De vakanties naderen, de spoeling wordt dun. Voor de thuiswandelaars heb ik een klim naar de top van de Veerisberg in petto. Deze niet al te moeilijke voettocht is een verademing in deze heter wordende tijden. We kijken uit over de laaglanden, waar eens de indianen hun jacht ondernamen.
Verzamelplaats is bij Hook's Hut (Pirates of the Caribbean - restaurant) op het parkeerterrein.
Veerisberg.
De Veerisberg op met zijn wijdse vergezichten.
Als van ouds was het weer even speuren naar de ingang om vervolgens langs de mangroven aan het Piscaderiaanse water te klauteren. De krabben stoorden zich mateloos aan ons gestamp en verdwenen gauw in hun holletje. De groene reigers en andere watervogels zagen de bui al hangen,wij ook, en vlogen met een sierlijke boog bij ons vandaan de wijde wereld in.
We probeerden de gele door Uniek Curacao beschilderde keien, takken en rotsen te volgen, hetgeen niet echt lukte. Gelukkig hoef je bij ons niet over het diploma Speurneus te beschikken om de weg te kunnen vinden. Er zijn altijd wel een paar woudlopers, die per ongeluk de goede weg inslaan. Van de regen in de drup kwamen we niet,want het was droog en heet. De kaalslag, volgens mij in natuurgebied, had gelukkig niet de ingang van de rooi verborgen.
Dus geen zoeken, zoeken maar, in de pijpenla. De kreet "hier is ie "deed ons allen opschrikken, we konden voort. De klim naar boven een sensatie apart, twee op leven en dood vechtende Blauwsana's vedwenen snel in het struikgewas, toen ze het geraas van een naderende kudde beren of varkens hoorden. Ach, wie het verschil weet, uit het oogpunt van een hagedis bekeken, mag het zeggen.
Boven op de top bleek, dat hier al eens eerder varkens geweest waren, gezien het aangenaam verpozen. Evenwel het mocht ons het uitzicht niet benemen. Ademloos of is het buiten adem, keken wij onze ogen uit. De tocht was volbracht. We konden met een gerust hart afdalen. Dat wil zeggen eerst nog iets hoger en daarna bergafwaarts. Op de kaalslag aangeland hadden we enige moeite om het pad terug te vinden. vermoedelijk moet hier flinkillegaal gebouwd worden, want er was geen bord met de naam van de bouwer te bekennen. De foto's spreken voor zichzelf.
Voor de volgende week wilde ik L. vragen om ons te begeleiden naar het landhuis Weitje. Graag een reactie L. of je kan en wilt.
Met een vrolijke groet,
Groetend G.K.