Beste Wandelaars,
Ons verzamelpunt bij Playa Santa Cruz is, waar Kapitein Goodlife de scepter zwaait en de Seru Commandant waakt om alles in goede banen te leiden. Een matige drukte aan het strand, enige palapas waren nog onbezet. Dit moet ook een stempel gedrukt hebben op deze bizondere wandeling. Normaal is een deelname dik boven de tien, maar ditmaal haalden we de tien niet eens. Mogelijk had ik de wandelaars afgeschrikt.
Het is namelijk geen peuleschil als je via het lange langzaam steigende pad van rul zand de helling op moet.
En voor vermoeidheid is er geen plek om in de berm te rusten zonder dat je in aanraking komt met de Bringa Mosa. En berg je dan maar.
Opgewekt startte de groep voettochters en liep het smalle pad op dat ons naar Playa Pretu leidde. Een lokale familie had hier duidelijk de voorkeur aangegeven om op dit speciale strand hun BBQ te houden. Een idyllische plek, waar het zand zwart kleurt.
Na de BBQ-ers gegroet te hebben zetten we onze tocht voort en waren al gauw bij Boca Piscador. Een bizonder mooi baaitje met een tafel terras. Het is moeilijk om hier te water te gaan en nog moeilijker om er uit te komen. Er wordt dan ook aangeraden om niet alleen te gaan zwemmen en een oude handdoek mee te nemen om over de scherpe rotspunten te leggen als je er uit wil.
Eerste weg links. In het begin leek het een gemakkelijk pad, maar al naar gelang je verder kwam begon toch menigeen zijn tempo aan te passen. De Bringa Mosa ( vechtend meisje ) stond sierlijk langs de kant de schitterend witte bloemetjes te tonen. De antidote van de Flaira, die in de buurt stonden, is een probaat middel mocht je ooit met die Mosa aan het vechten slaan.
Bij de Magazina aangekomen had iedereen een dorst ven jewelste. Het verkwikkende water siste er in. Na genoeg uitgerust te hebben vervolgden wij onze route en sloegen bij de geelgeverfde keien rechtsaf op weg naar de ruine Pos Spanjo.
Beneden op de T-kruising gingen we naar rechts om uit te komen op een tweespalt, waar we moesten besluiten om de korte gestadige klim of de langere weg met het venijn in de staart te nemen. Het laatste was de keus, omdat we nog geen benul hadden van wat ons te wachten stond.
De trap naar Playa Hulu is een bizonder uitrustpunt met het zicht over zee en het aanrollend water, dat op het zandstrandje van Hulu breekt. Vroeger placht ik met mijn familie hier te snorkelen en te zwemmen. Een flesje rum en de BBQ brachte al fluks de stemming er in. Zo'n privee strand is toch onvergetelijk.
Prima op tijd om kwart over zes waren we bij onze autos aangeland.
Ik hoop dat deze tocht niet al te vermoeiend was en mocht dit toch zo zijn , lekker slapen.
Met een vrolijke wandelgroet,
G.K. Foto's en verslag.