Wandeling Noordkant

Beste Wandelaars,

Met geen pen te beschrijven, zegt U. Wel met een potlood. Kunnen we uitstuffen. Soms zijn onze herinneringen van dien aard , dat ze niet uit te wissen zijn.
Zo'n unieke wandeling door het Curacaosche bos en over eilandelijke dreven is op zijn zachts gezegd een byzondere ervaring en zeker als je het voor de eerste maal beleeft. Kerstversiering in mondi, kokolischis aan een  wingerd, op een Melon di Seru ( bolcactus ), Infrau ( lidcactus ) heeft U daar wel eens eerder van genoten? Het bracht ons gelijk in een gepaste stemming. Hoorde ik ergens een klokje klingelen?

B. en ik keken elkaar vol verwachting aan. Wij zijn beiden tamelijk doof. Had hij ook het geklingel gehoord ? Ik vroeg het hem. Hij antwoordde, ja, dat geklungel, daar erger ik me ook aan en dan steekt mijn eksteroog. Tenminste, dat meende ik te verstaan en ik maar denken, dat hij problemen had met zijn achillespees. Ach ja, die telefoontjes ook. Vermoedelijk is het toch dat astrale deuntje geweest. Vroeger had ik het melodietje van "Toreador, PAS OP daar komt een stier aan". Ik heb wat afgerend in die tijd.

We begonnen met zijn negenen het oude Hennypad op te gaan. Het tempo lag niet hoog, zodat de gastlopers het met gemak bij konden sloffen. De galantheid van B. om hier en daar het pad te verbreden met zijn knipschaar werd erg op prijs gesteld.
Gelukkig konden we dit moordende tempo niet volhouden, want anders hadden we na zonsondergang nog in de mondi vertoefd.

De route was eenvoudig maar zeer mooi met af en toe wijdse vergezichten. De heiïgheid deed ons afzien om een plaatje te schieten. Na Henny hield B. het voor gezien. Zijn hielspoor spoorde niet goed en hij liep het Maagdenpad terug. Wij volgden het Combipad naar de Tonweg, Slavenpad richting Landhuis Noordkant. Hier werd gerust bij de bouwval, dat nog steeds in Halloweeenstijl zich voortsleept tot algeheel verval.

Aan de hier opgetaste bouwmaterialen te zien, zou er nog hoop zijn. De Grensweg door de mondi terug langs de afrastering moet je niet bij donker nemen, dan kun je lelijk verdwalen.
De vele lintjes van M. deden ons het spoor gemakkelijk volgen en precies twee over zes waren we bij de kippenfarm terug.

Voor de volgende week a.s. zondag de 30ste Dec. lijkt me Groot Sint Joris een waardige afsluitng van het voettochtjaar. De grot van Jan Tabak of het Vijgenbos en zijn wonderlijke gemuteerde Caduschis.

Bon Pascu y Feliz Ana Nobo 2013.

Foto's en verslag: G.Kroeger

Ronde Klip en een voodoo-grot met resten van Indiaanse tekeningen.

Beste Wandelaars,

Elke wandeling lijkt zolangzamerhand een sprookje. Deze voettocht had kunnen heten " Stekeltje, stekeltje in het land wie prikte er het eerste in mijn hand".

Alvorens wij het Stekelland betraden, moesten we door een terrein heen dat ons aan een Apocalyps deed denken. Een afgebrand en somber landschap bevolkt door geiten , kippen, koeien en varkens, die hier nog iets van hun gading trachten te vinden. Smeulende hopen vuil die ons nog meer deden denken aan een komende ondergang. Zou die Maya kalender dan toch...... Gelukkig bespeurden we nog enkele lichtpunten, oud kinderspeelgoed,zoals een een invalide kerstman, een driewieler waaraan twee wielen ontbraken en een brandweerauto die zijn beste tijd gehad had. Kinderen speelden hier blijkbaar nog mee.

We hadden onze auto's bij het Landhuis Ronde Klip geparkeerd en vertrokken klokkeslag vier uur. De laan die we afliepen was erg modderig en vele plassen maakten het ons niet gemakkelijk om droge voeten te houden.

Na het pad langs de Kura betraden we het niemandsland door een poort van twee bruine palen. Hierachter lagen verscholen in het groen en onder enkele Wabi bomen grote banden ,die afkomstig van Bulldozers leken te zijn. Hier moesten we rechts afslaan om onze route te vervolgen. Langs leidingen, die vroeger voor irrigatie doeleinden werden gebruikt, banjerden we door de Enfrou planten. Zo hier en daar schopten we eentje aan de kant om het pad iets breder te maken. Langs de prachtige vertakte Palu di Sia's vonden we uiteindelijk ons hoofddoel, de grot.

