Beste wandelaars,
Bon siman.
Wie aan Daniël denkt, denkt aan de leeuwenkuil. Niet de leeuwen van Workum in het wapen van de stad met de uitpuilende ogen. Daar houden wij niet van. Hoe hebben ze in hemelsnaam zoiets kunnen bedenken? Een fontein geeft water, wat die uitpuilende ogen daar mee te maken hebben, dat is mij een raadsel. Zou het het huilen, tranen van geluk, er iets mee te maken kunnen hebben?
Misschien dat Daniel meer van het uitpuilen weet. Wij als wandelaars hebben de ervaring dat je met ogen op steeltjes kijkt naar de grond waarover je loopt.
Misschien dat Daniel meer van het uitpuilen weet. Wij als wandelaars hebben de ervaring dat je met ogen op steeltjes kijkt naar de grond waarover je loopt.
Het hekje door en op weg naar het kruispunt waar we de noordroute oppakten. We liepen al stommelend tussen de Agave door . De Pita stond niet in bloei.
Naar de bahada , waar we het terras afmoesten om langs een terraswand te lopen met allemaal interressante nissen. Een kleine afdaling bracht ons vervolgens op het terrein van de koeienvlaaien. Geef mij maar een Limburgse vlaai van bakker Vermeerten. Wel zo lekker.
We liepen de vlakte over en kwamen bij een afdaling door een dunne spleet op de vlakte van Hato uit. Hier gingen rechtsaf langs een buitennissige wand, waar een altaartje stond, het kan ook best een grafkist geweest zijn, maar in ieder geval was het een voorwerp, die bij je allerlei gedachten opriep. Hier in deze holen moet toch heel wat te doen zijn geweest. Ook zie je attributen, die je bij een Voodoo happening zou verwachten.
Cueba Pachi nodigde ons uit met de houten zitbanken om even uit te rusten van de vermoeiennissen. Niet te lang.
Naar de bahada , waar we het terras afmoesten om langs een terraswand te lopen met allemaal interressante nissen. Een kleine afdaling bracht ons vervolgens op het terrein van de koeienvlaaien. Geef mij maar een Limburgse vlaai van bakker Vermeerten. Wel zo lekker.
We liepen de vlakte over en kwamen bij een afdaling door een dunne spleet op de vlakte van Hato uit. Hier gingen rechtsaf langs een buitennissige wand, waar een altaartje stond, het kan ook best een grafkist geweest zijn, maar in ieder geval was het een voorwerp, die bij je allerlei gedachten opriep. Hier in deze holen moet toch heel wat te doen zijn geweest. Ook zie je attributen, die je bij een Voodoo happening zou verwachten.
Cueba Pachi nodigde ons uit met de houten zitbanken om even uit te rusten van de vermoeiennissen. Niet te lang.
We gingen het terras weer op en hadden een prachtig uitzicht over de vlakte.
Na Cueba Mirador, vol gegroeid met groen geboomte, kropen we over een afscheidingsmuurtje en gingen op weg naar de Bahada Daniël. Dit was een behoorlijke klim. We volgden de gele stenen en daalden af in een rooi en aan de andere kant klommen we er weer uit. We zagen het bordje richting Daniël.
Het was zeker nog een half uur lopen, maar we waren op dit stuk al eens eerder verdwaald geweest, zodat we onze ogen goed de kost gaven. Maar als je je ogen goed de kost geeft, vergeet je de tijd en daar we niet de snelste ploeg hadden vandaag en de leider ook een dagje ouder wordtkwamen we een uutje later an cag bedoelt.
Vooral Hanchi di Sombra duurde iets langer dan geplanned. We haalden de parkeerplaats nog net voor donker.
Vooral Hanchi di Sombra duurde iets langer dan geplanned. We haalden de parkeerplaats nog net voor donker.
Ik hoop dat U een prettige wandeling heeft gehad met mooie bezienswaardigheden.
Voor de volgende week moet ik het grootwandelboek er op naslaan. Maar ik beloof U dat het een kortere wandeling zal zijn.
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.