlei drakenfiguren in de rotsuitstulpingen en elk moment dachten we, dat ze tot leven zouden kunnen komen. We ploeterden voort met een scheef oog naar de griezels aan de grauwe rotswanden. Af en toe was er ook een aandoenlijk tafereel alsof een reusachtig hoofd een onderliggende beeldschone vrouwe wilde kussen. Het lukte maar niet. 

We konden amper het "sesam open U" gevoel onderdrukken. Hoewel, gouden schatten liggen hier niet begraven, hooguit een oude bok. Een knekeltje op ons pad gaf de desolaatheid van deze route aan.

Vorige week was er nog bewondering voor een bloeiende struik, de Palu Pretu. Zijn prettige geur is als die van Jasmijn, maar helaas was de Pretu uitgebloeid. 

Wel stond de Lombra blancu nu met haar witte bloemetje in bloei, maar je moet wel goed je best doen om je reukorganen te plezieren. 

De grauwe rotswanden vertoonden spelonken met zwarte achterwanden waarin geen teken van de indianen te bekennen was.

De muren bestaande uit koraalsteen liepen ver het land in en eindigden bij een heuveltje. Dit zijn de pilaren waarvan er zo'n stuk of tien langs de noordkant staan. Vroeger in de Spaanse tijd werden deze gebruikt voor het drogen van koeienhuiden. 

De zwarte nissen konden ons niet hinderen. Af en toe moesten we diep afdalen in de rooi om tot onze verbazing een mooie grot te vinden. Daniel vond het tijd voor een versnapering, de paprika en de patia. We vielen als leeuwen aan. Dorstverkwikkend en vitamineaanvullend. Onze dank was groot.  

De komeheine had zijn eigen nestje in een boom gemaakt. Verlaten nesten van deze termieten worden vaak hergebruikt door Parkieten, hagedissen en ratten als schuilplaats.

De laatste loodjes langs de rotswand en opeens stonden we bij de Bahada Daniel waar we omhoog moesten om de terugweg te aanvaarden. Dit paadje kenden we als geen ander, bizonder rotspuntig, een echte benenbreker. De moeder van de porcelijnkast en de egeltjes hadden de ondertoon gezet. 

Apevoorzichtig zetten we voetje voor voetje. Niemand wilde na al die waarschuwingen kennis maken met moeder natuur. Het geluk is met de dommen en de nietwetenden. We strompelden voort met deze wijsheid.

Onze medewandelaars  waren voortdurend beducht met hun raad om je hielen te lichten. Ik heb dan ook nooit zo'n hielenoplichterij gezien.

Gelukkig stonden onze autos nog op de parkeerplaats en de meesten hadden geen dorst genoeg om een bezoekje af te leggen bij Jan Francken. Een ieder ging zijns/haars weegs.

Groetend, G.K.