Wiilebrordus - Jan Kok zoutpannen en Rif Sint Marie

Beste Wandelaars,

Blub,blub.

U weet natuurlijk, dat we op Curacao geen biezen hebben. Die heb je alleen maar in de Biesbos en aan de oevers van de Nijl. U heeft zich ook afgevraagd, hoe dat komt? Volgens mij heeft de gaande en komende man, maar vooral de gaande zijn biezen gepakt en is er nooit meer mee terug gekomen. Zelfs niet op hangende pootjes. Ik lag me suv, als ik dit bedenk. Ojeetje , nu is de nieuwe spelling ook al in mijn spinsels geslopen. Zouden die kronkels dan nooit ophouden?

Er sluipt veel rond vandaag de dag. Warda, warda.  Vorige week zag ik nog een gedaante in mijn tuin zitten. Vlak naast de grote bloempot verscholen in de schaduw. Bleek het de kat van de overburen te zijn. Hij zag mij het eerst en zette het gelijk op een lopen en ik had nog wel mijn zondagse pak aan. Ik had het geluk, dat ik niet als de wiedeweerga uit mijn tuin behoefde te vluchten. Ja, je moet oppassen, want veel gespuis kan zijn tengels niet thuis houden en voordat je weet,ben je je kettinkje kwijt.

Nu we het toch over de lange stengels hebben, neem nou die lange stengels van de Broomhead, als je ze breekt, komt er een onweerstaanbare geur vanaf. Vroeger werden ze gebruikt om de w.c. potten mee schoon te maken. Kleine stengels voor de kleine en grote stengels voor de grote boodschap. Ze worden ook wel Puta Luangu ( smerige slet ) genoemd of in de volksmond Puta Perfumado. De thee van de blaadjes schijnt goed te zijn tegen buikpijn en een losse buik. Ook is het gebruik niet onbekend bij de afleggers. Vroeger werden de overledenen gebalsemd met knoflook en besprenkeld met rum om toch vooral de baf niet te ruiken.

Nu willen we die uienzaad planter vragen of hij ook wat knoflook en Broomheadzaad langs de paden strooit om de cadaver lucht tegen te gaan, zodat we langs frisruikende wegen kunnen wandelen.

Blub, blub.

Rond vier uur was iedereen aanwezig , die aanwezig kon zijn. Met zijn negenen togen we op pad.

Na de mooie onverharde wegen liepen we langs een kleine lagune met prachtige uitzichten naar heuvels in de verte. Het pad voerde ons door de mondi naar het in verval zijnde landhuis Rif Marie. Geen dakpan op het dak en de meeste kozijnen waren ontmanteld. Volgens een wet hier op Curacao zou je geen vastgoedbelasting meer hoeven te betalen, als er geen pannen op het dak liggen.

De foto sessie duurde even, daarna zette een ieder de pas erin. De Rif Marie Lagune is een plaatje op zich. We vervolgden onze route langs het water en sloegen de weg in naar de kust. Majestueuze rotswanden met dreigende spelonken daagden ons wederom uit om dit vast te leggen op de gevoelige plaat. Langs het koralen pad met het uitzicht op Curacao Oil Terminal kwamen we bij de buis waar we al jonglerend over heen balanseerden.

Een drinkstop en gelijk hierna langs een pad met kleine plasjes. Dat was boffen, want de voorspellingen luiden " blub blub".

Ook de verdere route bleek na de overvloedige regen van gisteren in een uitstekende wandelstaat te verkeren. Zelfs de moddervlakte was gekrakeleerd. De Flamingos in de verte zagen er nog een beetje verkleurd uit. Een vlucht van deze vogels kon ik net niet voor de lens krijgen. Een volgende keer beter.

Een flinke wandeling die zeer in de smaak viel.

Met een vrolijke wandelgroet,

G.Kroeger.