Na het parkeren van onze autos spoedden we ons naar de houten brug, die voor de geul begint
en in het water ophoudt. Een paadje van keien voert ons aan land.
Vroeger was dat heel wat anders. Toen was er geen brug en moest men al pootjebaaiend de andere kant proberen te bereiken. Er is ook een tijd geweest dat de brug over de geul heenging en je niet de kans liep om natte voeten te krijgen.
Veilig over de brug begint de " Bullenbaai Ruta ". Een fraaie route die ons langs het water van de zoutpannen voert. Gele stenen, die door Uniek Curacao geplaatst zijn, volgend klimmen we over de rotsen.
Vroeger was dat heel wat anders. Toen was er geen brug en moest men al pootjebaaiend de andere kant proberen te bereiken. Er is ook een tijd geweest dat de brug over de geul heenging en je niet de kans liep om natte voeten te krijgen.
Veilig over de brug begint de " Bullenbaai Ruta ". Een fraaie route die ons langs het water van de zoutpannen voert. Gele stenen, die door Uniek Curacao geplaatst zijn, volgend klimmen we over de rotsen.
Af en toe zien we een donkergrijze reiger die in het evenzo donkergrijze water tuurt of zij/hij,
dat kon ik niet goed bepalen aan de vleugelopslag, een glinstering van een zilvervisje ziet.
Een witte reiger staat in de verte te gluren wat al die wandelaars aan het doen zijn.
Een groene reiger vliegt met een schreeuw op. Het is toch een hele bedoening in die uitgestrekte wateren van Boca Sami en houdt onze aandacht vast. De Flamingo's houden zich op afstand. We moeten maar raden of het een mannetje of een vrouwtje is.
Een groene reiger vliegt met een schreeuw op. Het is toch een hele bedoening in die uitgestrekte wateren van Boca Sami en houdt onze aandacht vast. De Flamingo's houden zich op afstand. We moeten maar raden of het een mannetje of een vrouwtje is.
We lopen door over een vlakte waar aan het einde zich de duinen van Sami bevinden. Deze zijn overdekt met Banana di Rif van Fyves. Het vocht van deze banaan schijnt goed tegen exceem te zijn.
We komen voor een ijzeren hek te staan. Maar het blijkt dat er net genoeg ruimte open gelaten is om je er doorheen te wurmen. Het lukt ons allemaal en ineens staan we voor twee Bonairiaanse ezels.
Een Curacaosche ezel balkt heel anders en wil haast niet op de foto. het zal iets met "Opsporing verzocht" te maken hebben.
Een echtpaar zat voor hun huis te eten en we wensen hen "bon provecho".
De ruta over de vlakte van de biezen was de volgende belevenis. Als je nog nooit je biezen gepakt hebt, kun je dat hier doen. Velen dachten er anders over en stiefelden richting van Kokoma Beach. We hadden geen tijd voor een lekker drankje aldaar en trouwens de prijzen zijn toeristenprijzen hier.
Over het bruggetje en langs de 80- min route kwamen we boven bij de geschutsopstelling aan. Geen kanon meer te zien en de uitleg van het toeristenbureau was ook verdwenen.
We probeerden het pad te vinden dat langs de zuidkust liep, eilaassie.
Op het eind van het pad, dat naar Boca Sami gaat, is het altijd weer spannend wie naar boven gaat de heuvel op. Het scheelt tien minuten. Vanaf de heuvel heb je een fantastisch uitzicht over Boca Sami en de Lagune.
Later wist men te vertellen dat er een kanon twee meter lager onder de top lag te schutteren.
De vooroplopers hadden er 1 uur en 50 minuten over gedaan en de heuvelbestormers 2 uur.
Jammer genoeg was de pleisterplaats gesloten, er kon niet nagenoten worden.
Met een vrolijke wandelgroet, GK