Bon Siman.
De wandeling was korter dan ik verwacht had. 1 uur en 40 minuten waren we onderweg geweest. Normaal zou het geweest zijn, dat we de volle twee uur hadden volgemaakt, maar blijkbaar hadden we eerder een opgeknapt landhuis gezien en voorts was niemand onder de indruk dat van oud nieuw gemaakt kan worden.
Wie het vroeger in verre staat van verwording had gezien, kon niet anders beamen, dat het nog mooier was, dan het in jaren was geweest. De rommel rond het huis gaf aan, dat het nog niet af was. De mandibak op neuten vertoonde scheuren. De porchruimte had geen toegang meer vanuit het huis en moest buitenom bereikt worden. De omliggende gebouwen stonden in de stijgers.
Als het allemaal gerenoveerd is, hoop ik dat de gehele wandelgroep uitgenodigd wordt om het vernieuwde landhuis in te wijden. We liepen verder langs de blaffende honden en kwamen via een mondipaadje bij de Dam waar een drenkbak voor het vee stond en een droogstaande put. In de buurt van deze put stond een Surun di Mondi. Zo te zien had hij genoeg water ,want hij droeg een groen blad, evenwel de in de buurtstaande waterbak was leeg.
De Passiebloem was amper te zien, maar wel in knop. Het is een nacht /ochtend bloeier. We sloften dus niet. We sloften verder de heuvel op waar het opschrijfboekje lag onder de Wabi of is het een Brasia. Niemand wilde er zijn naam inzetten, want voordat je het weet, sta je bekend als de bonte hond, die zonodig uitgelaten moet worden.
Kalbas
De voettocht voerde ons langs de Bonchi Kabei. De rode zaadjes lagen op de grond verspreid onder de boom. De stam noodde niet uit om er in te klimmen, want de stam en takken waren bezaaid met puisten waaruit vervaarlijke doornen staken.
Mooie Indjus en Pal 'i Taki bomen verijkten de omgeving. Kwa structuur lijken ze een beetje op elkaar, maar de Taki is iets lichter van kleur.
Het veld met Yerba di Kerkhof was een stuk minder dicht dan de vorige keer dat we een bezoek hieraan brachten.
We liepen om de wateropvang heen, niet dat er water binnen de dammen stond, maar omdat het het te volgen pad zo liep.
Het is altijd weer opletten of je niet het paadje naar de weg overslaat, want dan kom je in Jan Doret uit. We misten het deze keer niet. Bij de slagboom aangekomen, telden we dat alle autos er nog stonden. Wat wil je ook op zo'n wandel- Vaderdag, dat zelfs niet door een WK of nieuwe haring bedorven kan worden.
Voor de volgende week gaan er een paar fietsers er op uit om het terrein van Maal te verkennen. Mogelijk ligt hier een mogelijkheid voor een nieuwe wandeling. U hoort nader.
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.