Bon Siman.
Aan de weg bij het resort Fontijn ligt een aqua gebouwtje met een afbeelding van de ijzeren maagd.
Zij oogt fraai vanaf het grijze beton naar Seru Kloof. Als behoedster voor naderend onheil, speurt haar oog naar wandelaars die de steile Seru willen beklimmen. Onze wandelgroep wist zich te ontrekken aan het alspiedend oog, daar we de plantage van Porto Marie opgingen. Dit zou ik allemaal hebben kunnen bedenken, ware het niet, dat de schildering een snor heeft met een mannelijke vreemde blik in zijn ogen. Een soort transgender, een eurosongfestivalwinner. De schilder heeft een heel andere bedoeling gehad met deze gejurkte meneer. Het zou toch niet een waarschuwing zijn voor burakus? Opnieuw een foto genomen van dit fenomeen, zodat een nader ondezoek zou uitwijzen, dat het hier niet ging om een waarschuwing, maar om een statement, dat hier gewandeld kan worden op je eentje. Man en vrouw zijn een. Wellicht komt U tot dezelfde slotsom.
Wij liepen de rooi in. Aan het begin stond een waterinstallatie die ons enige stof tot nadenken gaf. Zou hier vroeger het gemaal hebben gestaan om het water te verspreiden over de landbouwgronden? De rooi was breed en daar het groepje klein was, konden we aanvankelijk met zijn allen naast elkaar lopen. De rooi met zijn vele vervallen dammen werd steeds smaller. en uiteindelijk ging het over in een geitenpaadje. We ontdekten, dat we te ver doorgelopen waren en eerder hadden moeten afslaan. Terug.
Zo fris als een zweterig hoentje togen we richting Magazina. In een zijweg vlak voor de Magazina staat de pas gerestaureerde belpaal. Zover kwamen we niet. We hielden de belpaal en Magazina voor gezien en liepen het pad terug. Op een zijpad stonden enkele zwart-witte kabriten die zodra ze ons zagen de mondi instoven. De Asterixaanse bok zou gezegd hebben ,"rare snuiters die wandelaars". Precies 1 uur en drie kwartier had deze voettocht geduurd en dat is voor iemand die niet regelmatig de mondi ingaat toch een hele opgaaf.
Met een vrolijke wandelgroet. G.K. Tot eind september!