Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

zondag 21 oktober 2012

Veerisberg

Beste Wandelaars,

Merk hoe sterk je naar onbekende hoogten kan stijgen.
Met melk meer mans, maar kwark schijnt ook een byzondere uitwerking te hebben volgers vele natuurvorsers. Kwark geeft een flinke boost om je gedachten te helpen verzetten. Ik bedoel hiermee, dat de uitspraak van "Niets is zeker en zelfs dat niet" direct verband houdt met het uitspreken van het woordje "kwark". Zegt U maar eens "kwark,kwark,kwark" ik loop achter een oude hark de berg op. Tien tegen één, dat U niet meer aan de uitslag van de afgelopen verkiezingen denkt.


Er moest toch nog een beetje veel geknipt worden langs de route.
Vanaf de parkeerplaats van Pirate Bay Restaurant begaven we ons langs wat houten huisjes, die zo hier en daar best een verfje konden gebruiken, naar het pad dat ons langs de immer groene mangroven voerde. Hoge bulten gesteente waren opgeworpen om te zeggen "hier wordt gewerkt".
Het restaurant leek gesloten.
Zouden hier nieuwe appartementen komen, vroegen wij ons bezorgd af.


Het water stond hoog. Waarschijnlijk was het onweer van vannacht hier debet aan. We werden iets hoger op gedreven en raakten meteen de weg kwijt. Al snoeiend vonden we het pad terug en werden luidruchtig begroet door een hondenfamilie,een moeder en vijf joekeltjes. Angstig blaffend gaven ze aan, dat we toch beslist op het verkeerde pad zaten.

B. was al ver vooruit en wij volgden het knipsel, totdat we een paadje ontwaarden, dat wel eens het juiste pad kon zijn. Inderdaad kwamen we uit op een dwarsweg, waar we rechtsaf gingen.
De rooi, die de opgang naar de top inleidt, was gemarkeerd door een lint, dat M. eens eerder had opgehangen. Vanaf hier ging het als van een leien dakje. Voorzichtig je voeten neerzetten en uitkijken voor de uistekende takjes en rotsjes, die ons de doorgang probeerden te versperren. Amper bij de top voegde B. zich weer bij ons. Zijn motto "niet klagen, maar dragen" had hem in sneltrein tempo weer bij ons gebracht.


Ook rond de top van de Veerisberg werd het nodige gesnoeid. Zoals U misschien weet, heeft de berg twee toppen. Tussen deze hoogtepunten loopt naar de westelijke zijde de steile afdaling en in oostelijke richting de meer voor mijn leeftijd geschikte minder steile. Op deze T- splitsing stond een voodoo achtige opstelling bestaande uit een bidprentje van de heilige Gregorius, het had ook iemand geweest kunnen zijn ,want ik had mijn computor bril niet op, verdorde bloemen en takjes ter versiering. Overal lagen helaas lege flessen verspreid en afval van wandelaars , die hier blijkbaar een lunch gebruikt hadden. Dit tuig heeft heeft blijkbaar nog nooit gehoord van het "aangenaam verpozen".


De uitzichten vanaf de berg zijn fantastisch. We hadden door het voodoomoment het verstand op nul gezet en onze blik op oneindig. Oneindig ver konden we alles zien liggen. Echter de achtergelaten troep niet. Naar beneden ging het in een sneltrein vaart, nou ja, een boemeltje, want zo hier en daar moest de route enigszins gefatsoeneerd worden. De pelikanen waren net hun kunsten aan het vertonen, toen we beneden aankwamen. Een magnifiek gezicht zo'n duikende pelikaan, een plons en vis ik heb je.

Het liep al weer tegen zessen en door de bewolkte hemel werd het vroeger donker. Mooi op tijd terug en voor herhaling vatbaar.


Foto's: M.v.H.

Verslag G.Kroeger.



Zie ook de Piscadera / Veerisberg Wandeling