Beste wandelaars,
Bon siman.
Wat plankton is voor de vissen zijn de krabbetjes en garnaaltjes voor de Flamingo's vandaar die oranjekleur..
Gisteren stonden de flamingo's in de pannen dichtbij Mal Pais langs de weg naar Bullenbaai. Felgekleurd oranje waren de flamingo's op zoek naar hun feestmaal. In toverland worden de Flamingo's naar beneden getrokken aan hun snavels door grote krabben totdat ze al spartelend onder het wateroppervlakte verdwijnen en dan zitten de krabben aan hun feestmaaltijd. Maar ik heb dit nog nooit meegemaakt.
Wat plankton is voor de vissen zijn de krabbetjes en garnaaltjes voor de Flamingo's vandaar die oranjekleur..
Gisteren stonden de flamingo's in de pannen dichtbij Mal Pais langs de weg naar Bullenbaai. Felgekleurd oranje waren de flamingo's op zoek naar hun feestmaal. In toverland worden de Flamingo's naar beneden getrokken aan hun snavels door grote krabben totdat ze al spartelend onder het wateroppervlakte verdwijnen en dan zitten de krabben aan hun feestmaaltijd. Maar ik heb dit nog nooit meegemaakt.
We liepen over het bruggetje langs de zoutpannen om een glimp van deze vogels op te vangen. Om 16.00 uur gingen we van start en wandelden langs de zoutpannen met hun fantastische kleurschakeringen van rose tot diepblauw. Hier en daar wiekte een reiger weg.
Af en toe klauterden we langs de rotsen om ons pad te vervolgen langs de rand van het water. Een unieke voettocht waarvan velen clandestien gedacht hebben om hier hun woning neer te zetten vanwege het prachtige uitzicht. Een wat we noemen: prime location. We kwamen bij het hek waar we doorheen moesten. Er zat een dikke ketting op die ons genoeg doorlaatruimte bood. De meesten gingen een stukje verderop door het struikgewas.
De ezel in een omheining was er nog. Ze gaf blijk van dat ze ons al eens eerder gezien had. De wandelaars konden niet van haar afblijven en zij vond het blijkbaar wel lekker om geaaid te worden. Even leek het erop dat we niet verder konden. Geen man overboord, we liepen naar de de opgehoopte rotzooi en zagen een paadje dat ons op de vlakte bracht. We liepen over de vlakte richting van de electriciteitspalen. Na veel geslinger kwamen we dichtbij Kokomabeach op de weg, die naar het strand leidde. Een paadje linksaf bracht ons naar de geschutsopstelling.
De konden kiezen voor de steile klim of de gemakkele. We kwamen bij het uitkijkpunt aan, waar ook een banktafel stond die ons uitnoodde om een slokje te gaan drinken en even uit te rusten. Van hieruit heb je mooi uitzicht langs de zuidkust. Jammer dat het zo heiig was. Sommigen zagen een schildpad in het prachtige water van kleurschakeringen zwemmen. Anderen hoorden de vogels fluiten dat het een lieve lust was.
Het paadje dat langs de kust loopt en naar Boca Sami gaat, werd druk bezocht een hele familie met kleine kindjes liepen in tegengestelde richting. Ik had mijn wandelstok achtergelaten, maar de zorgzame wandelgroep had deze vergeetachtigheid opgemerkt en kwam de steunstok na brengen.
Het paadje dat langs de kust loopt en naar Boca Sami gaat, werd druk bezocht een hele familie met kleine kindjes liepen in tegengestelde richting. Ik had mijn wandelstok achtergelaten, maar de zorgzame wandelgroep had deze vergeetachtigheid opgemerkt en kwam de steunstok na brengen.
Voort ging het weer. Totdat we bij de berg kwamen die het toezicht houdt over de baai van Sint Michiel . Velen dachten, dat we er al waren en de zin van een bergbeklimming was niet van over naar huis te schrijven. Dus gingen we met zijn allen de berg op. De kanonsloop was er nog. Sommigen die het paadje bovenop de berg gemist hebben, hebben ook niet in de loop kunnen kijken. Tot onze verrassing poseerde een zeemeermin bij het bruggetje.
Het dominospel was afgelopen. De Sankamasters hadden gewonnen niet wetende dat ze de sluitsteen in handen hadden.
Na twee uur zat deze wandeling erop. Het water stroomde wild om het bruggetje. Gelukkig wisten vele wandelaars droge voeten te houden. Het is een kwestie van timing..
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.