Porto Mari, a short hike around Seru Mateu (the hill Mattheo)

On April the first, we started a short hike along the Seru Mateu. We parked at the parking of the beach and restaurant of Porto Mari.
The first path we took ended in bushes. The path was clearly a wild pig route, since the path was full of their droppings.

 A beautiful and quite trail. Easy too!
Once at the end, there is a wide trail to Playa Hunku.

After going back and trying again, we found the trail we remembered well. It was my first try (with a new hip) for a real hike, so we did not overdo it.
In the distance we could hear the voices of the Hiking Curaçao group that did the long hike (Birdwatch tower, ruins, old wells, and up the Seru Mateu)

These strange balls are all over the trees, no bird-nests ;-)

Zadelboom, palu di sia, bursera simaruba (saddle tree?)

Wandelverslag Porto Mari, Vogeluitkijk, 01-04-2018

Beste wandelaars,

Bon siman.

Het was me het uitkijkje wel. Eerst een redelijk goed geknipt pad af naar de putten. Je kon zien dat de wilde varkens hier geweest waren. Helaas was het pad verderop minder goed gesnoeid.

We kwamen bij de Vogeluitkijk aan. Het was dringen geblazen, niet dat er zoveel vreemde vogels te zien waren, maar wel dat er veel wandelaars eens van het geweldige uitzicht wilden genieten. 

Het paadje achteraf bracht ons langs verschillende putten, zo mooi hadden ze nog nooit droog gestaan. Je kon er heel diep in kijken en dan had je de bodem bereikt zonder een druppel water te bespeuren.. 

Een dorstige boel en daarom namen we een slokje. Het landhuis Porto Mari is ook niet meer wat het geweest moet zijn. Het schijnt tweemaal afgebrand te zijn. De gele ijselsteentjes lagen in een mogelijke keukenvloer. Het verhaal van de Amerikaanse met de paranormale gaven ging erin als pap. Vlug op naar Playa Hunku. Op het idyllische strandje slaakte iedere wandelaar de verzuchting " had ik nu maar mijn badpak bij me".  

Voor de verstandigen was het even teruglopen naar de blauwe steen markering waar het bospad begon om terug te keren naar de parkeerplek. Voor de onnozelen had ik nog een steil klimmetje in gedachten naar de trap van de Seru Mattheo. 

Het zogenaamde 'trappetje op en trappetje af'. Het leuningtouw leek versleten en misschien was dat ook wel zo. Gelukkig kwamen we allemaal heelhuids bij onze auto's aan. We konden een afzakkertje halen bij Williwood.

Met een vrolijke wandelgroet,

Groetend, G.K.

Wandelverslag Porto Marie, Vogeluitkijk, Playa Hunku. 14-02-2016

Op de parkeerplaats was het even zoeken waar wie wie was, zoveel autos stonden er. Maar na enig getoeter kon ik in de achterste contreien een ieder begroeten. Vanaf de parkeerplaats liepen we naar het paadje langs de putten, de meeste putten stonden droog. De varkens  waren in een lange tijd niet langs dit pad gegaan, maar het bodemvoedsel, dat ze achtergelaten hadden, had zijn werk verricht. De Pataka, het blauwe bloemetje, stond in bloei , zo ook de rode Bezem shimaron. De Carawara di Mondi ( blancu ) droeg vrucht. Een kleverige zoete smaak als je zo'n besje doorbeet.

De vogeluitkijk stond er in volle glorie bij, alleen de vogels waren gevlogen, maar je moet ook gaan kijken als het etenstijd is. Dan is het gekwetter niet van de lucht. De Wabi droeg zijn Mimosa met eer en de Ingfrau, lidcatus,  gaf door zijn geel bloemetje een echt Valentijns gevoel. Misschien dat Doornroosje hier meer vanaf weet. Bij de ruine van het landhuis Porto Marie aangekomen werd het legendarische verhaal van een van onze oudste wandelaars aangehaald. Je zag bij verschillenden de rillingen over de rug lopen. Afijn tijd om de pas er weer in te zetten en ons  naar het hek te spoedden, dat de weg naar Playa Hunku afsluit.

Inderdaad Playa Hunku, ook wel playa Dingo genoemd, is een privee strand. Dit was ook duidelijk te zien aan de kussens, die er rondom verspreid lagen en ons noden om even uit te rusten. Na een slokje water werd de klim aanvaard.

Seru Matheo  vanaf de baai is een steile opgang langs rotspartijen, die ons naar een een soort trap leidt. Als je eenmaal de trap bereikt hebt is het grootste leed geleden. Op mijn leeftijd en na die vervelende Chikungunya zijn mijn krachten duidelijk afgenomen. Boven op de Seru Matheo werden we verrast met prachtige uitzichten op de meerdere uitkijkpunten. De Bromelias waren amper uitgebloeid en enkelen moesten nog hun knoppen ontplooien. We bereikten het touw waar ik me stevig aan vasthield om de afdaling te vergemakkelijken.

De parkeerplaats was in zicht. De autos stonden er nog. Een drankje na zo'n enerverende wandeling gaat er best in. Jammer dat er zo weinig wandelaars gebruik van maakten. De zon is in de zee gezakt. De groene flits heb ik niet gezien, want ik was al eerder naar huis.

Voor de volgende week zou het een rooibezoek of Indigobakken bezoek kunnen zijn. U hoort nader.

Groetend,

G.K.