Beste wandelaars,
Op de porch van het Landhuis Noordkant
Bon siman.
Verzamelen bij de kippenfarm, het koelere weer had de nodige wandelaars aangetrokken, ondanks de vele afzeggingen.
De slagboom over en we waren op weg naar de volgende hindernis. Het ijzeren hek, waar je met pijn en moeite je langs wurmt om je pad te vervolgen. Bij de tweede afslag linksaf, het Maagdenpad op. We wisten van de vorige keer dat we op terugweg over het Combipad en Maagdenpad moesten, deze versperd waren door omgevallen bomen. Nu is het pad na veel zagen weer begaanbaar.
Dromen voor de voetgangers. Paden waarop lage Wabiboompjes groeien. Je moest uitkijken, geen gedroom meer. Slingers waar je de Enfrau moest mijden. Het leken af en toe wel geitenpaadjes. Neen, deze wegen gaan niet over rozen.
Plotseling doemde het vervallen landhuis voor ons op. Het was omringd door Wabi geboomte en we wilden door de voordeur komen om de Haloweeensfeer te proeven. In de jaren 60/70/80 werden hier door familie eigenaren de Haloweeenfeesten georganiseerd voor genodigden. De muurschilderingen herinneren ons hieraan. Nu is het landhuis in onbruik geraakt met een rustgevende achterporch, waar we een slokje namen. De indiaanse inloopput werd ook afgeschermd door Wabi. Dit is wel eens anders geweest. Vroeger toen er nog gesnoeid werd, kon je er gewoon inlopen. Als het geregend had, stond de tanki vol water en werden er autos gewassen. Ach, die goede oude tijd. We togen na aangenaam verpozen naar het eindpunt via de Clandestiene weg en kwamen veilig aan bij onze autos. We hadden er al met al minder dan 1 1/2 uur over gedaan.
Voor de volgende week een iets langere wandeling.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.