foto's bij dit verslag: E.Rijnbeek
We gaan wandelen naar het landhuis Catharina.
We lopen door de Yeba di Savanne naar playa Chiki en playa Grandi.
Vervolgens langs de kust langs Playa Labadera en de Tunnel of the Doom, om via het landhuis naar onze auto's weder te keren.
Verzamelen bij de Toko Santa Pretu aan de weg naar Catharina bij de afslag naar de Struisvogelfarm.
Duur: ongv. 2 uur.
Santa Catharina, Boca Chiki, Boca Grandi, Boca Labadera, Tunnel of the Doom wandelverslag.
Door de wol geviterd en alsof er geen klad in zat stonden de wandelaars te trappelen van ongeduld om het achterlandschap van SantaCatharina te verkennen. De snoeischaren voorop, want bij controle van de route is gebleken,dat het aanlooppad naar de Savanna di Yerba niet gelopen is de laatste maanden. Wabi groeit snel.
De Wabi tracht ons de weg te versperren, maar gelukkig zijn we niet voor een kleintje vervaard. Vele snoeischaren maken het werk licht en andere wandelaars blij.
De vergeelde yerba is toch altijd weer een aparte belevenis. De grashalmen wuivend in de wind geven ons het gevoel dat we op een groot meer varen en dat maakt het wandelen licht.
Op de kust aangekomen doen we eerst Boka Chiki aan. Een kleine met rotsblokken gevulde inham waarbij het zeewater hoog opklotst. Boka Grandi is de volgende natuurlijk gevormde monding en geeft een mooi plaatje van een aanzwellende golfslag, die ons als je te dichtbij staat, probeert te besproeien. Nog groter is de inham van Labadera, een speling van de natuur met oprijzende rotswandjes waardoor het Caribische zeewater naar binnen stroomt. Het aanrollen van het water is een fascinerend schouwspel, waar je uren naar kan kijken zonder moe te worden.
De Tunnel of the Doom geeft me een sombere gedachte alsof hier duikers, die geprobeerd hebben om door deze verbinding met de zee te komen, het niet gehaald hebben. Voetsporen van de Leguanen zijn hier legio en natuurlijk die van ons. Een grootgrotonderzoeker heeft eens gezegd, dat dit een plek is waar niet veel mensen komen omdat de sinistere Spiritu hier ronddwaalt en dat kan je wel eens duur te staan komen, als je niet oppast. Je ziet hier dan ook geen lieden met een kwaad geweten. Argeloze B.B.Q-ers roosterden dat het een lieve lust was.
De terugweg is het zoekplaatje van de week. Gemakkelijk te vinden als je het weet. Voettochters die goed opgelet hebben, weten direkt het juiste pad te nemen naar het landhuis Santa Catharina, dat er belabberd onder de koperen ploert bij ligt. De dakpannen zijn stuk gesmeten en liggen her en der verspreid.
De vermolmde dakspanten hangen lusteloos naar beneden, de kozijnen en deuren zijn verdwenen. Alleen op de stenen treden naar het bordes bloeien de Sabbias en geven een vrolijk tintje aan het toch wel trieste geheel. Het moet een fraai gezicht zijn geweest om bij zonsondergang over de vlakte, waar zich door de dammen een binnenmeer vormde, het kleurenschouwspel gade te slaan.
De weg naar Toko Santa Pretu, de parkeerplaats voor onze autos, voert ons langs deze dammen met zijn mooie Pal 'i Takkis. Hier en daar liggen langs het pad nog overblijfselen, oude stoven, versleten matrassen en bergen flesjes, die de kaalscheerders hebben achtergelaten. Deze varkens met een mentaliteit, waarbij liefde voor de natuur ver te zoeken is.
Het drankje bij Patrick liet een ieder zich goed smaken.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.