De vleermuisjes waren al wakker en dartelden om ons heen. De indianen tekeningen, zoals U op de foto's ziet, waren in een byzonder goede staat. Het geofferde geiitje lag op dezelfde plek als 7 maanden geleden. De voodoostokjes waren onaangetast. Kortom het leek wel of de tijd hier had stilgestaan. De tocht terug was een peuleschil, daar die gelijk was aan de heenweg. We hebben nog even gezwaaid naar Mevrouw W. op de boerderij " Vista Del Mar " om haar kenbaar te maken, dat alles goed was.

Precies twee minuten voor zonsondergang waren we terug bij onze bolides. Een byzondere wandeling die je door het trieste beeld van de Apocolyps niet direct weer loopt.

Verslag en foto's G.Kroeger

Natuurwandelingen op woensdagmiddag in December 2012

De wandeling van 8 december is AFGELAST!

Ascencion - Patrick. Dec 2012

Zie voor startpunt van deze wandeling: Ascencion - Patrick For more hikes of Ascencion - Patrick, see: Ascencion - Patrick - Barber (in English)

Beste Wandelvriendinnen en vrienden,

Eens heb ik ergens gelezen, dat iemand om zijn spoor na te laten, langs de kant van de weg uienzaad plantte. Nu geloof ik, dat een ieder die ajuinenzaad plant, niets op zijn kerfstok heeft en niet hoeft te ontsnappen aan het woelige leven. Daarentegen is het kweken van een aards tranendal langs je levenspad niet direct wat ons voor ogen staat. Neen, wij als natuurgenietende wandelaars koesteren van wat we op ons pad tegenkomen, zelfs uienzaad brengt ons niet in een huilerige bui. We hebben ook geen kerfstok, hooguit een wandelstok. Wij volgen het spoor tot daar, waar het ophoudt en anders knippen we ons een weg door het bronsgroen. Wij willen eruit, de natuur in, als het niet regent tenminste. We ontsnappen aan de sleur van alledag en ruiken aan de Watakeli. Ha lekker.

...

Afgelopen zondag viel er niet veel te knippen en voordat we het wisten, na een 25 minuten durende voettocht over de "oude weg naar Westpunt" en nog eens 25 minuten via de "Padiki route" met zijn prachtig bloeiende Watakelis, langs een Kokospalmen bos en een ruine van een huis of Magazina, met de Seru Kosta rechts, waren we op een kale vlakte aangeland.

...

...

Eenmaal op de noordkust, konstateer je, dat er alleen nog maar een struikje, soms een verdwaalde Dividivi, een Banana di Rif of onbekende bodembedekkers en zeegras te bespeuren valt.
De staketsels van de eens zo noeste steenbrekerij begroetten ons al vanuit de verte. De roestige aanblik van vervlogen tijden wierp haar nostalgie naar ons toe of als het zeggen wilde, "Jullie hadden me moeten zien, toen ik nog in de bloei van mijn bestaan stond en al die grote keien een kopje kleiner maakte". De foto's van deze voorbije tijden geven een aardig beeld van wat zich hier afgespeeld moet hebben.

Boca Santa Pretu, een kleine Boca, ligt vlak naast de brekerij. De stenige Boca leverde vermoedelijk de keien, ofschoon Koraalsteen eerder vergruist, hoorde ik mompelen.

Op weg langs de kust kwamen we de Suplado tegen; dit zijn lager gelegen platjes langs de kustrand. Goed voor een kiekje. Altijd leuk dat opspringende water en het afvloeien daarvan over die ludieke plateautjes.

...

Een gedenkteken van een visser die de vissen van te dichtbij bekeek, deed ons een stapje terug doen.

De "Natuurlijke Brug" is eigenlijke een overhang en Boca Pistol geeft een regengordijn als het water opspringt. De krabben, die hier langs de rotswand kropen, vinden zo'n douche geweldig zo te zien.

...

Als klap op de vuurpijl vergaapten we ons aan de wonderlijke en betoverende Boca Patrck. Welke niet misstaan zou hebben als decor voor de film "Lord of the Rings". Een plaatje. Het lijkt net of twee bocas ineen zijn gevloeid. De toverachtige ribbels en afgebrokkelde barankas zorgen voor een niet te evenaren schouwspel. De Seru Bayan met zijn vele schorpioenen houdt de wacht. Hier moet zich ook nog een grot "Cueba Patrick" bevinden. Tussen de Seru Bayan en de Seru Kosta door vervolgden wij onze tocht. Zo tegen de avond door de zon beschenen, lijken de toppen goudkleurig. Je blijft er naar kijken en fantaseert, dat allerlei soorten dierenkoppen je van bovenaf begluren. Wel voor donker thuis komen, placht mijn vader zaliger immer te zeggen. Ik moet helaas bekennen , dat dat niet altijd lukte.

