dinsdag 6 juni 2017
Wandelverslag Santa Catharina. 05-03-2017
Beste Wandelaars,
Bon siman.
Winden waaten om de rotsen. Op de noordkust kun je een frisse neus halen. Je mag wel uitkijken, dat hij niet te fris wordt door het opspattende zeewater. Het heeft de laatste dagen flink gewaaid, de golven beuken de rotsen van de grillige noordkust. Het is goed te zien in de bocas. Het aanrollend water met zijn schuimende toppen is het schouwspel van de natuur dat geen weerga kent, voor mij althans. Uren kun je er naar turen en je ziet nimmer hetzelfde tafereel.
Toko Santa Pretu, een toko, die op zondag open is, is de verzamelplaats waar je min of meer veilig je auto kan parkeren, daar er altijd bedrijvigheid is. We hadden geen moeite om een plek te vinden, alleen moest je er wel opletten om niet de ingang naar het aangrenzende huis en wasserij te blokkeren.
Vrolijk liepen we het zandpad op. Een grote steen gaf aan dat je de mondi in moest. Er wordt hier blijkbaar veel gewandeld, want de paden waren goed bijgehouden. Door de uitgestrekte Savanne di Yerba kwamen we op de noordkust. De vlakte is immer een lust voor het oog. We hadden enige moeite om de doorsrteek naar Boca Chiki te vinden, maar met enig gezoek vonden we het pad dat ons naar deze boca leidde. De kleine eerst ,dan de wat grotere boca Grandi en tenslotte een nog grotere Boca Labadera,
Als je het goed wilt brengen moet je naar een climax toe werken, zei mijn grootvader altijd.. De tunnel of the Doom aan het einde van het kustgebeuren is de kers op de taart. Op deze plek is het gezellig B.B.Q-en. Uit de wind en de tunnel op de achtergrond. Het geheel van de Doom leek net een zwart gat. We konden er niet genoeg van krijgen. Stel je voor dat je erin duikt en aan zo'n rotspunt blijft hangen. Dan is het net zolang zuchten tot de zuurstoffles leeg is.
Op weg naar het landhuis kwamen we voor een enorme verrassing te staan. Een grote plas water versperde ons de weg. De voorloopster deed het ons voor en wij nagenoeg de helft van de deelnemers volgden naarstig het ingedrukte voetspoor, waardoor we nog dieper in de modder wegzakten. Zou die andere helft toch gelijk krijgen. We lieten ons niet kisten en er was zelfs eentje, die manmoedig door het water stiefelde, maar ik zag hem op een gegeven ogenblik naar zijn schoeisel zoeken. Gelukkig vond hij deze terug. Het wordt vanavond wel schoonnmaken, want de modder hing met kluiten aan je schoenen. De rest had een detour gemaakt en wisten hun wandelschoenen schoon te houden. Een fluitje van een cent, als je de fluit maar hoort.
Het door de zon beschenen landhuis lag in de verte te lonken. We spoedden ons voort en nadat we de treden van de trap naar het landhuis beklommen hadden , kon een ieder met veel gehijg de stukken dakpannen bewonderen die her en der verspreid lagen. Bij de Davidster was het stil. De nagedachtenis aan de betere tijden had haar invloed niet gemist.
De achtertuin leek hetzelfde als de voortuin. Een woestenij, een ondoordringbaar muur van groen. Waar eens de vijver was, was nu een canope van struiken en bomen. Verscholen daaronder moet toch behoorlijk veel water gestaan hebben, gezien dat Pluvius de hemelsluizen de laatste dagen geopend heeft.
De trugweg naar ons beginpunt was net of men de stal rook. Met gezwinde pas werden de laatste stappen gezet.
Na 2 1/2 uur waren we bij onze bolides wedergekeerd
Nature hikes in June 2017
Nature hikes in June 2017 / Natuurwandelingen in juni 2017
Enjoy the natural riches of Curaçao by joining one (or more :-) ) of our weekly nature afternoon walks! Details on the (!) 3rd Saturday of the month morning hike and birdwatching trips will follow in a separate newsletter.
Register by clicking on the links in every description.
- ALL AFTERNOON HIKES START AT 17.00 hours -
maandag 5 juni 2017
Wandelverslag Daniel Noordroute, 04-06-2017.
Beste Wandelaars,
Bon Siman.
Met een opgeruimde afwezigheid besloot ik toch de wandeling doorgang te laten vinden, omdat er ook al vanwege de monumentendag op 11 juni niet gewandeld wordt.
De almanak of te wel het boek der boeken er op raadplegend, kwam ik tot de slotsom, dat een wandeling over de terrassen achter Daniel zo gek nog niet was, als het tenminste niet regent. Schuilplaatsen en bomen in deze omgeving die een
goede beschutting geven, vind je er weinig. Mocht je langs een rotswand lopen, als Pluvius zijn luiken open zet, heb je nog een kans, dat je tijdig een grote overhang vindt. Je moet dan wel aflandig gaan staan, vooral als je in een muizennis zit.
Die zijn piepklein.
Stel je voor je bent net uitlandig en het regent niet, dan sta je mooi voor paal als je onder zo'n overhang staat. Gelukkig hebben we op Curaçao alleen maar van die grote, grote, ruime. Wat wou ik ook al weer zeggen? Afijn, het zal wel een van mijn opgeruimde afwezigheden zijn.
Er komen niet veel wandelaars of personen die verdwaald willen raken in deze gebieden. Dit is ook te merken, dat er weinig vuil verspreid ligt.
De koeien laten een spoor van uitgedroogde bemesting achter. Ze hebben duidelijk een andere route ontdekt. En het is niet zo "van die wandelaars zullen we eens een poepje laten......", want daar denken ze absoluut niet bij na met hun achterste.
Aan een koevoet en een patjol,( chapi), heb je niet veel als je over het maanlandschap ven een terras huppelt. Een wandelstok om je evenwicht te bewaren is een beter attribuut.
Na het agaveveldje was het nog een half uurtje naar de afdaling. Onder begeleiding van de Daniel hond was het een fluitje van een cent ,als je de geelgeverfde stenen maar volgde. De hond begeleidde niet meer. Hij had andere speelmakkers gevonden.
De afdaling biedt twee richtingen. De klauterroute langs de wand in oostelijke richting en de klauterroute in westelijke richting die uit komt op de vlakte van Hato We namen de laatste en baanden ons een weg naar Kueba Pachi. De rotswand met zijn vele verbijsterende nisse gaven onseen gevoel dat we in een andere wereld waren. Bij kueba Pachi aangekomen dronken we een slokje want de tijd die drong.
Al gele stenen volgend kwamen we bij de Bahada di Daniel. Ook hier was het motto krijt op tijd. En zodoende kwamen we bij de splitsing uit van waar het nog acht minuten is naar Daniel.
Eilaassie we raakten de weg kwijt, want het werd al donker en we raakten verwijdert van het landhuis. Ik kon me ook niet herinneren dat we dit ongeknipte pad hadden gevolgd.
Terug en weer opnieuw beginnen. Dit herhaalden we nog een keer.
En ja daar driemaal scheepsrecht is, namen we nu wel het juiste pad. Kwart voor acht waren bij donker en welzijn beland bij het Landhuis Daniel.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.
Abonneren op:
Posts (Atom)