Wandelverslag Veerisberg, 20-05-2018.

Piscaderabaai

Seru Pretu

rotsen en mangroven

Uitzicht

Beste wandelaars,
Bon siman.
De Veerisberg, een van de drie gebroeders, de andere Seru's zijn de Pretu en de Jack Evrtsz. We hebben alle drie wel eens beklommen.


Een schitterend uitzicht heb je rondom als je eenmaal op de top aangeland bent Ik hoorde het puffen achter me. Het rotsige paadje omhoog door de rooi was geen sinecure. Losse keien alom. We starten vijf minuten voortijdig omdat iedereen er was. Het aanvangspad was veranderd.

De ontwikkelaars hadden zelfs op de rand van Piscaderabaai hun bouwsels ontwikkeld. Gelukkig liep er een mooi betegeld pad met aan het eind een houten brug naar de plek waar we de mangrove indoken. Althans het paadje ernaast afgebakend door een rotswand.
Hier en daar lag snoeisel, onze voorgangers hadden een pad vrij van overhangende takken gemaakt. Langs een wand van zandsteen kropen we langzaam omhoog om daarna stijl af te dalen. Als alternatief kon je ook rechtdoor, maar dan moest je over een of onder een boomstam door. Uiteindelijk kwamen we op een geasfalteerde weg uit.
De rooi was aangegeven door groen/geel gekleurde steen en we volgden die tot aan vieuwpoint 114 meter hoog. iedeen genoot van het uitzicht met de gedachte van nog eens 36 meter klimmen. We bereikten de summit en de wandelaars rusten uit en namen een slok. We daalden af in de gleuf, waar je verschillende kanten op kon. Eentje is een steile afdaling naar de voet van de berg.

Een andere is een ererondje voor de waaghalzen via het heuveltje waar we tegenop keken en een warawara de wacht hield. De laatste mogelijkheid namen we. Een geleidelijke afdaling langs de perken waar eens iets werd verbouwd. Vraag me niet wat, want zo nadrukkelijk heb ik niet gekeken.

We kwamen bij Vieuwpoint uit en volgden het pad naar beneden. Dat de weg aan weerszijden een vergaarplaats is voor nieuw vuil deerde ons blijkbaar niet, want niemand belde Selikor of een instantie die hier op moet letten. Wat de een achter laat, vindt de ander mooi. Een beeldschoon beeldje van een of andere oosterse godin stond op de stoeprand en de vindster was er best blij mee.

Ik hoor nog wel welke godin het betreft. We kwamen bij onze geparkeerd staande auto's aan na 1 uur en 40 minuten.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

Wandelverslag Mangaanmijn, Newtown Lagoen, 07-05-2018.

dit gebied is niet vrij toegankelijk

Bon siman.

Klaar voor het klapgebaar.
Wist U dat, in een kleine ruimte het bovenhoofds klappen beter gaat dan het breed uit applaudiseren. We hadden de ruimte en deze speciale wandeling was zeker een applausje waard. Een bizondere tocht zou O.B. Bommel wel gezegd hebben, als hij deze wandeling, Newtown met zijn oude gebouwen, had meegemaakt. Een dorpje waar een Engelse nederzetting was neergestreken in het begin van de twintigste eeuw om mangaan te winnen.

John Godden een Engelse mijning-engineer had eerst het eiland Klein Curacao al van zijn toplaag fosfaat ontdaan en later had hij de Mijnmaatshappij opgericht om het Tafelbergse fosfaat winnen.
Schepen voeren vol fosfaat naar Europa en leeg met ballast in de vorm van natuursteen en engelse dakpannen terug naar Curaçao. Net zoals bij de mijnmaatschappij liet hij er gebouwen van oprichten. Een vervallen woning met een enorme waterbak is er vandaag nog te zien. Jarenlang werd een groot opslaggebouw voor het landhuis Jeremi versleten. 

Het duurde meer dan een uur eer we uit de rooi tevoorschijn kwamen, maar als je dan temidden van die heuvels zit, voel je je klein en nietig. Van de prachtige uitzichten over het seru landschap was het een weergaloos genieten. Een koele dronk verfriste onze kelen. Nu kwam de rulle afdaling naar de Mangaanfabriek.

Hier en daar een tak vastpakkend gleden we zo goed en kwaad naar beneden. Zonder kleerscheuren volbracht iedereen dit hachelijke avontuur. De fabriek was door de tand des tijds behoorlijk aangetast. De Palu di Sias  (zadelboom) stonden nog op de dam in volle glorie. De droogte had alleen hun van het bladerdak beroofd. De Bringa Mosa stond ons argeloos op te wachten. Gelukkig hadden we het op tijd in de gaten, zodat we niet een onaangename ervaring op deden.

De gebouwen langs het pad waren in Bysantijnse stijl opgetrokken en de roodkleurige klinkers gaven een vrolijke indruk. Hier en daar lagen kapotte dakpannen Engelse en Hollandse.
We liepen door het hondenbuurtje en de honden blaften ons vrolijk toe.

Breed uit lachend namen we afscheid van een mooie en byzondere wandeling en tevens van een paar trouwe wandelaars toen we bij de auto's aankwamen.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.

foto's en verslag: G.K.

Wandelverslag Wacao, Bergantinbaai, Playa Grandi,29-04- 2018

Wacao of Wacawa is een militair oefenterrein, grenzend aan Savonet (het Christoffelpark). Wandelen moet aangevraagd worden bij de ingang.

Bon siman.

De nissen op onzee voettocht over het heuvelgebied van Wacao bij Bergantinbaai.
De ene nis is de andere niet, al lijken ze op elkaar. Piepklein. Gelukkig waren we snel uit de buurt van de nissenbaai en konden we ons met betere zaken bezig houden. Zoals niet door een verdwaalde kogel geraakt te worden.

 Ingang Bergantinbaai

 De rooi

 Altijd mooi voor een kerstkaart

Overhangende rotsen

 Heuvels, gezien vanuit de rooi

Keien

Hulzen lagen alom op de schietbaan, evenwel heb ik geen verdwaalde kogel gezien. Gelukkig maar. Het was lekker fris op de noordkust. Er stond een stevige bries en we waren nog lang niet moe.

Op naar Playa Grandi. De bouwvalletjes stonden ons al te begroeten. Vooral de geschilderde ezel deed zijn best om de loslopende te doen vergeten. Een punt om uit te rusten en om van de omgeving te genieten.

Veel tijd hadden we niet, want het was al vijf voor zes en zeker nog een half uur lopen naar onze auto's.

Deze vlakke wandeling deed niet denken aan het heuvelachtige begin en voordat we het in de gaten hadden, waren we bij oude steenbrekerij aangeland, waar we onze geparkeerd staande bolides terug vonden.

Een mooie maar vermoeiende wandeling zat er op.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.