Foto's en verslag: G.Kroeger

Ascencion - Patrick

Beste Wandelvriendinnen en vrienden,

Na afgelasting van de wandeling afgelopen zondag vanwege het slechte weer proberen we opnieuw naar Patrick te gaan. Hiertoe vertrekken we van de normale parkeer gelegenheid bij het landhuis Ascension in de de buurt van het graf van de Bomba. Niet het hek van Ascention door. We volgen de Oude weg naar Westpunt tot aan de slagboom en lopen via de Padiki route naar Patrick en keren via de noordkust terug naar ons uitgangspunt. Om niet voor verrassingen te komen staan, zoals b.v. het uitvallen van het licht, vertrekken we een kwartier eerder. Het is aan te bevelen om droge kleren, waterdichte schoenen of droge sokken en schoeisel mee te nemen, buiten de normale zaken zoals water,wandelstok, zonnebrandolie, insectenrepellent, hoofdbedekking, regenkleding etc.. De foto's geven aan waar U zoal langs komt.
Verzamelen bij het Landhuis Ascension.
Duur ongv. 2 uur.

Foto's G.Kroeger

Buriku trail - kust - Patrick (en foto's van Weitje)

Beste Hielpesers, Knievallers en Tuimelaars,

Het vorige weekend had de uitgedunde ploeg "het eitje van een Weitje" wandeling bedacht. Een korte kordate wandeling waarbij C. zo het een en ander te vertellen had over het wel en wee van het vervallen landhuis.

foto's: M. van Soest

Dat maakt onze wandelingen zo speciaal. Een ieder weet wel iets te verhalen van vroegere tijden. Indachtig deze belevenissen is het mogelijk wel aanlokkelijk, om de oude steenbrekerij bij Boca Patrick, althans de resten, aan te doen op het heilige land van Sint Patrick. Hiertoe vertrekken we van de normale parkeergelegenheid bij het landhuis Ascension in de buurt van het graf van de Bomba en niet achter het hek van Ascention.

We volgen de Buriku trail naar Patrick en keren via de noordkust terug naar ons uitgangspunt. Om niet voor verrassingen te komen staan, zoals b.v. het uitvallen van het licht, vertrekken we een kwartier eerder.
Verzamelen bij het Landhuis Ascension.
Duur ongv. 2 uur. Zie ook Buriku Trail, Ascencion
G.Kroeger.

(vanwege zeer veel regen en donder, is deze wandeling uitgesteld tot a.s. zondag)

Jamanika trail

Beste Wandelaars,

Trek Uw stoute schoenen aan. We gaan naar Jamanike. De roep voor Nike is sterk aanwezig. Dus ! Een van de lastigste wandelingen uit ons reportoire is de Jamanike tocht.
De vorige keer moesten we terug keren,daar het al donker werd en na de afdaling nog het nodige gesnoeid moest worden. We hopen nu dat Uniek Curacao ons voor is geweest en de paden gebaand zijn. Water ,een stok,oude kleren en iets droogs om na de wandeling aan te trekken, is geen overbodige luxe. Een snoeischaar of machete is aan te bevelen. Foto's genomen van de natuur rondom Mal Pais. De bruska is een vrij onbekende boom die hier voorkomt. Een foto van Lago Disparse en de aanloopweg waar nog wel eens plassen kunnen staan.
Het vezamelpunt is na de kinderboerderij voor de slagboom. Na de afslag naar Mal Pais neemt U de afslag naar Jamanike,Lago Disparse is aangegeven door een richtingsaanwijzer. Deze onverharde weg oprijden tot aan de slagboom.
De zon gaat om 18.10 uur onder.
Daarom verzamelen om 15.15 uur.
Start om 15.30 uur.
Duur van de wandeling 2 1/2 uur.

Beste Wandelaars,
Oudjes vatten koudjes. Dit gedacht hebbende, keek ik bezorgd naar de lucht. Donkere wolken pakten zich samen. Ik spoedde mij richting verzamelpunt; de landweg aangegeven door een groenwit bord met de aanduidingen Seru Djuku, Seru Jamanika, Dam ( Lago Disparse ) en Hofi Mal Pais.Het begon langzaam te druppelen en toen ik hier aankwam werden de druppels alsmaar frequenter en groter.Gelukkig na een flinke plens hield Pluvius het voor gezien.

Iedereen was op tijd, zodat we voortijdig aan de voettocht konden beginnen. Duidelijk  had Uniek Korsow verstek laten gaan, er was niet geknipt. Zelfs op de aanloopweg sloegen overhangende takken tegen de voorruit. Het deerde ons groepje van zes niet. Met B. voorop en de snoeischaartjes er achteraan werd het pad weer ordentelijk begaanbaar gemaakt. Edoch, het gevallen water had de grond erg zacht gemaakt, zodat we de nodige kluiten verzamelden.

