Beste Wandelaars,
Moeilijk te vinden hoor, dat landhuis Groot Sint Joris, als je er nog nooit geweest bent. Na wat omzwervingen en enkele telefoontjes wist toch iedereen zich te melden voor de eenvoudige, maar spectaculaire voettocht.
De aanzet door de bomenlaan en vervolgens eerste weg links langs het Landhuis Chaloma, dat betere tijden gekend heeft. Nu ligt het er vervallen bij omringd door overblijfselen van gebouwen uit vroegere tijden.
Ook staan er oude auto's te verroesten aan de kant. Het lover lijkt zich te ontfermen over deze roestbakken. Het doorkijkje laat een enorme puinhoop zien op de binnenplaats,waar eens het gezamelijke gezelligzijn werd gevierd.
Verderop ligt het restaurant en bar, waar ik eertijds zo'n veertig jaar geleden met mijn mede rally-uitzetter lavenis vond na zo'n verwoestende rit langs stoffige wegen door de mondi. Ik kan me nog heel goed herinneren, dat we bediend werden door een mooie gezellige serveerster. Ach ja,die nostalgie ook.
Over de onverharde weg komen we langs het Chaloma Recreation Park. Hier konden we vroeger op zondag lunchen. De oude heer Garmers bediende en zijn vrouw Senora Isenia kookte hoogstpersoonlijk. Je hoefde geen haast te hebben en de rust die er heerste, werd alleen verstoord door de geiten, kippen, ezels en leguanen. Soms werd er een kinderverjaardag gehouden. Dan werd er gewipt, geschommeld en krijgertje gespeeld. De ezel werd al honkend van stal gehaald en de ganzen gakten, de eenden snaterden en de papagaaien praten dat een lieve lust was. De vogels kwinkelierden er het hoogste lied. Niets was te veel voor zo'n kinderpartijtje.
Onder de slagboom doorduikend vervolgden we onze weg tot aan de Groot St. Joris Baai alwaar op de plekken met prachtige uitzichten enige weekend huisjes staan. Jammer genoeg konden we onze route langs het water niet voltooien. Het water stond hoog, nattevoetenwerk, volle maan vanavond, Bartho dirigeerde ons omhoog naar een pad, dat uiteidelijk in mondi overging. Beneden was stemmengeluid.
De snoeischaar van B. deed wonderen. Veel palu di Lechi legde het loodje en met moeite konden we al schuifelend naar beneden komen.
We werden opgewacht door meneer H. met zijn kinderen, die ons meteen gastvrij in zijn stulp ontving. Op zijn veranda stond een merkwaardige koraal. Hij vertelde met een stalen gezicht, dat vroeger in de spleet een uitsteeksel werd aangetroffen, die op een aardbei leek. Vandaar die stander, waar de koraal op stond, rood en gespikkeld was, denk ik.
Ook lagen er allemaal mooie schelpen. Hij verkondigde, dat er af en toe nieuwe schelpen bij kwamen, want de Heremieten hebben als ze groter worden een groter huis nodig en dan wisselen ze hier. Heb ik met mijn domme verstand nooit geweten, dat je een bakje met schelpen in de tuin thuis er op na moet houden om dit wonder van de wisseling te aanschouwen. Afijn. een mens, als lid van de club Avondrood, kan nog steeds iets leren. Het uitzicht majestueus. Volgens meneer H. stonden er wel eens mensen te snotteren, zo erg waren ze onder de indruk van deze praal en pracht.
Fot's en verslag: G.Kroeger
Zie ook: Groot Sint Joris