Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

zondag 14 oktober 2012

Verslag van de wandeling naar de noordkust

Bij de Kippenboerderij was het bijna niet te harden vanwege een penetrante kadavergeur. Stond de wind verkeerd of roken de kippen onraad en hadden ze net als de struisvogels hun kop in het zand gestoken en lieten ze alleen hun achterste nog zien? We zullen het waarschijnlijk nooit weten, want niemand mag zonder toestemming het terrein betreden.
Iedereen die verwacht werd, was er, dus snel op pad. De aanloopweg tot aan waar we de mondi ingingen, lag erals vanouds bij. Hier valt voor de Selikor geen eer te behalen, dacht ik nog.
.
Al fluks waren we op het plateau aangeland. De nieuw geschaafde weg was een verademing. Frisse lucht en een mooi uitzicht richting rafinaarderij en Julianabrug.
Via het nieuw gesnoeide paadje kwamen we op het Hennypad terecht. De Tonweg bracht ons tot aan het Waterpad. Dichtbij zie je overblijfselen van bewateringsystemen en putten. Enkele antieke autos staan ludiek verroest verscholen in het struweel. Roomijs staat er op een oud karkas. Helaas, die goeie ouwe tijd...

Intussen hadden we een gegraven put,een karstput en een pijpput langs de route bewonderd. De Brazil staat in bloei, een mooi geel bloemetje.
Het waterpad begint met een drenkbak, waar de koeien en ander vee vroeger zich tegoed konden doen. De putten werden voor irrigatie doeleinden gebruikt. Ik ben nog even beduusd, als ik bedenk, hoeveel manuren hierin verwerkt zijn.
Een enorme regenbak is nog zeer gaaf, geflankeerd door Basora, Saliestruiken en Brazilbomen. Een foto waard. Op de noordkust stond een verkoelend briesje en een voetzoolstrelend diabaas en rotsachtig weggetje is dan geen onoverkomelijke loopje.








Het pad naar de schietbaan was er nog en via de flesjes en lintjes waren we er snel. Het begon al donker te worden en om twintig over zes, de tijd dat de zon ondergaat, waren we wederom op ons beginpunt aangeland.

Foto's en verslag: G.K.