Na elk afgeknipt takje kregen we een gratis douche toebedeeld. Dit mocht evenwel de pret niet drukken. Veilig en kletsnat in soppende voetbedekkers over de spleetjes stappend gingen we het plateau over.

De uitzichten vanaf het plateau waren zowel overweldigend als adembenemend, hetwelk de tocht over het spleterige plateau nog gevaarlijker maakte. Het overdadige groen hield ons gevangen. Ik vergat om een onvergetelijke foto van al die mooie spleetjes te maken,jammer.

Af en toe leek het of we de weg niet konden vinden, echter ons goede gesternte hield ons op track. Bij de afdaling aangekomen namen we nog een slokje op de goede afloop.
We zaten strak op schema. De zonnestand werd naarstig in de gaten gehouden. Niemand had kaarsjes bij zich.

Water en een zoutboostertje doen wonderen. We roetsjten het plateau af, alsof we dit gagelijks deden. Op een makkelijk punt waar een rotsblok tot enige klimneigingen maande, gleed ik even weg en ja hoor na een halve koprol stond ik weer vrolijk op. Helaas ik merkte pas tweehonderd meter verder, dat mijn bril van mijn neus was verdwenen. Ik zie namelijk geen steek zonder een bril op mijn neus, maar dat had ik pas in de gaten, nadat ik al door diverse struikgewassen gebanjerd was. Terug dus.

M. die erg goeie ogen heeft, vond meteen mijn bril. Wel een beetje verfomfaaid, daar blijkbaar mijn wandegenoten dit obstakel niet opgemerkt hadden. Morgen maar even naar de opticien, want wat Kan niet kan, doet Pieter wel.

Het 'verdwenen' meer in zichtbare toestand

Via de Bina trail liepen we weer in de richting van Lago Disparse (verdwenen meer). Er stond geen water in het meer. De eendjes waren gevlogen, de reigers hielden het voor gezien en de roerdompen, daar zoeken we nog naar.

Na 2 uur en 40 minuten waren we om vijf over zes bij onze auto's aangeland. Het verzoek om enkele droge kledingstukken in voorraad te houden, kwam enorm van pas. Deze wandeling is een herhaling waard ,temeer omdat er nog wel het een en ander gesnoeid kan worden.

Deze wandeling vanaf Vaerssenbaai.

Directie Baai en Kabrietenberg. nov 2012

Fort Beekenburg, Caracasbaai.


Vijf minuten voor vier vertrokken we vanaf Pop's Place, het restaurantje aan het Caracasbaaistrand.

Tijd, tijd, tijd, zou de haas of was het een konijn in Alice in Wonderland geroepen hebben. En ik sukkel wist niet, wat hij bedoelde. Nu weet ik beter. Mijn overgrootvader placht te zeggen, een moment van onbedachtzaamheid kan dat het je jaren spijt.

Vijf minuten eerder vertrekken, betekent dat je net even iets meer tijd hebt om een bloem te bekijken of een fossiel te zoeken, die er niet meer is. Zeven man/vrouw sterk zetten er flink de pas in.
Aldra waren we op het Directiebaaitje aangekomen. Het water stond hoog. De badderaars zaten met opgetrokken benen naar de zee te kijken. Af en toe wegspringend van het hoge opklotsende water probeerde ik de oude vertrouwde fossiel terug te vinden. Helaas een of andere snoodaard heeft gedacht, dat hij meer recht had om deze fossiel voor zijn prive aan te wenden. De slak die ooit in die schelp heeft gezeten, zou gezegd hebben, "Ach man waar maak je je nou druk om, ik maak wel weer een nieuwe". Ja, zo blijf je zoeken.

Langs lintjes en plakkertjes bereikten we Barbarabeach. Babara, zij was er niet, maar toch hebben we even aan haar gedacht. Na al die kokolishis, boompjes en plantjes en Mata di Pescas, vond B. het tijd worden om het zoutgehalte op peil te brengen.
Dat smaakte voortreffelijk en na enkele slokken water konden we met versterkte krachten aan het tweede gedeelte van de voettocht beginnen. De berg op.  De Watakeli bloeit weer. Wat ruikt hij toch lekker.

De ingang naar de berg is afgebakend door een zwarte BH, maat 85 D, en een zwartkanten directoirtje.

De hernieuwde energie bracht ons zo vlug als een aap aan de top. Daar boven stonden we ons te vergapen aan de kleurenpracht van het Spaanse Water, dat zich aan onze voeten ontvouwde. De fotos  getuigen hiervan.

Een mooie wandeling.We hebben weer genoten van de schitterende natuur die ons dushi Korsow ons biedt.
Met vrolijke wandelgroet,

G.Kroeger