(Hiking Curaçao: Start van deze wandeling nabij Jan Thiel Beach)
Om vier uur precies liepen we om het hekwerk van de parkeerplaats heen om de route langs de kust op te pakken. De zee stond hoog want het was net volle maan geweest. De golven klotsten tot aan de rotsen en we moesten voetje voor voetje trippelen om de tocht met droge voeten te vervolgen. De wandschildering die vermoedelijk door de nazaten van de eerste bewoners op de rotswand is aangebracht, is een bezoekje waard. De uitbeelding van een vis is enigszins verwaterd en gekleurd, want je kon niet zien of het een Mula of een Dradu was. Het was in ieder geval geen Potvis of Walvishaai. Eentje riep nog van olifant. De Tabacco Pescador Muhe gaf het een en ander een mooi decor.
Het pad langs de kust geeft een andere dimensie aan de wandeling, een voetstap verkeerd en je zit of beter gezegd je glijdt in de probemen. De meeste priktakken waren in de voorbereiding al weggeknipt en dat maakte de zondagmiddagpaaswandeling plezierig.
De ingang van de Lagune van Jan Thiel lag nog bezaaid met grote keien die vroeger een kalkoven vormden. De koralen werden met hout van de manzanillabomen verhit. Deze kombinatie had tot gevolg dat de termieten uit je huis bleven. In de Salinas werd het zout gewonnen en de zakken zout werden naar de schepen buitengaats getransporteerd over staken aan katrollen van koraal.
Het volgende pad was het Paas Hazenpad. Dit was ook duidelijk aangegeven met een bord van de Paashaas. Het 'Paas Hazenpad'. Het bord stond op het alternatieve pad voor de wandelaars die de gevaarlijke kust niet van dichtbij wilden bekijken. De durvers gingen voetje voor voetje verder een prachtig kustpad af met afgebrokkelde rotsblokken, die beneden aan de voet van het terras op het rif lagen. Dit als waarschuwing dat je niet op een afbrokkelend stukje moet gaan staan. De gele lintjes die de route aangeven moeten een verademing geweest zijn; dat je niet meer behoefde te schuifelen.
Als tractatie om de Paasgedachte luister bij de zetten, was het paadje, het alternatieve pad, waar we op uit kwamen met paaseitjes, jelly beans, bestrooid. Gelukkig hoefden we niet ons uiterste best te doen om ze te vinden, want we zagen ze zo liggen. Om ze te pakken moesten we wel met ware doodsverachting bukken om ze van een steen te plukken. Het moet een zeer lenige paashaas geweest zijn om ze zo laag bij de grond te verbergen. Geen dakhaas.
Op het patrouillepad aangekomen zetten we onze tocht voort richting Sea Aquarium langs het Katoenstruikenpad. Ook hier troffen we de nodige paaseitjes aan. De dorst werd gelest en de paaseitjes werden genoten. Dit gaf ons kracht om van het vogelgezang te genieten. Op het weggetje achterlangs waren vogeldrenkbakjes neergezet door vogelliefhebbers die daar in de buurt wonen.
We vervolgden onze weg die naar het Openlucht Museum en de Flessenberg leidde. Jammer genoeg waren er geen gevulde flessen en degeen die nog een oude Rotschild in gedachten had, kwam bedrogen uit.
Op naar het uitkijkpunt. In de verte kon je nog pootjebadende Flamingos ontwaren, maar wat ze daar met elkaar te bespreken hadden, blijft voor ons geheim. Zelfs de drie die niet zo veraf stonden, konden ons niet vertellen, wat ze aan het doen waren. We dachten dat ze Schuilevinkje speelden, toen ze hun kop onder water dompelden.
De weg langs de lagune is heuvelachtige weg breed genoeg om naast elkaar te lopen.
Het geluidsvolume van de groep versterkte, ondanks dat we een uur en drie kwartier er op hadden zitten. Bij de ingang van de lagune kon een ieder kiezen voor een directe route van 20 minuten of nog drie kwartier langs heel mooie paden met zeer oude bomen. Met zijn allen dus de paden op en de lanen in. Het is een genot om zeer oude Watapanas, Palu di Sias en Cadushis te zien. Een zeldzaam gebied met zoveel oude bomen. Het pad langs Cho Go Go had nog een verrassing in petto, de Bonchi Indian. Als deze boom bloeit, draagt ze gele bloemen, maar dat is voor een volgende keer.
Na 2 uur en 3 kwartier waren we bij onze bolides aangeland.
Met een vrolijke wandelgroet,
GK. Foto's en verslag.