Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

maandag 30 mei 2016

Wandelverslag Daniel Noordroute, Ruta Sabana di Hato, 15-05-2016. Noord

De flessen gevuld, zonnenbrand op, de snoeischaar in de hand, een blik in de ogen van kom maar op met je terrein, die zovelen verwensen, als ze hun voeten niet hoog genoeg optilden. De Pan di Diable droeg vrucht en de Pita's, de bloeiwijze van de Agave, stonden in bloei. Een vrolijk gezicht in het maanlandschap. 


We kwamen bij de eerste afdaling. 


Het 2de terras lag uitgestrekt met een lange muur voor ons. 



Rechts zag je een onheilspellende grot en links een hoog nisje, het is maar net van welke richting je het bekijkt. De voornoemde muur staken we over om onze weg te vervolgen langs het terras, westwaarts . Na enig klimwerk en een prachtig uitzicht op omgeving en spelonken liep ons pad naar beneden de vlakte van het tweede terras op. Na twee muren volgde een derde om naar de rand van het terras te komen.
De linten en geelgeverfde stenen hielpen ons om niet te verdwalen in dit onherbergzame oord. Uniek Curacao had goed werk geleverd.


De panoramas naar de verlaten vlakte en de desolate noordkust geeft je altijd een gevoel van eenzaamheid. Als je een stofwolk in de verte ontwaart, dan weet je dat niet alleen bent. De bahada naar de vlakte van Hato was nabij. Na enig geklauter stonden we op de begane grond, waar ons een nieuw avontuur wachtte. De rotswand die oostwaarts ons de grotten en steile wanden toont is verrassend mooi.
Zelfs een tafeltje was voor ons neergezet en gaf de indruk van een niet te evenaren gastvrijheid, alleen de wijnglazen met servetten ontbraken en waren vervangen door twee botjes. Voodoo? 


Deze prachtige tocht liep door totdat we na ongeveer een uur en drie kwartier bij Kueba Pachi aankwamen. Voor op schema, een kleine groep loopt vlugger. De tafelbank nodigde ons uit om te gaan rusten en ons voor te bereiden op de terugtocht. Vorige bezoekers lieten ons weten dat ze hier al geweest waren. Er kon gebarbequed worden en een sushibak van de selikor stond er om het achtergelaten vuil in te deponeren. Limpi, limpi.


Klimmend omhoog en terug via de Bahada Daniel. Goed uitkijken niet voor de koeienvlaaien maar wel voor rotspunten.
Gelukkig bracht iedereen het er zonder kleerscheuren van af.
Na precies 2uur en 50 minuten stonden voor het hekje te dringen om weer binnengelaten te worden.
Na een koel drankje in het restaurant van Daniel te hebben gedronken, spoedde een ieder zich naar huis.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K. verslag en foto's.